ณ คฤหาสน์ตระกูลซิลวาลีออนกำลังหมุนเล่นแหวนของเขา เพียงแค่เขาวางแหวนลงเท่านั้น คนใช้ก็เข้ามาหาเขาด้วยความนอบน้อม “เจ้าชาย คนที่เราส่งไปกลับมาแล้ว”“ให้เขาเข้ามา” เจ้าชายซิลวาพูดอย่างสนใจไม่นานหลังจากนั้น แกรี่ โจนส์ ก็เข้ามาด้วยท่าทางให้ความเคารพและคุกเข่าลงกับพื้น เขาพูดด้วยใบหน้าของเขาที่เกือบจะแนบกับพื้น “ด้วยความเคารพเจ้าชายซิลวา”“ทุกอย่างเป็นยังไงบ้าง?” ลีออนถามแกรี่ตอบว่า “ผมได้ทำทุกอย่างตามคำสั่งของท่านแล้ว เจ้าชาย ผมได้พบกับลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์แล้ว”“เขาเห็นแก่ตัวเกินไปทำทุกอย่างเพื่อตัวเขาเอง แต่ในความคิดของผม…”“อะไร?” ลีออนถามอีกครั้ง“ในความเห็นของผม ลูกเขยกาฝากคนนี้ไม่ใช่คนที่มีความสามารถพิเศษอะไร สิ่งเดียวที่เขาทำถูกต้องคือแต่งงานกับภรรยาที่ดี และรู้วิธีสร้างเครือข่าย”“โอ้?” ลีออนหัวเราะ “แล้วนายคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่เขาจะเป็นเจ้าชายยอร์กในตำนาน?”“เขางั้นเหรอ?” แกรี่หัวเราะ “เจ้าชายที่รักของผม ผมเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของเขาในมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเขาหยิ่งผยองมาก และตอนนี้เขาก็ยังเหมือนเดิมแม้หลังจากที่เขากลายไปเป็นลูกเขยกาฝากแล้วก็ตาม!”“ถ้าผู้ชายอย่างเขาเรียกต
ในขณะเดียวกัน ณ ลานซิลเวอร์นิมบัส หลังตีนเขาซิลเวอร์นิมบัสควินตันนั่งบนเก้าอี้บัลลังก์ของเขาพร้อมหลับตาครุ่นคิดชายคนหนึ่งยืนห่างจากควินตันไม่ไกล หัวของเขาก้มต่ำ กลัวเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาถ้าคนที่มาจากงานเลี้ยงรุ่นของฮาร์วีย์อยู่ที่นี่ พวกเขาจะจำได้ว่าชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจาก เชสเตอร์ แซนเดอร์เชสเตอร์ซึ่งทำตัวเหมือนสุนัขที่ซื่อสัตย์ ตอนนี้ดูสงบเสงี่ยมมากขึ้นในที่สุดควินตันก็ลืมตาขึ้น จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความคิดต่าง ๆ มากมาย และพูดออกมาว่า “บอกฉันให้หมดทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบอีกสามรอบ…”เชสเตอร์ได้ย้ำเหตุการณ์นี้สามครั้งแล้ว แต่เขาไม่กล้าปฏิเสธ เขาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและพูดทุกอย่างซ้ำอีกครั้งควินตันฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่นานรอยยิ้มก็ผุดขึ้นที่ริมฝีปากของเขา “จากที่นายเห็น พี่ชายสุดที่รักของฉันเมื่อเทียบกับเมื่อสามปีที่แล้วเป็นยังไง?”เชสเตอร์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปว่า “เมื่อสามปีที่แล้ว เจ้าชายยอร์ก… ชายคนนั้นเปล่งประกายราวกับใบมีดที่แหลมคม แต่ตอนนี้ เขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว”ควินตันรู้สึกทึ่ง “โอ้? แล้วคิดว่าไง?”เชสเตอร์ชะงักอีกครั้งและครุ่นคิดอีก
"โอเค เข้าใจแล้ว"เขาวางสายฮาร์วีย์ไปที่สำนักงานของเขาที่ สกาย คอร์ปอเรชั่น สิ่งแรกที่เขาทำคือสั่งให้อีวอนน์ตรวจสอบเรื่องนี้อีวอนน์รู้จักวิลเลียม ดังนั้นเธอจึงรู้สึกแปลกใจมากเมื่อได้ยินว่าเขาเสียชีวิตแล้ว เธอดำเนินการตรวจสอบทันทีหลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เธอกลับเข้าไปในห้องทำงานของฮาร์วีย์อีกครั้ง และใบหน้าดูซีดเซียว“คุณตรวจสอบแล้วหรือยัง?” ฮาร์วีย์ถามเธอด้วยเสียงต่ำ“ดำเนินการแล้วค่ะ” อีวอนน์ตอบเบา ๆ “สามปีที่แล้ว สามวันหลังจากที่คุณถูกบีบให้ออกจากบัควู้ด วิลเลียมก็ถูกโยนลงไปในแม่น้ำเพิร์ล”“ฝีมือควินตัน ยอร์ก ใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชา“ไม่ใช่ควินตันค่ะ” อีวอนน์ได้ตอบกลับเขา “เป็นฝีมือพวกซิลวา”“เพื่อแสดงจุดยืนของพวกเขา พวกซิลวาต่อต้านวิลเลียม”“พวกซิลวา” ฮาร์วีย์บีบถ้วยในมือของเขา“ท่านคะ อย่าเพิ่งผลีผลาม พวกซิลวาไม่เหมือนเมื่อก่อน โดยเฉพาะลีออน ซิลวา”“ทุกวันนี้ ตระกูลซิลวาเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำในเซาท์ไลท์ การต่อต้านพวกเขาจะไม่ง่ายอีกต่อไป”อีวอนน์พูดขึ้นอย่างกังวลฮาร์วีย์ยืนขึ้นและจ้องมองไปยังมหาสมุทรอันไกลโพ้นผ่านหน้าต่างห้องทำงานของเขา เขาเริ่มพูดข
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ ผมจำได้ว่าพ่อแม่ของวิลเลียมทำงานบริษัทระหว่างประเทศและอยู่ที่บ้านพักสวัสดิการ พวกเขาจะอยู่ที่หมู่บ้านหรือที่อื่นได้ยังไง?”อีวอนน์เกิดอาการลังเลที่จะพูด “มันอาจจะเป็นฝีมือของพวกซิลวา บริษัทเลยไม่กล้าที่คัดค้านพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงหาบ้านอื่น ดิฉันได้ยินมาว่าเงินบำนาญของพ่อแม่ของวิลเลียมก็ถูกยกเลิกด้วยเช่นกันค่ะ!”“ผู้อาวุโสทั้งสองไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องย้ายไปที่หมู่บ้าน ได้ข่าวมาว่าพวกเขาเก็บขยะเพื่อประทังชีวิต”สีหน้าของฮาร์วีย์ยิ่งเข้มขึ้นพวกซิลวาทำเกินไป!ถ้าไม่ใช่เพราะว่าผู้อาวุโสทั้งสองไม่มีกำลังพอที่จะกลับไปแก้แค้น พวกซิลวาก็คงจะฆ่าพวกเขาเช่นกันเพราะเรื่องนี้ทำให้พวกซิลวาน่ารังเกียจยิ่งกว่าควินตันเสียอีก!พวกซิลวาต้องตาย!“ไปดูกันว่าพวกเขาเป็นยังไงบ้าง พ่อแม่ของวิลเลียมก็คือพ่อแม่ของผมด้วย เราได้ดูว่าใครยังกล้าแตะต้องพวกเขาอีก”ฮาร์วีย์พูดช้า ๆ แต่น้ำเสียงของเขาดูน่ากลัวมากอีวอนน์แปลกใจ เป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่เห็นฮาร์วีย์โกรธขนาดนี้ไม่นานหลังจากนั้น โอลด์ ไนเนอร์ ก็พาคนของเขามาทำความสะอาดหลุมศพของวิลเลียมไทสัน วูดส์ก็มาด้วย ทั้งสองพ
หัวหน้าพวกมันหันกลับมามองทันที แล้วเจอเข้ากับท่าทีเย็นชาของฮาร์วีย์“ไอ้เวรนี่เป็นใคร” เขาคำรามลั่น “แกกล้ามาหยุดฉันงั้นเหรอ? อยากตายหรือไง?”แคร็ก!ฮาร์วีย์ออกแรงบีบมือเขา ๆ แขนของนักเลงคนนั้นก็หักทันทีเขาเดินเข้าไปหา ตามด้วยเตะใส่ไม่ยั้ง ทำให้นักเลงคนนั้นกระเด็นออกไปไกลพวกอันธพาลทรุดตัวลงกับพื้น ตะเกียกตะกายลุกขึ้นแต่ไม่เป็นผล ทำได้เพียงตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดพวกอันธพาลคนอื่น ๆ พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์อย่างโกรธจัด แตฮาร์วีย์จัดการเตะพวกมันกระเด็นออกไปแทบจะในทันทีทุกคนรีบวิ่งหนีกระเจิง ร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวด หัวหน้านักเลงหัวไม้ตะโกนใส่ชอว์นว่า “ไอ้แก่! แกโทรหาใครให้มาช่วยงั้นเหรอ? แกรอได้เลย! วันนี้แกตายแน่!”“บราเทอร์ลีรอยจะมาที่นี่! รอเพื่อส่งแกฝังไปพร้อมกับลูกชายของแก!”พวกมันจากไปแล้ว คู่สามีภรรยาสูงวัยหลับตาลงอย่างโกรธเคือง แต่ดูสิ้นหวังในช่วงสามปีมานี้ พวกเขาใช้ชีวิตสุดแสนรันทดและได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสใครจะเข้าใจว่าการอยู่ในต่ำสุดของลำดับชั้นของสังคมคือการใช้ชีวิตที่ไหนสักแห่งแบบนี้แม้ว่าพวกเขาจะเก็บขยะเพื่อประทังชีวิต แต่หัวหน้าอันธพาลในหมู่บ้านนี้อย
“ไม่เป็นอะไรหรอก อย่างมากที่สุดก็แค่โดนพวกมันรุมกระทืบนิดหน่อย”“พวกเราแก่แล้วและอ่อนแอลง ชีวิตของเราไม่มีค่าเท่าเธอหรอก!”“ไม่เป็นไรถึงแม้ว่าพวกเราจะตายไปก็ตาม!”“เธอต้องมีชีวิตอยู่อย่างดี เพื่อที่เธอจะได้แก้แค้นให้วิลเลียมที่รักของเรา!”“เขาต้องถูกใครสักคนฆ่าแน่!”ชอว์นระบายมันออกมาความตายของวิลเลียม เป็นความเจ็บปวดที่สุดของคู่สามีภรรยาสูงวัยทั้งสองคนฮาร์วีย์ถอนหายใจและสร้างความมั่นใจกับพวกเขา “คุณลุง คุณป้า ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ จะไม่มีใครมาทำร้ายคุณลุงคุณป้าได้อีก”“ผมจะจัดการเรื่องของวิลเลียม ผมจะได้รับคำอธิบายในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาแน่นอน”“ไม่! เธอไม่รู้หรอกว่าลีรอยน่ากลัวแค่ไหน เขาสามารถฆ่าคนได้!”ดูก็รู้ว่าคนที่พวกเขาเรียกว่าบราเทอร์ลีรอยสามารถสร้างความหวาดกลัวในใจของทุกคนเมื่อชอว์นพูดถึงชื่อของผู้ชายคนนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอย่างหวาดกลัวความกลัวของเขากลายเป็นการตอบสนองตามธรรมชาติไปเสียแล้วมันแสดงให้เห็นเพียงว่าลีรอยมีอำนาจเพียงใด และเขาได้ข่มขู่สามีภรรยาคู่นี้เอาไว้มากตลอดสองสามปีที่ผ่านมา“เจ้าลูกชาย เธอต้องออกไปเดี๋ยวนี้ เราไม่อยากจะลากเธอเข้ามาเกี่ย
“ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงมาทำร้ายน้องชายของฉัน!”ลีรอยมองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า “ดูเหมือนว่าแกจะเป็นคนตระกูลชอว์นสินะ”“ชอว์น เบลล์ แกคิดว่าแกที่จะเรียกคนมาทำร้ายคนของฉันได้งั้นเหรอ!”“ฉันจะทำให้แกเสียใจที่ได้เกิดมา!”“มาดูกันได้เลยว่าฉันจะทรมานพวกแกสองยังไง!”ลีรอยข่มขู่คู่สามีภรรยาต่อหน้าฮาร์วีย์เขาทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวจนชอว์นและภรรยาของเขาตกใจ พวกเขาร้องขอวิงวอนทันที “บราเทอร์ลีรอย! หลานชายของฉันไม่รู้กฎของที่นี่!”“คุณต้องการเงินไม่ใช่เหรอ? ฉันยังเงินอยู่บ้างเล็กน้อย ฉันจะให้คุณทั้งหมดเลย ได้โปรดยกโทษให้เขาด้วย!”“จากนี้ไปฉันจะกินใบไม้ทุกวันเพื่อเก็บรวบรวมเงินให้คุณ!”“ยกโทษให้เขางั้นเหรอ?” ลีรอยเย้ยหยัน “ฉันทำได้”“เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ฉันอยากให้ผู้หญิงคนนี้ไปกับฉัน และแกต้องจ่ายเงินให้เราหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์เป็นค่ารักษาตัว และฉันอยากจะหักแขนเขา และเมื่อนั้นฉันจะทำลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้น!”“อะไรนะ?!”คู่สามีภรรยาสูงวัยนิ่งค้างราวกับถูกฟ้าฟาดเข้าใส“บราเทอร์ลีรอย ฉันขอร้อง! บุรุษผู้ยิ่งใหญ่อย่างคุณคงจะให้อภัยเขาได้อย่างแน่นอน!”“พวกเขายังเด็กทั้งคู่!”“ถ้าคุณ
กลุ่มคนที่ดูมีพละกำลังแหวกเปิดทางให้คนสองคนเดินอออกมาไทสันเดินตรงออกมาข้างหน้าโดยมี โอลด์ ไนเนอร์ เดินตามหลัง“นั่นใช่ บราเทอร์ไทสัน นักเลงหน้าใหม่ ! และนั่นใช่ โฮลด์ ไนเนอร์ ใช่ไหม นายใหญ่ไนเนอร์ใช่ไหม?”ลีรอยเป็นพวกแก๊งข้างถนน แม้ว่าเขาจะไม่ถูกมองว่าเป็นผู้มีอิทธิพล แต่เขาก็ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาและมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามท้องถนนออกได้อย่างชัดเจนดังนั้น เขาจึงรู้จักคนสำคัญที่ปกครองท้องถนนในความคิดของไทสันและโอลด์ ไนเนอร์ ลูกปลาตัวเล็กอย่างลีรอยเป็นแค่เด็กตัวน้อย ๆ ไม่สิ พวกเขาอาจไม่เคยรู้จักเขาด้วยซ้ำ“บราเทอร์ไทสัน นายใหญ่ไนเนอร์! อะไรทำให้คุณทั้งสองมาที่นี่?!”“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง!”ลีรอยรีบพูดพลางก้มหน้าแสดงความเคารพอย่างไรก็ตาม ทั้งไทสันและโอลด์ ไนเนอร์ ก็ไม่สนใจเขาพวกเขาเดินเข้าตรงไปที่ลานเล็ก ๆ หน้ากระท่อม แล้วโค้งคำนับฮาร์วีย์ “นายท่านยอร์ก มีอะไรให้รับใช้ครับ?”“อะไร… อะไรนะ…”ลีรอยและลูกน้องของเขาต่างตกตะลึง ฉากตรงหน้าพวกเขาช่างเหลือเชื่อจริง ๆ !หากพวกเขาไม่ได้ด้วยตาของพวกเขาเอง พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อมันแน่นอน!หัวหน้านักเลงอันธพาลอย่าง โอลด์ ไนเนอร์ และไท