ในเวลาเที่ยงวัน ฮาร์วีย์เดินออกจากเดอะ การ์เด้น วิลล่าขณะกำลังเอามือลูบท้องโทบี้เป็นคนไปส่งเขาทั้งตระกูลตกใจมากหลังจากเห็นภาพนี้ผู้ว่าราชการคลาร์ก ชายผู้สันโดษและลึกลับเคยคิดที่จะเดินไปส่งแขกคนไหนด้วยตัวเองด้วยหรือ?ฮาร์วีย์มีอะไรพิเศษกัน?สมาชิกในตระกูลคลาร์กอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองฮาร์วีย์อย่างวางแผนที่จะเข้าใกล้เขาในสายตาของพวกเขา คนที่โทบี้มุ่งหมายในตัวเขาได้ย่อมต้องเป็นคนที่โดดเด่นอย่างแน่นอนหลังจากที่โทบี้เดินกลับมาที่ห้องโถง เลสลี่ซึ่งรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดก็นำกาแฟมาให้เขาหนึ่งถ้วย“หนูเข้าใจนะว่าทำไมพ่อถึงเชิญให้ฮาร์วีย์มาที่นี่ แต่เราปล่อยให้คนอื่นเป็นคนส่งข่าวเรื่องนี้ออกไปไม่ได้เหรอ ทำไมพ่อถึงตัดสินใจเรื่องอะไรใหญ่โตอย่างการเลือกที่จะอยู่ข้างเขาล่ะ? หากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงรู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาคงไม่พอใจกับเรา ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็คือราชาแห่งฮ่องกงและลาสเวกัส! หากเราไปทำตัวเป็นปรปักษ์กับพวกเขา เราจะเจอปัญหาใหญ่แน่!”ใบหน้าของเลสลี่บิดเบี้ยวเป็นสีหน้าสยดสยอง มันไม่ง่ายเลยที่จะมีใครสักคนในตระกูลนี้ได้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าราชการ เหตุผลเดียวที่โทบี้ทำตัวสันโด
“ถึงแม้ว่าลูกจะไม่แยแสต่อความสำเร็จของเขาในประเทศ H แต่ลองนึกถึงสิ่งที่เขาทำหลังจากมายังฮ่องกงและลาสเวกัสเพียงไม่กี่วันดูสิ! เพราะเขาเพียงคนเดียว สถานการณ์ของลาสเวกัสก็กลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ! ตระกูลแฮมิลตันไม่ใช่ราชาของที่นี่ต่อไปแล้ว! และทั้งที่ตระกูลเมนโดซาไม่ได้ลงรอยกับตระกูลแฮมิลตันแต่ทั้งสองตระกูลก็ยังเลือกที่จะอยู่ข้างฮาร์วีย์!“ทันทีที่ฮาร์วีย์ทำให้โยอาน่าขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าสาขาของวังมังกรได้ ทั้งตระกูลก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคียงข้างเขาไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว นอกจากนี้ ไม่ว่าฟาเบียนจะมีมุมมองอย่างไร แต่ฮาร์วีย์ก็เป็นคนช่วยลูกสาวสุดที่รักของเขาเอาไว้เมื่อคืนนี้ จำไว้ว่าฟาเบียนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของเขายิ่งกว่าอะไร นี่ยังไม่รวมว่าฮาร์วีย์ช่วยเขามาแล้วสองครั้งติดต่อกันอีก...“นี่ยังไม่พอที่จะทำให้เขายืนหยัดต่อสู้กับฮาร์วีย์อีกหรือ? ด้วยการสนับสนุนจากสองตระกูลนี้ ฮาร์วีย์ใกล้จะได้ครองอำนาจเบ็ดเสร็จในลาสเวกัสแล้ว หลังจากได้ยินทั้งหมดนี้ ลูกยังคิดว่าเขาเป็นแค่คนธรรมดาหรือเปล่าล่ะ?”เลสลี่ครุ่นคิดตาม ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยความตระหนกฮาร์วีย์ประสบความสำเร็จ
บุคคลนั้นกลืนน้ำลายอย่างประหม่าและพูดต่อไป"ถูกต้อง ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังพบรอยใบมีดที่คอของเขาด้วย สันนิษฐานเบื้องต้นเรื่องอาวุธอาวุธที่ใช้ก่อเหตุคือใบมีด พวกเขายังคงมองหาเบาะแสอื่น ๆ อยู่ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้ หลักฐานทุกอย่างที่พวกเขารวบรวมได้ รวมไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ทำให้ฮาร์วีย์กลายเป็นผู้กระทำความผิด”สีหน้าของโทบี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารู้ว่าตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจะไม่อยู่เฉยแน่ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วถึงขนาดนี้ เขาวางแผนที่จะมอบรางวัลพลเมืองดีให้ฮาร์วีย์ แต่ตระกูลยอร์กพยายามกล่าวหาเขาด้วยการฆาตกรรม เมื่อพิจารณาจากความเข้าใจของเลสลี่ที่มีต่อตระกูลยอร์ก และวินซ์ มากกว่าเขาตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง พวกเขาจะทำทุกอย่างอย่างที่ต้องการแน่นอนพูดง่าย ๆ ก็คือฮาร์วีย์จะต้องโดนหมายหัวอย่างแน่นอนสำหรับการตายของนาโอโตะแม้ว่าโทบี้จะเป็นพยานให้ ก็ไม่มีประโยชน์ พวกเขาจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะยืนยันข้อกล่าวหาของฮาร์วีย์ณ จุดนั้นโทบี้ลูบหน้าผากของตัวเองก่อนจะหันไปมองเลสลี่“ไปหาวินซ์” เขาพูดเสียงเรียบ"ทำไม?"เลสลี่ขมวดคิ้ว“ไปบอกให้เขารู้ถึงจุดยืนของตระกูลของเรา”โทบี้ถ
เลสลี่ไม่สนใจการยั่วยุของเคทลินก็เลยแม้แต่น้อย เธอหันไปจ้องมองวินซ์ซึ่งกำลังจิบชาอย่างใจเย็นด้วยใบหน้าที่มืดมน“ฉันขอถามอะไรหน่อย นายน้อยวินซ์”“จะมาพาผมกลับไปที่สถานีตำรวจเหรอ? เมื่อคืนนี้ผมก็บอกทุกอย่างไปแล้วนี่ ผมเพิ่งไปที่นั่นมาเองนะ อีกอย่างผมก็ได้ไกล่เกลี่ยความขัดแย้งเพื่อความปลอดภัยของฮ่องกงแล้ว คุณจะไม่ให้รางวัลพลเมืองดีกับผมก็ไม่เป็นไรหรอก แต่จะทำให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”หากเป็นโอกาสอื่น เลสลี่คงไม่เจรจากับอีกฝ่ายหลังจากได้ยินคำพูดที่ดูเกรี้ยวกราดของวินซ์ แต่วันนี้จะต่างออกไปเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ได้ นายน้อยยอร์ก ฉันมาที่นี่เพื่อถามคุณว่าทำไมคุณถึงฆ่านาโอโตะและใส่ร้ายฮาร์วีย์แบบนี้?”“นาโอโตะตายแล้วเหรอ?”ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของวินซ์ ดูคล้ายว่าอีกฝ่ายไม่ได้เสแสร้งเลยแม้แต่น้อย“เมื่อคืนนี้ผมส่งหมอประจำตระกูลไปรักษาเขาที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดแล้วไม่ใช่หรอ? เขาตายได้ยังไง”เลสลี่พินิจมองดูวินซ์เป็นเวลานาน“ก็ฉันบอกแล้วไงว่านาโอโตะถูกฆ่าตาย ไม่มีหมอที่ไหนทำให้คนตายแล้วฟื้นขึ้นมาได้หรอก!”ปัง!“ไร้สาระ!”วินซ์ลุกขึ้น
แต่ไม่ว่าจะสถานะไหน ตอนนี้ก็ไม่สำคัญแล้ว เอลลิสยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“ไม่ต้องกังวล นายน้อยยอร์ก เราได้ติดต่อกับชินคาเงะเวย์ผ่านทางสายสัมพันธ์ของตระกูลผมแล้ว ผมได้ยินมาว่ามากิ ทาเคอิ ผู้อาวุโสแห่งชินคาเงะเวย์จะมาถึงที่นี่ในตอนกลางคืนพร้อมกับมาโกโตะและรูมิโกะ ทาเคอิ ลูกชายและลูกสาวของเขา พวกเขาจะแสวงหาความยุติธรรมให้กับนาโอโตะผู้เป็นที่รักของพวกเขาอย่างแน่นอน”วินซ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่“เฮ้อ นี่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทุกวันนี้รัฐบาลแทบจะไม่บังคับใช้กฎหมายอยู่แล้ว พวกเราที่เป็นประชาชนต้องมานั่งพึ่งตัวเอง เราทำให้มิตรสหายจากประเทศหมู่เกาะผิดหวังอย่างแท้จริง! รับแขกคนสำคัญของเราแทนฉันที เอลลิส สนองความต้องการของพวกเขา เราต้องทำให้แน่ใจว่านายจัดการได้อย่างหมดจด อย่าได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เบื้องหลัง”เอลลิสหรี่ตาเป็นการตอบแทน“รับทราบครับ นายน้อยยอร์ก ตระกูลพาร์สันหาเลี้ยงชีพด้วยการขนส่งทางน้ำ แม้จะมีบางสิ่งจะรั่วไหลออกไป ก็จะไม่มีร่องรอยใด ๆ ที่สามารถย้อนรอยมาหาเราได้”วินซ์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืนและมองไปที่ควินตัน“คุณแน่ใจหรือว่าฮาร์วีย์คือคนที่ฆ่านายน้อยทาเคอิ?”ควินตั
ตึก ตึก ตึก!ฮาร์วีย์ส่งข้อความออกไปอย่างไม่ตั้งใจขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า เขามาถึงห้องเก็บศพที่ตั้งอยู่สุดทางเดินมีผู้ตรวจการสองคนของสถานีตำรวจฮ่องกงยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์คือใคร ดังนั้นพวกเขาจึงพยักหน้าก่อนจะปล่อยให้ฮาร์วีย์เข้าไปข้างในเลสลี่รวบผมขึ้นในขณะที่สวมถุงมือแพทย์สีขาวอยู่ในห้องเก็บศพ เผยให้เห็นลำคอระหงที่อยู่เหนือปกคอเสื้อ ในตอนที่ฮาร์วีย์เข้ามาใกล้ เธอกำลังตรวจสอบบาดแผลที่ลำคอของนาโอโตะอย่างระมัดระวัง เนื่องจากเธอกำลังให้ความสนใจกับร่างกายของนาโอโตะ เธอจึงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอกำลังโชว์เนื้อหนังเหนือหน้าอกของตัวเอง ฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ก่อนจะเดินหน้าต่อไป“เลสลี่ ทำไมคุณถึงมาชันสูตรศพด้วยตัวเองล่ะ? ถ้าพวกเขารู้เข้าจะเป็นยังไง”เลสลี่หยุดสิ่งที่เธอทำและชำเลืองมองฮาร์วีย์ สายตาที่มองมานั้นเรียบง่ายนั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์มากล้น“รายงานการชันสูตรพลิกศพออกมาแล้ว เราได้รวบรวมหลักฐานทั้งหมดที่พบในที่เกิดเหตุแล้วด้วย” เธอตอบ “หลักฐานทุกอย่างชี้ไปที่คน ๆ เดียว ซึ่งก็คือคุณ”ฮาร์วีย์ยักไหล่“แต่ผมไม่มีเวลาลงมือหรอก ผมอยู่ที่สถานีตำรวจเกาลูนซิตี้เมื่อคืนนี้
"คุณยอร์กเป็นเพื่อนของฉัน คุณหมอเว้นเขาไว้สักคนเถอะ”“เว้นไว้? ฉันทำแบบนั้นไม่ได้!”นักนิติวิทยาศาสตร์เย้ยหยันอย่างเย็นชา หลังจากเห็นตราบนหน้าอกของเลสลี่ เธอก็ตัวแข็งเล็กน้อย“คุณคือคุณคลาร์กนั่นเอง แต่ถึงอย่างนั้น คุณก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อกฎของที่นี่ได้! คุณอยากจะให้คุณยอร์กเข้ามาที่นี่ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่เขาต้องลงทะเบียนก่อนเข้ามา”ฮาร์วีย์หรี่ตาเล็กน้อยก่อนจะยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับนักนิติวิทยาศาสตร์"ไม่มีปัญหา ถ้าอย่างนั้น ผมจะรีบไปที่นั่นทันที แล้วห้องสำหรับลงทะเบียนอยู่ที่ไหนล่ะ”นักนิติวิทยาศาสตร์เดินออกจากประตูและชี้ให้ฮาร์วีย์ไปที่ห้องทะเบียน“นั่นไง มีป้ายบอกทางด้านนอก แพทย์ชื่อชอน ซอเรลล์เป็นผู้รับผิดชอบในการลงทะเบียน แค่ไปหาเขา”“ขอบคุณครับคุณหมอ”ฮาร์วีย์พยักหน้าก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังโถงทางเดินที่ว่างเปล่าหลังจากที่ฮาร์วีย์ออกไป นักนิติวิทยาศาสตร์ก็เปลี่ยนสายตาไปยังผู้ตรวจการทั้งสอง"โอ๊ย!"นักนิติวิทยาศาสตร์ตะโกนอย่างเขินอายราวกับว่าเธอสะดุดนิ้วเท้าก่อนจะก้มลงดูเท้าของเธอ ผู้ตรวจการทั้งสองทำอะไรไม่ได้ แต่จ้องมองที่ข้อเท้าที่อ่อนนุ่มของเธอฟุ่บ!ทันทีที่ผู้ตรวจการม
“มั่นใจได้เลย เราจะไม่ทำให้คุณลำบากนักหรอก นายน้อยยอร์กบอกในเรื่องนี้แล้ว แม้ว่าตระกูลของคุณจะร่วมมือกับฮาร์วีย์แล้ว แต่เพื่อเห็นแก่นายน้อยยอร์ก มากที่สุดเราก็ทำได้แค่จับคุณไว้เป็นตัวประกันเท่านั้น เราจะไม่ทำร้ายคุณแม้แต่ปลายเล็บ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณควรร่วมมือกับฉัน อย่าได้คิดจะขัดขืน ไม่อย่างนั้น ถ้าฉันเผลอไปทำให้ใบหน้าสวย ๆ ของคุณมีรอยขีดข่วนเข้า ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน!”รูมิโกะดึงกริชออกมาอย่างใจเย็น เธอต้องการจัดการกับเลสลี่ให้อยู่มือก่อนที่จะใช้โอกาสนี้คุกคามฮาร์วีย์ฟุ่บ!ทันใดนั้นเอง มีคนกลิ้งออกจากรถเข็นของนาโอโตะก่อนที่จะแทงรูมิโกะเข้าที่ท้องของเธออึก!เลือดพุ่งออกจากปากของรูมิโกะอย่างรุนแรงก่อนที่เธอจะถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ ไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบสนองต่อสถานการณ์ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนอื่นอยู่ในห้องนอกจากเลสลี่และเธอสายเกินไปที่จะมานั่งเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองแล้ว เธอพยายามวิ่งออกจากห้องเก็บศพเพราะไม่มีเวลาให้เธอซักถามเลสลี่เพี๊ยะ!อีกคนหนึ่งปรากฏขึ้นในขณะที่รูมิโกะก้าวออกจากประตูก่อนที่จะตบหน้าเธอใบหน้าของรูมิโกะบวมแดงเมื่อเธอถูกส่งให้ลอยไปก่อนที่จะกระแทกเข้ากับโ