เมื่อทั้งสองมาถึงที่สกาย คาสิโน พาเลซก็เลยเวลามื้อเที่ยงไปแล้ว ยังมีเวลาอีกพอสมควรก่อนที่จะถึงงานเลี้ยงในตอนเย็นฮาร์วีย์ปลีกตัวออกมาจากห้องสวีทโดยอ้างว่าเขาต้องการเปิดประสบการณ์ใหม่ในคาสิโนชั้นล่างเขาแอบเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดของพนักงานและสวมใส่ชุดพนักงานเสิร์ฟที่เขาพบที่นั่น จากนั้นเขาก็เริ่มเดินเตร่ไปทั่วบริเวณห้องพักเมื่อพิจารณาจากมุม ฉากหลัง และแผนผังของห้องตามที่เห็นในภาพ ฮาร์วีย์ก็มั่นใจว่าลิเลียนถูกจับเป็นตัวประกันในชั้นกลาง ๆ ของพื้นที่ห้องพักจากความสูงนั้นจะมองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของลาสเวกัสนอกจากนี้ผู้เข้าพักมักจะเช็คเอาต์ออกจากห้องพักในช่วงบ่ายหลังจากที่สำรวจบริเวณห้องพักแล้ว เขาก็สรุปได้ว่าห้องที่แปดบนชั้นที่สิบแปดน่าจะเป็นห้องที่ลิเลียนถูกจับไว้เป็นตัวประกันฮาร์วีย์ยืนอยู่หน้าห้องพลางขมวดคิ้ว ฝุ่นหนาปกคลุมพรมทั่วพื้น ไม่มีใครมาทำความสะอาดที่นี่เป็นเวลาอย่างน้อยสามวันมีเหตุผลเดียวที่ทำให้โรงแรมที่เพิ่งจะสร้างใหม่สกปรกได้ขนาดนี้ ต้องมีคนเช่าทั้งชั้นและจำกัดการเข้าถึงที่นี่ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฮาร์วีย์ก็รู้ทันทีว่าปัญหากำลังจะเกิดขึ้นปกติคนเราจะเช่าชั้นบนสุด
อย่างไรก็ตาม ตระกูลชั้นนำเพียงตระกูลเดียวในลาสเวกัสก็คือตระกูลแฮมิลตันตระกูลแฮมิลตันควบคุมลาสเวกัสได้ดีมากโดยไม่มีช่องโหว่ใด ๆยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ได้มีความขุ่นเคืองใด ๆ กับตระกูลแฮมิลตัน แล้วทำไมต้องฮ่องกง?“ไม่นะ!”ทันใดนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กก็รู้แจ้งทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะเขา แต่เป็นเพราะยังไงแมนดี้ ซิมเมอร์ก็จะต้องมาที่ลาสเวกัสเพื่อธุรกิจการพนันอย่างแน่นอนทั้งหมดนี้อาจจะถูกเตรียมพร้อมไว้สำหรับเขา แต่เป้าหมายที่แท้จริงเป็นแมนดี้ ซิมเมอร์มาโดยตลอดถ้าอย่างนั้น คนที่จัดการเรื่องทั้งหมดนี้จะเป็นตระกูลฌองแห่งมอร์ดู ตระกูลแฮมิลตันจากลาสเวกัส หรือคนรู้จักเก่า ๆ ที่เขาไม่ได้พบมานานแล้ว?ฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่อาคารตรงข้ามกับคาสิโน พาเลซปัญหาบางอย่างสามารถแก้ไขได้ง่าย ๆ ตราบใดที่เขาสามารถจับสไนเปอร์ที่กำลังยิงเขาอยู่ในขณะนั้นได้ฟิ่ว ๆๆ ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังครุ่นคิดอยู่ก็มีเสียงต่าง ๆ ดังขึ้นอีกครั้ง!เห็นได้ชัดว่าสไนเปอร์เห็นฮาร์วีย์แล้วและกระสุนทั้งหมดนั้นก็ยิงเข้ากำแพงข้าง ๆ ฮาร์วีย์แรงกระแทกที่ดังและเศษหินอ่อนบนผนังกำลังจะบาดแก้วหูของฮาร์วีย์อ
เทเรซ่า ทอมป์สันย้ายไปพักที่โรงแรมอื่นชั่วคราวและจองห้องสวีทที่โรงแรมปารีสใหม่ซึ่งอยู่ติดกันกับสกาย คาสิโน พาเลซที่วุ่นวายฮาร์วีย์ ยอร์กทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและช่วยเทเรซ่าย้ายสัมภาระทั้งหมดของเธอในช่วงเวลานี้ฮาร์วีย์ยังโทรหาแมนดี้ ซิมเมอร์เพื่อให้แน่ใจว่าในขณะนี้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีสำหรับเธอก่อนที่เขาจะสบายใจขึ้นเล็กน้อยฮาร์วีย์มั่นใจว่าไม่ว่าใครก็ตามที่ต้องการจะฆ่าเขา พวกเขาจะมุ่งเป้ามาที่เขาโดยตรง ตราบใดที่เขาไม่อยู่กับแมนดี้ แมนดี้ก็จะไม่ตกอยู่ในอันตรายยิ่งไปกว่านั้น ฮาร์วีย์ยังเชื่อว่าระลอกที่สามของการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามจะไม่เกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้เพราะพวกเขาล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่าแม้ว่าจะมีการวางแผนมาอย่างรอบคอบก็ตามตอนนี้เขาควรที่จะตั้งใจแก้ปัญหาให้เทเรซ่า แบบนั้นเขาจะสามารถพลิกสถานการณ์และกำจัดพวกเขาได้ก่อนที่พวกเขาจะลงมืออีกครั้งทุกอย่างเป็นไปตามที่ฮาร์วีย์คาดไว้หลังจากที่เช็คอินและเข้าพักที่โรงแรมปารีสในช่วงบ่าย ไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น จากนั้นเขาก็ใช้โอกาสนี้พักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพื่อฟื้นพลังอย่างไรก็ตาม โทรศัพท์ของเทเรซ่าดังขึ้นหลายครั้งในขณะนี้สายเหล่านั้นมาจ
ฮาร์วีย์ ยอร์กเหล่ตาเล็กน้อยและพูดอย่างเฉยเมย “คุณทอมป์สัน ในเมื่อคุณรู้พฤติกรรมของเดล ฟลินน์แล้วทำไมคืนนี้คุณถึงยังไปพบเขาอีก คุณไม่กลัวว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายคุณเหรอ?”เทเรซ่า ทอมป์สันยิ้ม “ฉันมีคุณอยู่ด้วยนี่“ยิ่งกว่านั้น เธอจะไม่อยากยอมรับแต่ฉันก็ยังเป็นสมาชิกของตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่ง“ในแง่ธุรกิจ เขาอาจจะกล้าต้มฉัน“แต่เรื่องอื่นเขาคงไม่กล้าหรอก”ฮาร์วีย์ยิ้มและไม่พูดอะไรอีก แต่เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาต้องไปที่นั่นในคืนนี้เขาอาจจะสามารถหาข่าวบางอย่างจากนายน้อยลำดับที่สามของตระกูลแฮมิลตัน***เวลาอาหารเย็นมาถึงในไม่ช้า ฮาร์วีย์ตามเทเรซ่าเข้าไปในรถ ซึ่งกำลังขับฝ่าฝูงการจราจรที่หนาแน่นไปตามท้องถนน“ซีอีโอทอมป์สัน นายน้อยลำดับที่สามของตระกูลแฮมิลตันมารอตั้งนานแล้ว ทำไมเธอยังมาไม่ถึงอีก”ที่ทางเข้าคฤหาสน์ส่วนตัวที่ห่างออกไปจากอ่าวไปสิบกิโลเมตร ชายผู้ดูอ่อนโยนสวมแว่นตาสีทองกำลังเร่งเร้าเทเรซ่า“เทเรซ่า ฉันรับปากว่าจะเป็นผู้ค้ำประกันให้เธอ และเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องฉันถึงกล้ารับรองกับนายน้อยลำดับที่สามของตระกูลแฮมิลตันว่าเธอเป็นคนรู้ว่าอะไรควรไม่ควร!“เพ
เดล ฟลินน์ดูไม่ทุกข์ร้อน เขายังคงเงียบ แต่เปลี่ยนสายตาและเหล่ไปทางประตูทางเข้าในดินแดนอย่างลาสเวกัสนี้ ไม่ว่าใครจะมาท้าทายพวกเขา คนพวกนั้นก็ต้องชดใช้ยังสาสมหลังจากที่แขกคนอื่น ๆ ตกใจเพียงคู่หนึ่ง พวกเขาก็กลับมาแสดงท่าทีเย้ยหยันในขณะที่ถือแก้วไว้ในมือในช่วงรายปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาเคยเห็นคนที่ต้องการท้าทายนายน้อยสามมาไม่น้อยแต่สุดท้ายคนพวกนั้นก็ถูกเขาบดขยี้กลับไปทุกที ซึ่งสภาพจะน่าสมเพชยิ่งกว่าถูกหย่อนไปเป็นอาหารปลาในทะเลเสียอีก สิ่งนี้ยังทำให้พวกเขากล้าเดินกร่างอยู่ในลาสเวกัสในขณะเดียวกัน ผู้คนต่างรอคอยที่จะได้เพลิดเพลินไปกับการแสดงสดในไม่ช้า ฮาร์วีย์ ยอร์กก็ก้าวเข้ามาเป็นคนแรก ตามด้วยเทเรซ่า ทอมป์สัน“เทเรซ่า!”เดลจำเทเรซ่าได้และถอนหายใจด้วยความโล่งอก งานของเขาจะถือว่าสำเร็จทันทีที่รุ่นน้องคนสวยของเขาปรากฏตัวแต่จู่ๆ สีหน้าของ เดลก็ถอดสีเมื่อมองไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งกำลังเดินนำหน้าเทเรซ่ามา“คุณทอมป์สัน วันนี้ฉันก็บอกเธออย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือไง?“ฉันบอกแล้วไงว่าให้มาคนเดียว เธอนี่มันดื้อแพ่งจริง ๆ!“แล้วนี่เธอพาลูกน้องมาด้วยทำไม ตั้งใจพาเขามาขู่ให้เราตกใจหรือเปล่า”
ฮาร์วีย์ ยอร์กก้าวไปข้างหน้าและยืนอยู่ข้างหน้าเทเรซ่า ทอมป์สัน จากนั้นเขาก็เหล่ไปที่ชายหน้าเมือกและพูดอย่างเฉยเมยว่า “จะลองดูก็ได้นะ“เมื่อเช้าฉันก็ซัดคนจนน่วมไปหลายโหลแล้ว แน่นอนว่าคืนนี้ฉันก็น่าจะทำได้อีกสองสามโหลเหมือนกัน”“ดังนั้น ไอ้สารเลวที่เล่นงานลูกน้องของนายน้อยสามเมื่อเช้านี้คือนายสินะ”ชายหน้าเมือกมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างระแวดระวัง“นายฝีมือดี! แต่ไม่มีใครบอกนายเหรอ? ในลาสเวกัสไม่ว่าใครก็ต้องเห็นแก่หน้าตระกูลแฮมิลตัน!“แต่นายยังกล้าที่จะเล่นงานลูกน้องของนายน้อยสาม นายคงอยากตายมากสินะ!“ทีแรกฉันก็นึกอยากจะตามหาไอ้เด็กสารเลวคนนั้นและฆ่ามันทิ้งซะ แต่ในเมื่อนายมาอยู่ที่นี่แล้ว ทุกอย่างก็ลงล็อค!“มาหักขามันทิ้งแล้วโยนมันลงไปเป็นอาหารปลาในทะเล!”เดลและแขกคนอื่น ๆ รู้สึกสนุกสนาน ภายใต้สายตาเย้ยหยัน ผู้คุ้มกันชาวต่างชาติร่างสูงตระหง่านและกำยำสี่คนเดินเข้ามาพร้อมหักกระดูกคอตัวเอง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของพวกเขา พวกเขาสามารถตบคนอ่อนปวกเปียกอย่างฮาร์วีย์ให้ลงไปกองกับพื้นได้อย่างง่ายดายส่วนเรื่องที่ฮาร์วีย์เล่นงานพวกอันธพาลในตอนเช้าได้นั้น ไม่ได้อยู่ในสารบบคว
ก่อนที่เทเรซ่า ทอมป์สันจะตอบโต้ ฮาร์วีย์ ยอร์กก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “จะทุบกระดูกของฉันอย่างนั้นเหรอ? แล้วเอาไปขังในแจกัน?“เดนเวอร์ แฮมิลตัน ถ้านายเก่งขนาดนั้น ทำไมไม่ลองเล่นงานฉันดูล่ะ”“ลองเล่นงานนาย?!”หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เดล ฟลินน์และแขกคนอื่น ๆ ในชุดจีนดั้งเดิมต่างก็แสดงสีหน้าประชดประชันเด็กสารเลวคนนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอย่างแน่นอน!เขาคิดว่าแค่พอเขาเคยฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อยู่บ้างแปลว่าเขาสามารถทำอะไรตามอำเภอใจในลาสเวกัสได้อย่างนั้นเหรอ?ผู้คุ้มกันต่างชาติเหล่านั้นเคยเอาชนะปรมาจารย์หลายคนที่ทำงานให้กับนายน้อยที่สามในอดีตผู้คุ้มกันต่างชาติเหล่านั้นล้วนแต่เป็นทหารที่ปลดเกษียณแล้วจากยุโรปเหนือ และแต่ละคนล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญและสามารถต่อกรกับคนนับร้อยในสนามรบได้อย่างง่ายดายนายน้อยลำดับที่สามจ่ายเงินไปมากเพื่อจ้างผู้คุ้มกันต่างชาติทั้งแปดคนนั้นตอนนี้ฮาร์วีย์กำลังพูดจาตอกกลับต่อหน้าคนเหล่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไป“เดี๋ยวนี้มีพวกไม่กลัวตายอยู่ด้วยแฮะ!”ชายหนุ่มหน้ามันเมือกพูดอย่างเย้ยหยัน“ในเมื่อเป็นคำสั่งของนายน้อยสาม มันก็ฆ่าเขาซะ!”ผู
สีหน้าของชายหนุ่มหน้ามันเยิ้มนั้นไม่น่าดูเลยสักนิด ตอนนี้เขาอยากจะพุ่งตัวไปข้างหน้า แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าฮาร์วีย์เพิ่งจะจัดการผู้คุ้มกันชาวต่างชาติทั้งสี่คนได้อย่างง่ายดายเพียงใดเมื่อเห็นฮาร์วีย์ยั่วยุเขาแบบนี้ ใบหน้าของชายหนุ่มมันเยิ้มก็เย็นชา จากนั้นเขาก็โบกมือและพูดว่า “หยิบอาวุธมา และฆ่าเขา!”ผู้คุ้มกันชาวต่างชาติที่เหลืออีกสี่แลกเปลี่ยนสายตามองกันและกัน ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดหยิบกระบองไฟฟ้าออกมาและพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับชายหนุ่มหน้าเยิ้มคนนั้นเพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!เสียงตบที่คมชัดอีกหลายครั้งดังออกมาอีก ชายห้าคนที่พุ่งตัวออกไปเมื่อครู่ถูกส่งให้ปลิวออกไปอีกโดยเฉพาะหนุ่มหน้ามันเมือกคนนั้น เขากรีดร้องเสียงดังและใบหน้าบิดเบี้ยวขณะที่ตกลงสู่พื้นจากนั้นฮาร์วีย์มองไปที่เดนเวอร์ แฮมิลตันอย่างเฉยเมย โดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องจากฝูงชน “นายน้อยสาม ผู้คุ้มกันต่างชาติของนายไม่มีความสามารถเลยสักนิด“แต่นายและตระกูลของนายประสบความสำเร็จด้านธุรกิจในลาสเวกัส และต้องมียอดฝีมืออยู่กับตัวไม่น้อย ทำไมนายไม่ลองโทรเรียกพวกเขาอีกสักสองสามคนล่ะ?”เปลือกตาของเดลและคนอื่น ๆ กระตุกอย่างรุนแรง และพวก