ฮาร์วีย์ ยอร์กตกตะลึงเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินคำพูดของทราวิส ฮันท์ จากนั้นเขาก็ยิ้มด้วยความสบายใจแม้ว่าทราวิสจะเป็นเทพสงครามกลุ่มแรกที่ฮาร์วีย์ฝึกฝนตอนที่เขาอยู่ในค่ายศัสตราวุธในตอนนั้น แต่ทราวิสไม่ใช่คนไร้สมองทราวิสมาที่นี่ในวันนี้หลังจากที่ได้รับข้อความของฮาร์วีย์ เขาสามารถสืบทุกอย่างอย่างละเอียดภายในสิบนาทีก่อนที่จะมาถึงที่โรงพยาบาลสิ่งนี้เพียงพอที่จะแสดงถึงการเติบโตของเขาได้อย่างแน่นอนส่วนเรื่องการดูถูกประเทศหมู่เกาะ มันเป็นประเพณีของค่ายศัสตราวุธมาโดยตลอดท้ายที่สุดแล้ว 5 ชาติที่มีอำนาจต่างก็พ่ายแพ้ในสงครามยูโร-อเมริกาในตอนนั้นในสายตาของค่ายศัสตราวุธ ประเทศหมู่เกาะ ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าประเทศที่ทรงพลังนั้น ไม่ได้มีอะไรดีเลย!สีหน้าของอิชิกาวะ ยูกิโกะเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง แต่ในไม่ช้าเธอก็พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า “ทราวิส ฉันยังคงเป็นตัวแทนสถานทูตของประเทศหมู่เกาะ!“การที่ฉันมาที่นี่หมายความว่าฉันเป็นตัวแทนของจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะและทั้งประเทศด้วย!“คุณกล้าตบฉันเหรอ? ไม่กลัวความขัดแย้งทางการทูตเหรอ?!”ทราวิสส่ายหัว “ทำไมทุกวันนี้ยังมีคนอวดดีแบบนี้อยู่อีก? คุณยังไม่เข
“พวกคุณทุกคนมาจากตระกูลบาวเออร์ ตระกูลทอมป์สัน และตระกูลซาเวียร์…“พูดสั้น ๆ ก็คือพวกคุณเป็นสมาชิกในสิบตระกูลชั้นนำที่ไม่ได้มีความสามารถอะไรเป็นของตัวเอง“พอประสบความสำเร็จในการทำงานได้นิดหน่อย พวกคุณคิดว่าตัวเองเป็นทายาทสายตรงของตระกูลชั้นนำอย่างนั้นเหรอ?“คุณมีสิทธิ์ที่จะตะคอกใส่ผมด้วยเหรอ?”ทราวิส ฮันท์ดูเย็นชาและถามด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชัน“เชื่อไหมว่าผมสามารถลบสถานะปัจจุบันของคุณได้ด้วยการกดโทรออกเพียงครั้งเดียว!”สีหน้าของทุกคน รวมทั้งของทีแกน บาวเออร์เปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากที่ได้ยินคำพูดของทราวิสแน่นอนว่าทราวิสไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น แต่เขามีหัวหน้าผู้ฝึกสอนอยู่เบื้องหลังเขาหากเขาจะโทรออกและทำให้สิบตระกูลอันดับตัดความสัมพันธ์กับพวกเขาก็จะใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีญาติสนิทของตระกูลชั้นนำเหล่านั้นมักจะหยิ่งยโสและครอบงำอยู่ทุกวัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาเทียบอะไรกับคนสำคัญอย่างหัวหน้าผู้ฝึกสอนไม่ได้เลยเพียงแค่การโทรจากทราวิสและคำพูดจากหัวห้นาผู้ฝึกสอนทุกอย่างก็จะจบลง“ถอย!”ทีแกนรู้ว่าเขาจะประสบแต่ความสูญเสียและความอับอายหากเขายังดำเนินการต่อไปเขารู้ด้วยว่าเขาอาจจะไม่สามา
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก เลิกจองหองได้แล้ว!“พวกเราปล่อยนายไปเพราะเห็นแก่เทพนักล่าและหัวหน้าผู้ฝึกสอน!“สิ่งที่ดีที่สุดที่นายทำได้ตอนนี้คือปล่อยตัวให้สบายก็พอ!“ถ้าเรื่องนี้บานปลายจนสายเกินไป นายคิดว่าใครจะตายก่อนกัน?!”อลิซ ทอมป์สันกัดฟันในขณะที่เธอพูด สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจตอนแรกเธออยากจะเห็นฮาร์วีย์กลายเป็นตัวตลกในวันนี้อย่างไรก็ตาม ด้วยการปรากฏตัวของทราวิส ฮันท์ ไม่เพียงแต่ฮาร์วีย์จะไม่ได้กลายเป็นตัวตลก แต่เธอและทีแกนกลับเป็นคนที่ถูกเหยียบย่ำสำหรับอลิซ ซึ่งเกิดในตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่งหนึ่งในสิบตระกูลอันดับต้น ๆ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอนทำไม? เหตุใดฮาร์วีย์ ที่เป็นลูกเขยที่ต้องแต่งเข้าตระกูลของภรรยาตนเอง จึงสามารถใช้อำนาจของคนอื่นเพื่อทำตัวอวดดีและเสแสร้งได้?!เขาสมควรที่จะได้ทำแบบนั้นเหรอ?!เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์และยังตะโกนใส่ทีแกน อลิซก็แทบจะรอตบหน้าเขาไม่ไหวท้ายที่สุดแล้ว ในความเข้าใจของอลิซ คนระดับรากหญ้าอย่างฮาร์วีย์เทียบอะไรกับคนใหญ่คนโตไม่ได้อยู่แล้ว“เธอกำลังคิดที่จะสอนฉันเหรอ?”ฮาร์วีย์แสยะยิ้ม อลิซหยิ่งยโสมาก เธอ
ในขณะนี้ ฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นคนบ้าที่หยิ่งผยองในสายตาของผู้หญิงทั้งสามคนคนเช่นนี้ดื้อรั้นอย่างแท้จริงและจะไม่มีวันยอมแพ้เว้นแต่จะตายเท่านั้น!การฆ่าเขาเท่านั้นที่จะทำให้เขารู้ว่าเขาต่ำต้อยแค่ไหนคนระดับรากหญ้ากล้าท้าทายพวกเขาที่เป็นลูกหลานของชนชั้นสูงได้อย่างไร?!ทราวิส ฮันท์อาจหยิ่งผยองได้เนื่องจากสถานะของเขาในฐานะเทพสงครามและเพราะหัวหน้าผู้ผู้ฝึกสอนที่อยู่เบื้องหลังเขา‘นายล่ะฮาร์วีย์ นายมีอะไรดี?’‘ตระกูลฌองแห่งมอร์ดูเหรอ? หรือความสามารถในการเกาะคนอื่นของนาย?’แม้ว่าราเชลและคนอื่น ๆ จะเชื่อในทักษะของฮาร์วีย์ แต่พวกเขาก็ยังเป็นกังวลบูม!ในขณะนั้น ทีแกน บาวเออร์ไม่ได้พูดเล่น เขาเข้าไปใกล้และปล่อยลูกเตะออกไปด้วยท่าทีที่สง่างามนี่คือลูกเตะไร้เงาในตำนานของโฟช่าน ซึ่งรวดเร็วอย่างน่าทึ่ง หากมันโดนคู่ต่อสู้อย่างแม่นยำ มันอาจทำให้กระดูกอกของบุคคลนั้นหักได้เห็นได้ชัดว่าทีแกนต้องการระบายความโกรธที่เขาได้รับจากทราวิสลงกับฮาร์วีย์ในตอนนี้เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก คือการทำให้ฮาร์วีย์พิการหรือถ้าจะให้ดีกว่านั้นก็คือ ตาย“ไปลงนรกซะ ไอ้ขยะ! ไอ้คนไร้สกุล!”ทีแกนเย้ยหยันอยู่ในใจและปลดปล
“ฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นแค่ลูกเขยไร้ตระกูลไม่ใช่เหรอ?”“แม้ว่าเขาจะดำรงตำแหน่งหัวหน้าสาขา แต่หลงเหมินเป็นของตระกูลบาวเออร์ไม่ใช่เหรอ?”“เขาเป็นเพียงคนรับใช้ของตระกูลบาวเออร์ เขากล้าทะเลาะกับทีแกนได้อย่างไร?”“และยังยิงปืนต่อหน้าผู้คนจากกองทัพจำนวนมาก…”“เขา... กำลังรนหาที่ตายเหรอ?”อิชิกาวะ ยูกิโกะรู้สึกตกใจอย่างมากในขณะที่เห็นเหตุการณ์นี้เธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้จะกลายเป็นฝันร้ายของเธอนับจากนี้!เขาช่างโหดเหี้ยมเกินไป!สำหรับชาวเกาะ ที่เป็นที่รู้จักกันดีว่าไร้ความปรานีเสมอ มันยากที่จะได้เห็นบุคคลที่คล้ายกันเช่นนี้ไม่ใช่แค่คนอื่น แม้แต่ทีแกน บาวเออร์เองก็ตกใจจนเสียงหายเขาไม่รู้เลยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นเขาพยายามอย่างเต็มที่แต่กลับถูกฮาร์วีย์ตบหน้าจนกระเด็นลอยไป?แล้วฮาร์วีย์ก็ใช้ปืนของทราวิส ฮันท์ และทำให้แขนขาของเขาพิการอย่างง่ายดาย?!เขากล้าทำขนาดนี้ได้อย่างไร?!ทีแกนเต็มไปด้วยความสงสัยในขณะที่เขายังคงตัวสั่นความกล้าหาญของฮาร์วีย์นั้นเหนือความปกติและเหนือจินตนาการเขากลัวว่าศีรษะของเขาจะถูกดึงออกหากฮาร์วีย์ขยับมือขวาของเขาเพียงเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม ในขณะนี้เขาได้ถึงจุดที่ไ
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้ม จากนั้นเขาก็หยิบขวดน้ำแร่ออกมาแล้วโยนมันให้ทราวิส เขาพูดว่า “ทราวิส ฮันท์ นายไม่จำเป็นต้องทางการกับฉันขนาดนั้นหรอก“ตอนนี้นายเป็นรองผู้บัญชาการกองทหารแห่งมอร์ดู ส่วนฉันเป็นเพียงพลเรือน“ถ้ามีคนเห็นนายโค้งคำนับฉัน มันจะทำให้นายเสื่อมเสีย”ทราวิสพูดอย่างจริงจังว่า “คุณล้อผมเล่นใช่ไหมหัวหน้าผู้ฝึกสอน? ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นทหารในสังกัดคุณ ผมจะเป็นลูกน้องของคุณไปตลอดชีวิต”ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากที่เห็นพฤติกรรมของทราวิส เขาส่งสัญญาณให้ทราวิสนั่งลงและพูดอย่างเฉยเมยว่า “วันนี้นายมาได้ถูกเวลามาก แต่เฮกเตอร์ ทอมป์สันไม่ได้ปฏิบัติตามกฎ ดังนั้นเขาจึงโทษฉันไม่ได้”ทราวิสพูดอย่างเคร่งขรึม “หัวหน้าผู้ฝึกสอน คนของผมก็คือคนของคุณ!“ถือเป็นพรสำหรับทหารกลุ่มนี้หากคุณจะใช้พวกเรา!“ผมแค่หวังว่าคุณจะหาโอกาสไปบรรยายที่กองทหารแห่งมอร์ดูบ้าง!“มันจะเป็นเกียรติสำหรับพวกเขาแน่นอน!”ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ได้ เมื่อฉันจัดการเรื่องของฉันเสร็จแล้ว ฉันจะไปที่กองทหารของมอร์ดู“ส่งข่าวถึงฟิลิป สตีลด้วยนะ ถ้าเขาจะใช้คนอย่างทีแกน บาวเออร์ เขาก็ควรจะลาออกซะ”“ครับ!”ทราวิสพยักหน้าเล็ก
ขณะที่งานเลี้ยงขอบคุณของสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูกำลังจะเริ่มขึ้น...ที่สนามบินนานาชาติโวลซิ่ง รถโตโยต้า เซ็นจูรีหลายคันจอดอยู่ในที่จอดรถวีไอพีเฮกเตอร์ ทอมป์สันนั่งจุดซิการ์ในรถคันหนึ่งอย่างไม่สนโลก เขาอารมณ์เสียอย่างมากแผนการของเขาไม่เพียงแต่ไม่อาจจะขัดขวางอะไรฮาร์วีย์ ยอร์กได้ แต่ทีแกน บาวเออร์กลับต้องการเป็นผู้พิการอย่างสมบูรณ์เพราะเรื่องนั้นและจำเป็นต้องได้รับการรักษาพยาบาลที่โวลซิ่งอีกต่างหากสำหรับเฮกเตอร์ ที่ไม่ต่างอะไรกับการถูกลากไปตบหน้า"ทำไมกันคะ? นายน้อยทอมป์สันมีเรื่องต้องปวดหัวงั้นเหรอ?”หญิงสาวผู้สวมกระโปรงสั้นกุดที่มีหน้าตาสะสวยเดินออกมาจากรถ เธอมีออร่าสง่างามล้อมรอบตัวเธอมีรูปลักษณ์ที่เย้ายวนมากทีเดียว ชนิดที่จะทำให้ผู้ชายทุกคนขวยเขินหากพวกเขาได้สบตากับเธอเธอคือแทสซ่า จอห์น บุตรสาวของตระกูลจอห์นแห่งโกลเด้นแซนด์เธอเคยมีเรื่องมีราวกับฮาร์วีย์และแมนดี้ ซิมเมอร์ครั้งหนึ่ง ตอนอยู่ที่บัควู้ดแต่ไม่มีใครคิดว่าในขณะนี้เธอจะยืนเคียงข้างเฮกเตอร์ราวกับว่าพวกเขาอยู่ในระดับเดียวกัน เฮกเตอร์หรี่ตามองใบหน้าที่สวยงามของเธอแล้วยิ้ม“ผมต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นกับทีแ
แทสซ่า จอห์นยิ้ม“เวลาพวกไม่มีหัวนอนปลายเท้าได้อะไรมาง่าย ๆ พวกเขาจะเข้าใจผิดว่าความเมตตาสงสารเป็นสายสัมพันธ์ที่แท้จริงเลยด้วยซ้ำ“นั่นคือเหตุผลที่แผนดำเนินไปได้เพียงครึ่งทาง พวกเขาทุกคนก็จะพบกับความพินาศ“จะน่าสนใจแค่ไหนหากคืนนี้เราช่วยส่งให้ฮาร์วีย์ ยอร์กลงนรกไปซะ!”เฮกเตอร์ ทอมป์สันหรี่ตาอยู่ครู่หนึ่ง"ไม่เลว คงจะน่าสนใจทีเดียว…“โทรหานายน้อยคนโตตระกูลบาวเออร์ บางทีเราอาจต้องการกองบังคับคดีของหลงเหมิน…“ดูสิว่า ฮาร์วีย์จะยังคงเป็นหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูได้หรือไม่ หากถูกสมาชิกจากหลงเหมินบดขยี้เขา”พวงแก้มของแทสซ่าขึ้นสีเล็กน้อยขณะที่เธอตอบเขาว่า “ฉันก็หวังแบบนั้น ถ้าเขายังไม่หยุดฉันก็มีสิทธิ์ที่จะดำเนินการ…”***บ่ายสี่โมงเย็น เมื่อฮาร์วีย์กำลังจะออกไป โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นฮาร์วีย์ตัวแข็งหลังจากเหลือบมองหน้าจอ เขาไม่คาดหวังว่าจะได้รับโทรศัพท์จากเคลลี่ มาโลนหลังจากรับสาย เสียงของจูน ลีก็สะท้อนมาจากอีกด้านหนึ่ง"สวัสดี? นี่ฮาร์วีย์ใช่หรือเปล่า? ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนแล้ว?"ฮาร์วีย์มองไปรอบ ๆ ตัวเขา“ไคเซ็น กรุ๊ป”“โอ้ นี่นายยังทำงานอยู่หรอ!“วันนี้พอได้แล้ว เก็บ