ฮาร์วีย์ ยอร์กซึ่งกำลังดูโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาพูดไม่ออกเล็กน้อยเมื่อเห็นเฮเซล มาโลน ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างน่ารำคาญไม่น้อย

ถ้าไม่ใช่เพราะเคลลี่ มาโลน ตอนนี้เขาคงตบเธอไปแล้ว

แต่ถึงกระนั้นเมื่อฮาร์วีย์คิดถึงความเมตตาที่เคลลี่มีให้เขา ก็ทำได้เพียงถอนหายใจและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “มีปัญหาอะไร เฮเซล?

“ฉันไปกวนอะไรคุณงั้นเหรอ?”

เฮเซลตัวสั่นด้วยความโกรธและชี้ไปที่ฮาร์วีย์ในขณะนี้ “ยอร์ก ฉันจะไม่ถือเรื่องที่คุณไม่ยอมรับว่าตัวเองใช้ชื่อของแกรี่ ดันเคนเข้ามาที่นี่หรอกนะ!

“แต่ทำไมถึงไร้ยางอายได้ขนาดนี้

“นายคิดว่านายเป็นคนสำคัญจากวงสังคมชั้นสูงงั้นหรือ?

“กล้าดียังไงเข้ามาที่นี่? ชาติที่แล้วตายเพราะอดอยากงั้นเหรอ?

"ฉันจะบอกนายให้นะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว!

“ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย! หยุดทำให้นายน้อยดันเคนต้องอับอายสักที!”

เฮเซลรู้สึกหงุดหงิดมากในขณะนี้

อินฟลูเอนเซอร์หลายคนยังต่อว่าฮาร์วีย์ว่า "ออกไป!"

ฮาร์วีย์หยิบแก้วน้ำ ก่อนเช็ดนิ้วด้วยกระดาษทิชชู่ และตอบอย่างเฉยเมยว่า “ไล่ฉันออกไปข้างนอกล่ะ? ฉันเกรงว่าคุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น”

เฮเซลและคนอื่น ๆ ตกตะลึงเล็กน้อยเมื