ซากุระซึ่งถูกตบหน้าไปก่อนหน้านี้กลับไปนั่งที่เดิมและจับมือของเฮกเตอร์ไว้แน่นหลังจากที่เห็นสีหน้าที่เย็นชาของเขา

“ฉันขอโทษค่ะนายน้อยทอมป์สัน ฉันสะเพร่าเกินไป!

“ฉันไม่รู้ว่ายานั้นสำคัญขนาดนี้!

“เพื่อเป็นการขอโทษ บริษัทมิยาโมโตะจะจ่ายหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์นั้นเอง”

ดวงตาของซากุระกระตุกไม่หยุดเมื่อเธอพูดอย่างนั้น

นั่นเงินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์เลยนะ ไม่ใช่แค่ร้อยห้าสิบดอลลาร์

แม้ว่าบริษัทมิยาโมโตะจะรุ่งเรืองในประเทศหมู่เกาะ แต่การควักเงินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์โดยใช่เหตุจะทำให้บริษัทเสียหายใหญ่หลวง

แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น หากเงินนั้นส่งผลกระทบต่อเฮกเตอร์และการทำงานร่วมกันของเธอ เรื่องต่าง ๆ คงจะแย่มากสำหรับเธอ

เธอยอมเสียเงินดีกว่าต้องเผชิญกับผลที่จะตามมา

“ลืมมันไปเถอะ”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของซากุระ เฮกเตอร์ก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

เขาเอนหลังลงบนที่นั่งและหรี่ตาลงและดูเหมือนจะสงบลงเล็กน้อย

“ตอนนี้เรามาโฟกัสกันที่สินค้าต่อไปกันดีกว่า”

ซากุระหายใจเข้าลึก ๆ เฮกเตอร์ไม่ได้สนใจที่ดินในลู่เจียจุ่ยเลย

แต่มันจำเป็นสำหรับชินดัน เวย์และมิยาโมโตะ คอร์ปอเรชั่นเพื่อสร้างรากฐานใน