ฮาร์วีย์ ยอร์กเหล่ตามองและพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายคือแขกของเรา เพราะนายอยู่ในมอร์ดูและถือหนังสือเดินทางทางการทูต ตราบใดที่นายสอนอยู่ในชินดัน เวย์อย่างเงียบ ๆ และไม่ได้เข้าไปยุ่งกับเรื่องที่ไม่ควร ก็จะไม่มีใครขับไล่นายไปไหนได้!

“ในสนามรบ เรายืนกันคนละฝั่ง ถือว่าเราเป็นศัตรูกันโดยปริยาย

“แต่นี่คือมหานครนานาชาติแห่งมอร์ดู ที่นี่ไม่มีศัตรูที่ถาวร สิ่งที่ถาวรมีเพียงผลประโยชน์เท่านั้น

“ตราบใดที่นายเต็มใจที่จะบอกให้ฉันรู้ว่านายมีประโยชน์แค่ไหน ฉันรับรองได้เลยว่านายจะมีชีวิตที่ดีในมอร์ดู ชีวิตที่ดีกว่าในประเทศหมู่เกาะเป็นพันเท่า

“นายอยากที่จะทำตัวมีประโยชน์หรือเปล่ามันก็ขึ้นอยู่กับนาย”

จากนั้นฮาร์วีย์หยิบถ้วยชาขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวและใช้นิ้วดีดมันออกไป

จากนั้นถ้วยชาก็หล่นลงตรงกลางหน้าเรียว อากาโนะโดยที่ชาในนั้นไม่หกออกมาเลยสักหยด

หน้าผากของเรียว อากาโนะเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และร่างกายของเขาดูคล้ายจะเปียกโชก

การศึกษาในวัยเด็กของเขาได้สอนให้เขาจงรักภักดีต่อกษัตริย์ของประเทศหมู่เกาะยิ่งชีพ

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ยังรู้อยู่เต็มอกว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่คนที่เขาจะสร้างปัญหาด้วยได้อย่างแน่นอนหล