“นายน้อยเฟจ ผมเซธ คีตันจากคีตัน เรียลเอสเตทส์ วันนี้ผมเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว!”

“ผมไปยั่วยุนายน้อยไอเดน บาวเออร์และเพื่อนของเขาเข้า!”

“พวกเขาอยากให้ผมพิการไปตลอดชีวิตและทำให้คีตัน เรียลเอสเตทส์ล้มละลายด้วย!”

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ทิโมธี เฟจตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตอบอย่างเย็นชาว่า “ไอเดน บาวเออร์เหรอ?

“ทำไมคุณถึงไปทำให้ไอ้สารเลวนั่นไม่พอใจได้ล่ะ?”

เห็นได้ชัดว่าทิโมธีดูหมิ่นไอเดนไม่น้อย

สีหน้าของไอเดนก็ดูหวาดกลัวเช่นกันหลังจากได้ยินสิ่งนี้

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ซีอีโอคีตันบอกนายน้อยเฟจไปให้ละเอียดกว่านี้สิว่าคนที่คุณทำให้ขุ่นเคืองไม่ใช่ไอเดนแต่เป็นผม ฮาร์วีย์ต่างหาก”

เซธไม่รู้ว่าความมั่นใจของฮาร์วีย์มาจากไหน แต่เขายังคงพูดโดยไม่รู้ตัวว่า “หลัก ๆ แล้ว ผมไปทำให้คนที่ชื่อฮาร์วีย์ขุ่นเคืองเข้า เขา…"

เสียงปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง

จากนั้นทิโมธีก็พูดต่อไปว่า “ฉันจะให้คำแนะนำกับคุณสักข้อหนึ่ง ถ้าเขาอยากให้คุณนั่งรถเข็น ก็ไปซื้อรถเข็นแต่โดยดีเถอะ”

สายสนทนาสายตัดไปหลังจากเขาทิ้งคำพูดนั้นไว้

'ไปซื้อรถเข็นแต่โดยดี?’

'นี่มันหมายความว่ายังไง?'

เซธอยู่ในความงุนงง เขาดู