คราวนี้ฮาร์วีย์ไม่หลบกระสุน เขายืนนิ่งและโยนกรวดที่เขากำไว้เมื่อสักครู่

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

ก้อนกรวดกระเด็นออกไปตามวิถีกระสุนราวกับฮาร์วีย์รู้ว่าพวกมันถูกเล็งไปยังที่ใด มันพุ่งเข้าใส่กระสุนได้อย่างพอดิบพอดี

เสียงระเบิดดังก้องไปทั่วบริเวณ ก่อนที่กระสุนจะเข้าถึงตัวฮาร์วีย์ พวกมันก็ระเบิดขึ้นเสียก่อน

สีหน้าของเลอบรอนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็น เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะคาดเดาวิถีการโจมตีของเขาได้

เลอบรอนตวัดปืนและยิงอีกครั้ง

ปึก ปึก ปึก!

ฮาร์วีย์เร็วมาก เขาขว้างกรวดใส่กระสุนอีกครั้ง

กระสุนแตกตัวออกทันทีที่สัมผัสกับกรวด ถึงตอนนี้เลอบรอนเหลือกระสุนบนเข็มขัดเพียงครึ่งเดียว

วี้หว่อ วี้หว่อ วี้หว่อ!

ไซเรนตำรวจที่ดังเสียดหูดังขึ้นในขณะนี้ มีคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่และได้โทรแจ้งตำรวจ

เลอบรอนหยุดโจมตีและถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างช้า ๆ เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณโชคดี หนุ่มน้อย ไม่เลวเลยล่ะ”

“น่าเสียดายที่คุณทำให้เจ้าชายไม่พอใจ”

“นี่แค่เรียกน้ำย่อย”

“ในไม่ช้า คุณจะเข้าใจว่าปืนไรเฟิลซุ่มยิงของผมดีกว่าของเล่นแบบนี้มาก”

“อีกสามวัน ผมจะมาเอาหัวคุณไป!”

“คุณควรทำความสะอาดคอโสโครกของคุณให้ดีเสีย