บิ๊กฟลายซึ่งอยู่ข้าง ๆ เริ่มหมดความอดทนเล็ก ๆ หลังจากเห็นว่าเดนเซล วอชิงตันจ้อไม่หยุดเขาหยิบมีดยาวหัวตัดออกมาและพูดว่า “หัวหน้า ทำไมคุณเอาพูดอะไรไร้สาระกับไอ้ส*รเลวนี่?”“ไอ้เด็กส*รเลวคนนี้มันจองหองมาก วันนี้ผมจะฟันเขาและสอนให้เขารู้ว่าความตายเป็นยังไง!”เขามองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความดูถูกขณะที่เขาพูด“ผมตรวจสอบภูมิหลังของเด็กส*รเลวคนนี้แล้ว เขาดูจะมีโชคนิดหน่อย และดูเหมือนว่าเขาจะมีอำนาจบางอย่างในบัควู้ดด้วย“แต่ที่นี่คือมอร์ดู ไม่ใช่บัควู้ด!“คุณไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณยังอยากจะขึ้นเป็นหัวหน้าใหญ่ในถิ่นของเรางั้นหรือ?“คุณคู่ควรตรงไหน?”ฮาร์วีย์ทำให้บิ๊กฟลายต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก ในตอนที่เขาอยู่ในพาราเมาท์แถมยังเอาชนะเจ้านายของเขาได้อีกด้วยทว่าบิ๊กฟลายไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะจัดการเขาได้ท้ายที่สุด ถ้าไม่ใช่เห็นแก่คนอื่น บิ๊กฟลายคงฆ่าฮาร์วีย์ไปแล้วฮาร์วีย์ไม่สนใจบิ๊กฟลายซึ่งกำลังทำตัวราวกับคนเสียสติอยู่ในขณะนี้ เขามองไปที่เดนเซลด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ซีอีโอวอชิงตัน คุณไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมผมถึงวางแผนที่จะฆ่าคุณ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้มีความชิงชังอะไรกับคุณเลย?”เดนเซลพูดอย่างเฉ
แกร๊ก!ในตอนที่มีดยาวหัวตัดปะทะเข้ากับตะเกียบ พลังอันน่าสะพรึงกลัวอย่างเหลือเชื่อก็แผ่กระจายออกมาในทันทีผิวในทุกรูขุมขนบนแขนของบิ๊กฟลายปริออกส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ปริแตกในทันที และแขนของเขาก็ขาดออกเป็นชิ้น ๆมีดยาวหัวตัดในมือของเขาหักออกเป็นสองท่อนเช่นกัน“อ๊าก!”เสียงร้องโอดครวญของบิ๊กฟลายดังออกไปอย่างไม่อาจห้ามได้ ทำให้สหายหกหรือเจ็ดคนตัวแข็งทื่อ ร่างกายของบิ๊กฟลายกระตุกอยู่ตลอดเวลาขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นเขาแพ้ราบคาบ!ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว!ใบหน้าของบิ๊กฟลายซีดเซียว“อะไรกัน!?”“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”“มันก็แค่ตะเกียบ ทำไมถึงได้น่ากลัวได้ขนาดนี้?”“พี่บิ๊กฟลายมั่นใจเกินไปหรือเปล่า?!”เมื่อพวกเขาเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กจัดการบิ๊กฟลายโดยใช้ตะเกียบ สหายของบิ๊กฟลายทุกคนต่างตกตะลึง และร่างกายของพวกเขาก็แข็งทื่อพวกเขาไม่สามารถยอมรับในสิ่งที่พวกเขาเห็นได้ คนอย่างบิ๊กฟลายจะกลายเป็นคนอ่อนแอในเงื้อมมือของฮาร์วีย์ได้อย่างไร?แม้แต่ใบหน้าของเดนเซลที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ใก็เปลี่ยนไป"แกเป็นใคร?!"ในขณะเดียวกันบิ๊กฟลายก็จับแขนของตัวเอง เขากระตุกไปทั้งตัว แ
ฮาร์วีย์ ยอร์กดูเฉยเมย จากนั้นเขาก็ยื่นมือขวาออกมาและกวักนิ้วชี้เรียกอีกฝ่าย “ถ้าอย่างนั้นขอผมดูว่าจริง ๆ แล้วคุณมันจะสักแค่ไหนกัน?”“ฮึ่ม!”เดนเซลวอชิงตันส่งเสียงในจมูก ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน และเสื้อผ้าบนร่างกายท่อนบนของเขาก็ระเบิดออกในทันที ก่อนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยขุมพลังในชั่วพริบตาต่อมาเขาก้าวออกไปหนึ่งก้าว พื้นไม้แตกออกในทันทีก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบโต้ เขาก็กระทืบเท้าขวา และชิ้นส่วนพื้นไม้ก็ปลิวว่อนและพุ่งไปยังจุดที่ฮาร์วีย์ยืนอยู่ในขณะเดียวกัน เดนเซลโจมตีฮาร์วีย์ด้วยการชกไปที่หน้าฮาร์วีย์อย่างตั้งใจที่จะปลิดชีพเขาเขาเป็นชนชั้นสูงของมอร์ดูและเขาไม่ค่อยแสดงตัวเท่าไหร่ หากเขาคิดจะเคลื่อนไหวขึ้นมา เขาก็สามารถจัดการกับใครต่อใครก็ได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว ฮาร์วีย์ไม่แยแส จากนั้นเขาก็ตวัดมีดยาวหัวตัดบนพื้นด้วยเท้าขวา เพียงสองสามครั้งก็ทำให้ชิ้นส่วนไม้ร่วงหล่นลงทันทีในขณะนี้เองที่เดนเซลได้ปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์“ส*รเลว แกฆ่าพี่น้องและผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน วันนี้แกต้องตาย!”หลังจากเดนเซลพูดจบ หมัดก็กำลังจะซัดเข้าที่ใบหน้าของฮาร์วีย์สีหน้าข
"หวืด!"การเคลื่อนไหวครั้งนี้ของเดนเซล วอชิงตันสามารถผ่าภูเขาฮัวได้ ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเขาทุ่มจนสุดตัวเขามีความมุ่งมั่นและกระตือรือร้นที่จะต่อสู้กับฮาร์วีย์ ยอร์กให้ตายกันไปข้างหนึ่ง โดยต้องการบังคับให้ิรกฝ่ายล่าถอยไปทว่าฮาร์วีย์กลับไม่สะท้กสะท้าน และเขายังคงฟาดฟันด้วยมีดในมือต่อไปแกร๊ง!!ด้วยเสียงที่คมชัด มีดยาวหัวตัดในมือของเดนเซลก็หักออกเป็นสองท่อน และสีหน้าเหลือเชื่อฉายเด่นหราบนใบหน้าของเขา"น่าสนใจ"ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อยขณะพลิกมีดยาวหัวตัดในมืออีกครั้งในตอนนี้เดนเซลเริ่มวิตกกังวล จากนั้นเขาก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า “ไม่…”"หยุด!"สีหน้าของบิ๊กฟลายก็เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน และเขาเอ่ยปรามฮาร์วีย์ให้หยุดทว่าฮาร์วีย์กำลังจะฟันคอของเดนเซล ก่อนที่เสียงของเขาจะขาดห้วงไป“แกจะฆ่าเจ้านายของเราไม่ได้! แกไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเขา!”“แกรู้ไหมว่าเจ้านายของเราคือใคร?”มีดยาวหัวตัดในมือของฮาร์วีย์หยุดกะทันหันหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบมีดยังติดอยู่ที่คอของเดนเซลและฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ขยับมันต่อจากนั้นเขาก็มองไปที่บิ๊กฟลายด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น บอกผมมาสิว่าเขา
จากนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กก็นั่งบนโซฟาและดื่มชาด้วยตัวเองหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จในไม่ช้า ไอเดน บาวเออร์ก็รีบมายังที่แห่งนี้พร้อมกับคนอีกนับโหลมอร์ดูเป็นถิ่นของเขา หลังจากทักทายเคารพฮาร์วีย์ด้วยความเคารพแล้ว เขาก็รีบไปทำความสะอาดที่เกิดเหตุทันทีนอกจากผู้คนจะถูกนำออกไปและศพก็ได้รับการเก็บกวาดแล้ว เจ้าหน้าที่มืออาชีพก็เข้าซ่อมแซมพื้นไม้ที่เสียหายและกำจัดกลิ่นคาวของเลือดออกราเชล ฮาร์ดีปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์ เมื่อไอเดนและคนของเขาจากไปหลังจากจัดการเรื่องนี้แล้วเธอโค้งคำนับให้ด้วยความเคารพ “นายน้อยยอร์ก กิจการของสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินเกือบจะเรียบร้อยแล้ว”“หมาบ้าจัสติน วอล์คเกอร์ตกลงกับเราว่าจะขึ้นสังเวียนในอีกสามวันต่อจากนี้ ผู้ชนะจะได้ขึ้นเป็นหัวหน้าสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมิน”“กรุณาสั่งมาได้เลยค่ะ นายน้อยยอร์ก”“เราควรตอบตกลงหรือควรจะฆ่าพวกมันทิ้งให้หมดดี?”ฮาร์วีย์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในเมื่อมันสามารถช่วยเราแก้ปัญหาได้ เราก็มาใช้วิธีที่เปลืองพลังงานน้อยที่สุดกันเถอะ”“นอกจากนี้ ช่วงนี้ก็รุกให้หนักขึ้นกว่าเดิมหน่อยแล้วกัน หาทางยึดถิ่นที่อยู่ในมือของจัสตินมาเป็นของเราซะ”“ต้อ
ฮาร์วีย์ ยอร์กโทรหาซีนเธียร์ ซิมเมอร์อีกครั้งหลังจากเรื่องนี้ยุติลงช่วงนี้ซีนเธียร์จะไม่กลับมาที่วิลล่า เพราะเธอจะต้องถ่ายทำต่อไปอีกสองสามวันหลังจากฮาร์วีย์วางสาย เขาก็สั่งให้ไทสัน วูดส์จัดหากำลังคนมาเพิ่ม เขายังสามารถเรียกตัวยอดฝีมือบางคนจากบัควู้ดมาได้หากจำเป็นน่าเสียดายที่คนที่เบลลามี่ เบลคส่งมายังมาไม่ถึง มิฉะนั้นฮาร์วีย์จะไม่รู้สึกว่าเขาขาดกำลังคนอย่างนี้หลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว ฮาร์วีย์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูอยู่สักพัก ยังไม่มีข่าวคราวจากอีวอนน์ ซาเวียร์ แถมพอเขาโทรไปหาอีกฝ่าย สายก็ดันไม่ว่างเสียอย่างนั้นหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งฮาร์วีย์ก็ส่งข้อความบอกอีวอนน์ว่าหากพรุ่งนี้เขายังไม่มีข่าวจากเธอ เขาจะไปเยี่ยมเธอด้วยตัวเองแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ควบรวมทรัพยากรขอสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินเลยก็ตาม แต่หากยังไม่มีข่าวจากอีวอนน์ เขาก็คงรอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว***เช้าวันรุ่งขึ้นฮาร์วีย์ตื่นขึ้นเพื่อรับประทานอาหารเช้าและกำลังจะจัดการเรื่องของอีวอนน์แต่ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้นหลังจากกดรับสายแล้ว เสียงของเคลลี่ มาโลนก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “ฮาร์วีย์ วันนี้หลานต้องไม่สา
เห็นได้ชัดว่าเคลลี่ มาโลนใส่ใจฮาร์วีย์ ยอร์กมาก เขาตั้งใจอย่างมากที่จะให้ฮาร์วีย์อยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องแม้ว่าการกระทำของเคลลี่จะดูสุดโต่งและไม่ยุติธรรมเล็กน้อย แต่ฮาร์วีย์ก็ยังรู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมากเพราะท้ายที่สุดแล้ว เคลลี่ก็ทำเพื่อประโยชน์ของเขาเอง เขายินดีที่จะซื้อบ้านและรถให้เขาด้วยซ้ำนอกจากนี้เขายังเข้าใจได้เลยว่าหากวันนี้เขาไม่ไปทำงาน เคลลี่คงจะโกรธเขาน่าดูดังนั้นเขาจึงยิ้มและตอบกลับทางโทรศัพท์ว่า “ลุงมาโลน ไม่ต้องห่วง ผมจะไปทำงานเดี๋ยวนี้“ผมจะตั้งใจทำงานและจะไม่ทำให้ลุงผิดหวัง”“นั่นแหละ เด็กดี!”น้ำเสียงของเคลลี่ฟังดูร่าเริงเล็กน้อย “จำไว้ว่าคุณต้องมีหลักการ เช่นเดียวกับพ่อแม่ของหลาน!”เคลลี่ค่อนข้างหงุดหงิดในตอนที่เขาจากไปเมื่อวานนี้และการพูดว่าจะไม่ถือสาเรื่องคำมั่นสัญญาของเด็ก ๆ ก็เป็นเพียงคำพูดตอนกำลังโมโหก็เท่านั้นเขารู้สึกว่าหากฮาร์วีย์ตั้งตัวได้และมีชีวิตดีขึ้น เขาอาจมีอนาคตร่วมกับเฮเซล มาโลนเคลลี่ยังคงรู้สึกว่าฮาร์วีย์ ซึ่งเป็นคนที่เขารู้จักทุกซอกทุกมุม ย่อมดีกว่าคนอย่างสตีเว่น วอล์คเกอร์ อย่างน้อยลูกสาวของเขาจะได้ไม่ต้องลำบากในอนาคตหลังจากวางสา
ในสายตาของสตีเว่น วอล์คเกอร์นั้นเต็มไปด้วยความเย้ยหยันฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกระจอก ๆ ที่พอมีฝีมือ แต่แล้วไงล่ะ?สุดท้ายก็ยังต้องหาเงินเลี้ยงชีพอยู่วันยันค่ำตราบใดที่ฮาร์วีย์ทำงานในไคเซ็น กรุ๊ป เขาก็สามารถฆ่าหมอนี่ได้ทุกวิถีทาง!ในความเห็นของสตีเว่น แม้ไบรอัน โฮลท์จะใช้คนของหลงเหมิน เขาก็ยังจัดการกับฮาร์วีย์ไม่ได้หลังจากคุกเข่าในครอบครัววอล์คเกอร์ทั้งวันทั้งคืน ในที่สุดเขาก็เข้าใจเรื่องนี้การใช้กำลังบดขยี้ผู้คนเป็นวิธีที่ทรงพลังที่สุดพนักงานสาวสวยสองสามคนเหลือบมองสัญญาโดยอัตโนมัติ จากนั้นทุกคนก็ยกมือขึ้นป้องปากด้วยความประหลาดใจหลังจากนั้น สีหน้าที่พวกเธอมองไปที่ฮาร์วีย์ก็เต็มไปด้วยความขมขื่นลูกค้าสองคนนี้จัดการได้ยากมากแม้แต่สตีเว่นก็ไม่อาตจัดการพวกเธอได้ด้วยตัวเอง แต่เขากลับต้องการให้ฮาร์วีย์จัดการเรื่องนี้ภายในสามวัน แน่นอนว่าเขาคิดจะใช้เรื่องนี้ทำให้ฮาร์วีย์ต้องเดินออกไปจากที่นี่ด้วยตัวเขาเอง!เฮเซลพูดขึ้นโดยไม่ต้องคิดว่า “ผู้จัดการวอล์คเกอร์ ฮาร์วีย์เป็นพนักงานใหม่และไม่คุ้นเคยกับรายละเอียดปลีกย่อยของธุรกิจ คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม ให้เขา…”สต