Mundo ficciónIniciar sesión
Capítulos relacionados
บทที่ 1721
“ข้อสอง ถึงผมจะเอาชนะได้ขึ้นมา แต่คุณเองก็ยังมีนักสู้ฝีมือดีที่จะทำงานให้คุณอยู่อีกคนนี่นา”“แต่นักสู้คนนี้ไม่ใช่คนที่คุณไว้ใจ หากจำเป็นต้องโยนความผิดให้ใครสักคน คุณก็จะใช้ผู้ชายคนนี้ และคุณก็จะทิ้งเขาทันทีที่เขาหมดประโยชน์”“ถ้าผมไม่เป็นลูกน้องคุณ คุณก็คงฆ่าผมทิ้ง มันก็เท่านั้น”“รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ ผมพูดถูกทั้งสามข้อหรือเปล่า?”รอยยิ้มอันอบอุ่นของจัสตินสลายไปเล็กน้อย แววตาของเขาฉายแววประหลาดใจเขาไม่ไคิดว่าฮาร์วีย์จะสามารถอ่านเกมส์ล่วงหน้าไปได้ไกลขนาดนั้นจัสตินหัวเราะเบา ๆ แล้วกลับไปนั่งที่เดิม“ฮาร์วีย์นะ ฮาร์วีย์ คุณกำลังกล่าวหาฉันในแง่ร้าย คุณจะต้องชดใช้ให้กับการการพูดจาใส่ร้ายฉันอย่างขาดความรับผิดชอบ”“ถึงแม้ว่าฉันจะต้องการตำแหน่งหัวหน้าสาขา แต่ฉันก็หวังว่าจะได้ตำแหน่งนี้มาเพราะความสามารถของฉัน มันก็เท่านั้น”“หลงเหมินเป็นตัวแทนของความไว้วางใจของรัฐบาลที่มีต่อโลกใต้ดิน เฉพาะผู้ที่มีศีลธรรมสูงส่งและชื่อเสียงที่ดีเท่านั้นที่จะสามารถนั่งเป็นหนึ่งในผู้นำสาขาของหลงเหมินได้ คุณควรรู้ข้อเท็จจริงนี้ไว้”“ต่อไปนี้คุณควรคิดให้ดีก่อนที่จะพูดเรื่องแบบนี้ คุณยอร์ก หากมีเราแค่ส
บทที่ 1722
ตลอดเวลาที่ผ่านมา สตรีผู้สง่างามที่อยู่ด้านข้างจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชาพวกเขารู้ดีว่าการเข้าร่วมกับหลงเหมินนั้นยากเย็นเพียงใด สำหรับพวกเขาแล้ว พฤติกรรมของฮาร์วีย์ไม่ต่างไปจากการฆ่าตัวตาย“หยุดพูดถึงการใส่ร้ายและดูหมิ่นเถอะน่า”“ในเมื่อเราอยู่ที่นี่แล้ว เห็นแก่ไคท์ ผมรู้สึกว่าผมควรจะอธิบายบางอย่างให้คุณฟัง”“ข้อแรก จริงอยู่ที่ผมได้ชี้แนะอะไรบางอย่างแก่ไบรอันเพื่อให้เขาเอาชนะเก๊บ แต่ผมไม่ได้บอกให้เขาลงมือฆ่าเสียหน่อย หากคุณถามสมาชิกหลงเหมินที่อยู่ที่นั่น คุณจะได้ทราบเรื่องราวทั้งหมด คุณไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งนี้มาขู่ผม เพราะมันมีแต่จะทำให้ฉันดูแคลนคุณเปล่า ๆ”“ข้อสอง ผมไม่รู้ว่าคุณไปตกลงอะไรกับราเชลและไอเดน แต่ผมต้องขอเตือนคุณไว้ก่อน มีบางอย่างที่คุณไม่ควรยึดติดกับมัน ต่อให้คุณจะเอาชนะราเชลได้ แต่คุณก็ไม่มีโอกาสที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาได้หรอก คุณสนใจแต่ผลได้ผลเสียของตัวเองเท่านั้น คุณไม่มีหลักการที่จำเป็นสำหรับการเป็นผู้นำสาขาที่เหมาะสมของหลงเหมินเลย”“ข้อสาม ถ้าคุณเกษียณตัวเองในช่วงที่คุณอยู่ในจุดสูงสุด คุณก็สามารถเป็นอยู่อย่างมั่งคั่งต่อไปได้ แต่ถ้าคุณยังคงวางแผนที่จะต่อสู้เพื่อช
บทที่ 1723
ฮาร์วีย์จ้องไปที่แผ่นหลังของจัสตินด้วยดวงตาที่หรี่ลง ทว่ายังไม่แสดงอารมณ์ใด ๆรองหัวหน้าสาขาคนนี้ดูกล้าหาญทีเดียวไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถต่อกรกับราเชลและไอเดนได้นานขนาดนี้ แม้จะยังไม่มีผู้ชนะที่ชัดเจนก็ตามทีแต่โดยรวมแล้วทุกอย่างก็ไม่มีความหมายเขาไม่สนใจคอนนี่และสมาชิกหลงเหมินคนอื่น ๆ และเดินจากไปอย่างไม่แยแสขณะที่เขาก้าวไปได้เพียงก้าวเดียว คอนนี่และสมาชิกหลงเหมินอีกสามคนก็เดินมาขวางทางของเขาเอาไว้“คุณยอร์ก ได้โปรดหยุด”“ถ้าคุณอยากออกไป คุณต้องทำตามเงื่อนไขของคุณวอล์คเกอร์และขอโทษเขา”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“คุณคิดว่าศิลปะการต่อสู้ง่อย ๆ ของคุณจะหยุดผมได้จริง ๆ เหรอ?”คอนนี่ยิ้มหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ก่อนที่จะฉีกเสื้อผ้าของเธอออกเพื่อให้ขาทั้งสองข้างของเธอขยับได้อย่างอิสระขึ้นเธอหรี่ตาลงเป็นการเตือน“ก็จริงอยู่ที่ภายในหลงเหมินสาขามอร์ดู เก๊บได้รับการขนานนามว่าเป็นศิษย์อันดับสองของคนรุ่นเยาว์”“แต่คุณควรรู้ว่าเขาก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของคนรุ่นใหม่ แถมคุณวอล์คเกอร์เองก็พยายามที่จะถือหางเก๊บก็เท่านั้น!”“อย่าคิดว่าการปราบเก๊บลงได้จะทำให้คุณมีสิทธิ์มาทำตัวหยิ่งยโสที
บทที่ 1724
จัสตินที่กำลังจะเข้าไปในรถตัวแข็งทื่อ เมื่อเขาเห็นว่าฮาร์วีย์มาอยู่ต่อหน้าเขา ดวงตาของเขาก็หรี่ลง“ผมต้องขอโทษจริง ๆ รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์”ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดเสียงดัง แต่เขาเอ่ยชื่อจัสตินอย่างตรงไปตรงมาเขาเตะสมาชิกหลงเหมินที่พยายามล้อมเขาจากนั้นจ้องมองไปที่จัสติน“ไม่นึกว่าพรหมลิขิตจะทำให้เรามาเจอกันเร็วขนาดนี้”จัสตินขมวดคิ้ว เขาประหลาดใจที่พบว่าแม้แต่คอนนีก็ไม่อาจต้านทานฮาร์วีย์ได้แต่เขาก็ไม่กลัวเช่นกัน"คุณพยายามจะทำอะไร?"“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่…”ฮาร์วีย์ยิ้ม“ผมแค่อยากจะบอกพ่อตาที่รักของผมให้หยุดฝันถึงตำแหน่งหัวหน้าสาขาซะ เพราะยังไงคุณก็ไม่คู่ควร…”เพี๊ยะ!จากนั้นฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของจัสตินเสียงตบนั้นดังชัดเจนหลังจากตบจัสติน ฮาร์วีย์ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ“นี่ผมเพิ่งปลุกคุณขึ้นมาจากความฝันที่ว่าคุณเป็นหัวหน้าสาขาแล้วหรือเปล่า?”ฮาร์วีย์หันหลังกลับและเดินออกไปอย่างสบาย ๆฝูงชนตกตะลึง!จัสตินกุมใบหน้าแดงสด ตัวแข็งทื่อ ความโกรธเย็นฉายวาบขึ้นในดวงตาของเขา และทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นหัวเราะให้กับท้องฟ้าความดูถูกเหยียดหยามถูกเขียนขึ้นบนใบหน้าของเขาจนท
บทที่ 1725
“แฟรเกรินท์ ฮิลล์ มีวิลล่าที่ดีที่สุดในมอร์ดู ลุงอยากพาเฮเซลมาที่นี่เพื่อสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมแถวนี้แล้วก็เพื่อตรวจสอบราคาด้วย เธอจะได้มีแรงจูงใจมากขึ้นหลังจากได้เห็นที่นี่ด้วยตาตัวเอง!”เคลลี่รู้สึกยินดีที่ลูกสาวของเขาสามารถดำเนินชีวิตได้ตามที่เขาคาดหวังไว้ โดยมีรายได้หลายแสนดอลลาร์ในช่วงเวลาเพียงสองวัน เธอไม่ได้ลาออกจากงานที่ไคเซ็น กรุ๊ป เพียงเพราะเธอมีชื่อเสียงขึ้นเช่นกัน ดังนั้นเคลลี่ที่มีอาบน้ำร้อนมาก่อนจึงพอใจเป็นอย่างมากเฮเซลดูท่าทางภาคภูมิใจ“ไม่ต้องห่วงหรอกพ่อ หนูมีพี่ชายที่สนับสนุนเรื่องเงินให้ แค่เดือนเดียวหนูก็จะซื้อวิลล่าที่นี่ได้แล้ว!”เฮเซลสวมชุดชาแนลสีดำ ใบหน้าของเธอได้รับการแต่งหน้าอย่างหรูหรา เธอดูมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยความมั่นใจ“เฮ้อ พวกคุณสองคนทำอะไรกัน?”“โอ้อวดความมั่งคั่งของคุณเหรอ?”จูนตัดบทสนทนาระหว่างทั้งสองทันที“ฮาร์วีย์จะเข้าใจความคิดที่จะใช้เงินหลายล้านดอลลาร์ได้ยังไง?”“ทั้งชีวิตเขาคงไม่อาจทำเงินได้มากขนาดนี้หรอก!”“คุณจะทำให้ฮาร์วีย์รู้สึกแย่ ถ้าคุณโอ้อวดเรื่องเงินของคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”“ฮาร์วีย์ก็คงจะต้องไปทำงานในวันพรุ่งนี้! เฮเซลเป็นคนฝากงา
บทที่ 1726
ฮาร์วีย์ตัวแข็งไปชั่วขณะ แล้วเขาตอบว่า “คุณลุง ที่นี่เป็นบ้านของผมจริง ๆ ผมจะโกหกลุงไปเพื่ออะไร? ทำไมไม่เข้ามานั่งข้างในกันก่อน”“ลืมมันซะเถอะ ฮาร์วีย์ ทำไมยังไม่เลิกทำเสแสร้งต่อหน้าเราอีก? เธอกำลังพยายามสร้างความประทับใจให้กับใคร? เธอคิดว่าเราไม่รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเธอจริง ๆ เหรอ?”“ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?”จูนระเบิดอารมณ์ เธอมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย้ยหยัน“เห็น ๆ กันอยู่ว่าวิลล่าหลังนี้เป็นของผู้บัญชาการสูงสุด แต่เธอยังเฉไฉไม่เลิก เธอมันไร้ยางอายจริง ๆ!”“อย่าบอกนะว่าตระกูลลินช์ยกวิลล่าให้เธอ!”จูนพร้อมที่จะเหยียบย้ำฮาร์วีย์ให้จมดิม‘คนชั้นต่ำก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ! เขาจะพูดอะไรก็ได้เพื่อสร้างความประทับใจให้คนชนชั้นสูง นี่มันน่าสิ้นหวังและน่าหัวร่อนัก!!'ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขมขื่นและพูดว่า “เบนจามินยกที่นี่ให้ผมแล้ว”“พอได้แล้ว ฮาร์วีย์! อย่าพูดอะไรอีกเลย!”เคลลี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ประกายในดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย“ลุงไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ลุงแค่หวังว่าหลานจะใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผลและเลือกเส้นทางที่ถูกที่ควรให้ตัวเองในอนาคต”เคลลี่รู้สึกผิดหวัง‘ถ้าพ่อแม่ของฮ
บทที่ 1727
ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจคำพูดของเฮเซล เมื่อเธอจากไปแล้วฮาร์วีย์ก็โทรหาซีนเธียร์เมื่อเขาพบว่าหลังจากมีสายเข้ากะทันหัน ซีนเธียร์ต้องไปถ่ายทำอีกครั้งและเธอไม่ได้อยู่ที่วิลล่า ฮาร์วีย์จึงขมวดคิ้วเล็กน้อยฮาร์วีย์โทรหาไทสันและบอกให้ไทสันหาคนมาดูแลซีนเธียร์หลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็นำอาหารของเขาเข้าไปในวิลล่าของตัวเองเขาใช้คีย์การ์ดเปิดประตู จากนั้นก็เตะประตูให้เปิดออกก่อนจะถอยหลังไปครึ่งก้าวฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!เสียงอู้อี้แหวกผ่านอากาศ ขณะที่ลูกกธนูสามดอกพุ่งตรงไปยังจุดที่ฮาร์วีย์ยืนอยู่จิตสังหารแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณฮาร์วีย์ดูเหมือนจะคาดหวังกับการโจมตีครั้งนี้ เมื่อลูกธนูจำนวนมากบินมาหาเขา เขาก็เหวี่ยงมือโยนกล่องอาหารเข้าไปในวิลล่า เขากระโดดขึ้นไปจับขอบระเบียงชั้นสองด้วยแรงจากมือขวาของเขา เขาดึงตัวเองขึ้นไปยังชั้นสองอย่างว่องไวอย่างกับลิงกล่องใส่อาหารนั้นกลับเปิดสวิตช์ของวิลล่าและไฟก็ถูกเปิดขึ้นในทันทีนักฆ่าที่ซ่อนตัวอยู่บนชั้นสองถูกเผยตัว พวกเขาสวมชุดดำ ที่แม้แต่ศีรษะของพวกเขาก็ถูกคลุมไว้จนหมดชนิดที่มองแทบไม่เห็นตา จมูก และปากของพวกเขาน่าฆ่าเหล่านั้นหรี่ตาลงทันทีที่ไฟเปิดขึ้น พยายามจับจ้
บทที่ 1728
พวกเขาได้ตรวจสอบวิลล่าหลังที่หนึ่งจนทั่วแล้ว นอกเหนือจากเหล่ามืออาชีพจากพาราเมาท์แล้ว ฮาร์วีย์ก็เป็นคนเดียวที่โผล่มาที่นี่บิ๊กฟลายจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา“พี่ใหญ่ เขาแค่พยายามทำตัวให้ดูลึกลับก็เท่านั้น!” ไม่แปลเลยที่หลังจากที่ประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่เพราะฮาร์วีย์ บิ๊กฟลายจะเจียมตัวมาจนถึงวันนี้ตอนนี้ฮาร์วีย์ถูกรายล้อมไปด้วยเหล่ายอดฝีมือ ในสายตาของบิ๊กฟลาย ฮาร์วีย์นั้นคงถึงที่ตายในวันนี้“ไม่มีการซุ่มโจมตี ระบบรักษาความปลอดภัยก็ยังถูกเจาะได้ง่าย พูดง่าย ๆ ก็คือ คุณไม่มีแผนสำรองใด ๆ เลย”“ต้องยอมรับเลยว่า คุณมันบ้ามากที่กล้ามายืนอยู่ต่อหน้าผม”“คุณบอกว่าคุณกำลังรอผมอยู่ แต่รอเพื่ออะไรกันล่ะ? รอให้ผมฆ่าคุณ?”เดนเซลมองฮาร์วีย์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นฮาร์วีย์ดื่มน้ำในถ้วยของเขาอยู่เรื่อย ๆ จากนั้นเขาก็นั่งบนโซฟาและไขว่ห้าง“ผมขัดแย้งกับไบรอันและขัดขวางแผนการที่เขาวางไว้อย่างดี และทำให้เขาฆ่าคนจากหลงเหมินสาขามอร์ดูอีกต่างหาก…”“และในที่สุดคุณก็พบแล้วว่าเพชรอยู่ที่ไหน”“วันนี้คุณยังค้นพบอีกด้วยว่าจัสตินพยายามจะดึงให้ผมไปทำงานกับเขา”“คุณกลัวว่าผมจะไปดึงสนใจจัส
Último capítulo