เมื่อทุกคนได้เห็นไบรอันอัดเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เก๊บก็รู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขามัวหมองและถูกเหยียบย่ำท้ายที่สุด เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นศิษย์อันดับต้น ๆ ในหลงเหมินสาขามอร์ดู ที่เป็นรองราเชลเท่านั้น!อาจารย์ของเขาเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสในหลงเหมินสาขามอร์ดู และเป็นสามชิกในสภาผู้อาวุโส ผู้ซึ่งมีอิทธิพลและอำนาจมหาศาลเหนือกว่าหัวหน้าสาขาอีก!ถ้าเก๊บถูกเพลย์บอยคนรวยอัดจนเละ เขายอมเอาหัวโขกพื้นตายไปเลยดีกว่า!เขาไม่สามารถรับมือกับความอัปยศนี้ได้!“ไอ้สารเลว! ตายซะ!”วินาทีต่อมา เก๊บคว้าดาบยาวของประเทศหมู่เกาะจากชั้นวางและฟันมันไปทางไบรอันตอนนี้ไบรอันเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาไม่ต้องใช้คำแนะนำของฮาร์วีย์อีกต่อไป ไบรอันรู้ว่าเก๊บมีพลังเหลือไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์เป็นอย่างมากไบรอันหมุนตัวและกระโจนใส่เก๊บก่อนที่จะคว้าดาบยาวจากมือของเก๊บจากนั้นเขาก็ตวัดดาบทันทีที่มีโอกาสพรึบ!คมดาบส่องประกายเมื่อคอของเก๊บถูกเฉือนเลือดสีแดงเข้มพุ่งออกมาจากรอยแยกขนาดใหญ่ที่คอของเขาเก๊บชะงักทันทีและทรุดลงกับพื้น“อ๊าาา!”ทามารากรีดร้องด้วยความกลัวฮาร์วีย์ปิดตาของซีนเธียร์เรียบร้อยแล้ว เขาไม่ต้องการให้เธ
“และตอนนี้ สมาชิกของหลงเหมินสาขามอร์ก็ดูได้เริ่มประท้วงต่อต้านรัฐบาลแล้ว พวกเขาต้องการให้แกไปมอบตัว!“เนื่องจากหลงเหมินมีส่วนเกี่ยวข้อง เรเชลจึงตัดสินใจที่จะไปร่วมมือกับจัสติน พูดง่าย ๆ ก็คือถ้าฉันไม่ส่งตัวแกไป พาราเมาท์จะต้องสูญเสียอย่างมหาศาล!“พวกเขาจะแก้แค้นฉันด้วย!“ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว?! แกทะเลาะกับคนอย่างเก๊บได้ แต่อย่าฆ่าเขา!“หากไม่มีชีวิตใครเข้ามาเกี่ยวข้อง ปัญหาจะใหญ่แค่ไหนก็สามารถแก้ไขได้! แต่ถ้ามีคนตาย มันจะเป็นเรื่องใหญ่! ไม่เข้าใจหรือไง?!“ฮาร์วีย์ควรจะเป็นคนที่ทำงานสกปรก ๆ นั้น แต่แกกลับทำทุกอย่างแทนเขา! แกโง่เหรอ?!“ไม่เต็มหรือไง?!”ในตอนนี้เดนเซลอยากจะตบไบรอันให้ตายเขาอาศัยอยู่ในมอร์ดูมานานหลายปีแล้ว เขาจำเป็นต้องกลัวหลงเหมินสาขามอร์ดูด้วยเหรอ?ไม่ต้องพูดถึงจัสตินเลย ต่อให้โอลิเวอร์ เบาเวอร์ยังมีชีวิตอยู่ เดนเซลก็จะไม่สนใจอย่างไรก็ตามสภาผู้อาวุโสเป็นเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงผู้อาวุโสประกอบไปด้วยกลุ่มคนที่น่าเกรงขามและมีประสบการณ์ ลูคัส ฌองเองยังต้องระมัดระวังเมื่อเผชิญหน้ากับพวกเขาและไม่ว่าเดนเซลจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาเทียบอะไรกับลูคัสไม่ได้เลยเดนเซ
“อันนี้ก็ไม่ได้ อันนั้นก็ไม่ได้ ทำไมไม่บอกมาเลยล่ะว่าจะให้ฉันทำยังไง?!” เดนเซลตะคอกอย่างร้อนรนไบรอันยังคงคร่ำครวญต่อไป“ได้โปรด พี่เดนเซล! ช่วยผมคิดหาทางอออกด้วย! ถ้าพี่ช่วยผมได้ ผมจะมอบทรัพย์สินทุกอย่างของตระกูลโฮลท์ให้พี่!“มันอาจจะไม่เยอะ แต่อย่างน้อยก็ล้านดอลลาร์! ตราบใดที่พี่รักษาชีวิตผมได้…!“พี่เดนเซล พวกเราเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันนะ พี่จะปล่อยให้ผมไปตายไม่ได้!”ทามาร่าก็คร่ำครวญเช่นกัน เธออยู่ที่นั่นขณะที่เกิดเหตุ แม้ว่าหลงเหมินจะไม่ฆ่าเธอ แต่เธอก็รู้ดีว่าชะตากรรมของเธออาจเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเดนเซลเสริมด้วยความใจเย็น “ถ้าฉันจำไม่ผิด สตีเว่นก็ไปที่นั่นด้วยใช่ไหม?“เขาเป็นหลานของจัสตินไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่ให้เขาช่วยแกล่ะ?ไบรอันตอบอย่างเหยียดหยามว่า “เขาโกหก เขาเป็นเพียงญาติห่าง ๆ กับครอบครัววอล์คเกอร์เท่านั้น ตอนนี้เขาเองก็กำลังคุกเข่าอยู่หน้าบ้านครอบครัววอล์คเกอร์“พวกเขาอาจจะไม่ฆ่าเขาเพราะเขาใช้ชื่อวอล์คเกอร์ แต่ถึงเขาจะพยายามช่วยผม มันก็จะเป็นไปไม่ได้อยู่ดี”เดนเซลขมวดคิ้ว“ตามที่แกเล่าให้ฉันฟัง แกไม่น่าจะเอาชนะเก๊บได้ด้วยซ้ำ แต่หลังจากที่ได้คำแนะนำของฮาร์วีย์ แกก
หลังจากการค้นพบนั้น เดนเซลก็ได้หารือกับไบรอันและผู้ติดตามของเขาเกี่ยวกับวิธีจัดการกับฮาร์วีย์ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงในชุดทำงานก็หยุดฮาร์วีย์ขณะที่เขากำลังจะออกจากบ้านของเขาที่แฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่า เธอกล่าวอย่างสุภาพว่า “คุณยอร์ก คุณวอล์คเกอร์ต้องการพบคุณค่ะ”เธออายุประมาณสามสิบปี แต่งหน้าสวยสง่าและรูปร่างผอมเพรียว ถึงอย่างนั้นเธอมีออร่าที่ค่อนข้างดุร้าย“คุณวอล์คเกอร์บอกว่าเขาต้องการคุยกับคุณเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้“เขาหวังว่าคุณจะหาเวลาไปพบเขาได้บ้างนะคะ“เมื่อวานงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“คุณกำลังพูดถึงเรื่องที่บูโดกันของหลงเหมินใช่ไหม?“ผมไม่ได้ทำอะไรนอกจากจะยืนดูตลอดเวลา ผมเกี่ยวอะไรด้วยเหรอ?”ผู้หญิงคนนั้นตอบอย่างใจเย็นว่า “ไปเถอะค่ะคุณยอร์ก คุณวอล์คเกอร์ขอพบคุณด้วยตัวของเขาเอง คุยกับฉันไม่มีประโยชน์อะไรของค่ะ”ฮาร์วีย์ครุ่นคิดเรื่องนี้แล้วจึงตัดสินใจที่จะเดินตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในรถโตโยต้า อัลฟาร์ดรถแล่นไปบนถนนอย่างราบรื่นและไม่นานก็ไปถึงที่บูโดกันของหลงเหมินผู้หญิงคนนั้นไม่ได้พาฮาร์วีย์ไปที่ทางเข้า แต่เธอเดินไปที่สวนหลังบ้านของบูโดกันแทนสนา
“ฉันได้ยินมาว่าคุณมาจากบัควู้ด ใช่ไหมคุณยอร์ก ขอถามได้ไหมว่าอาจารย์ของคุณมาจากไหน?”จัสตินจ้องฮาร์วีย์ด้วยท่าทางแปลก ๆ“คุณมาจากเชื้อสายหวิงชุน หรือฮงกวน?”สำหรับจัสติน บัควู้ดมีผู้เชี่ยวชาญตัวจริงอยู่ในศิลปะการต่อสู้เพียงสองสายนี้“ไม่ทั้งคู่”ฮาร์วีย์ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เขาได้เรียนรู้กลยุทธ์นักฆ่าและการเคลื่อนไหวเชิงรุกจากโรงเรียนอื่น ๆ หลายร้อยแห่ง และเขาไม่ได้ใช้ศิลปะการต่อสู้แค่สายเดียว“คุณไม่ได้เรียนมาจากโรงเรียนเหรอ? คุณเรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเองอย่างนั้นเหรอ?”จัสตินชะงักก่อนที่จะหัวเราะออกมา“คุณมาถึงจุดนี้ได้ด้วยการเรียนรู้ด้วยตัวเองเหรอ? คุณคงจะอัจฉริยะ!”“ก็มีอยู่ ตอนนี้ผมได้เรียนรู้จากโรงเรียนหลายร้อยแห่งแล้ว”ฮาร์วีย์มองจัสตินอย่างไม่แยแส“ถ้าคุณอยากรู้จริง ๆ ว่าผมเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างไร ผมซื้อความลับมากมายทางออนไลน์ ผมส่งสำเนาให้คุณได้ถ้าคุณต้องการ”“อย่างนั้นเหรอ...”ฮาร์วีย์ดูเหมือนเขากำลังพูดความจริง จัสตินจึงไม่กดดันเขาอีกต่อไป“คุณไม่เพียงแต่มีฝีมือที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น คุณยังมีรูปลักษณ์ที่น่าประทับใจอีกด้วย ลูกสาวของฉันวางเดิมพันไว้ที่ 1.5 ล้านดอลลาร
ตามที่คาดไว้ จัสตินสนใจแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อเขาเท่านั้นเก๊บเป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดคนหนึ่งของเขา แต่เขาไม่เคยคิดที่จะล้างแค้นให้เก๊บ เขากลับเข้าหาฮาร์วีย์เพื่อที่จะนำชัยชนะมาให้ตนเองแน่นอนว่าจัสตินจะรู้ดีว่าเมื่อวันก่อนเกิดอะไรขึ้นเมื่อรวมกับเหตุการณ์ในพาราเมาน์ท เขารู้ถึงความสามารถของฮาร์วีย์ดีเขาเชื่อว่าถ้าเขาให้เงินสดแก่ฮาร์วีย์ 15 ล้านดอลลาร์ ฮาร์วีย์จะเต็มใจเป็นนักสู้ของเขา“มีทั้งเงินและโอกาสที่จะมีชื่อเสียงด้วย”“เมื่อคุณจัดการราเชลแทนฉัน คุณก็จะมีเส้นสายในหลงเหมินสาขามอร์ดูด้วย”“ฉันอาจจะพาคุณเข้าสาขาด้วยก็ได้ ฉันจะมอบตำแหน่งสูง ๆ กับคุณ รับรองว่าคุณจะเพลิดเพลินไปกับความมั่งคั่งและเกียรติยศไปตลอดชีวิต!”“ฉันจะให้การสนับสนุนคุณเช่นกัน ต่อไปคุณจะสามารถทำอะไรในมอร์ดูก็ได้!”“แต่ฉันต้องการให้คุณทำตามที่ฉันบอก และจำไว้ว่าคุณจะต้องทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้น”ฮาร์วีย์ต้องการที่จะลุกขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดที่มุ่งมั่นของจัสติน แต่เขายังคงนั่งยิ้มอย่างเงียบ ๆสายตาที่ฮาร์วีย์มองจัสตินไม่อดทนอีกต่อไป แววตาของเขาในตอนนี้ขี้เล่น“คุณดูไม่เหมือนคนที่อาศัยอยู่ในโลกใต้ดินเล
“ข้อสอง ถึงผมจะเอาชนะได้ขึ้นมา แต่คุณเองก็ยังมีนักสู้ฝีมือดีที่จะทำงานให้คุณอยู่อีกคนนี่นา”“แต่นักสู้คนนี้ไม่ใช่คนที่คุณไว้ใจ หากจำเป็นต้องโยนความผิดให้ใครสักคน คุณก็จะใช้ผู้ชายคนนี้ และคุณก็จะทิ้งเขาทันทีที่เขาหมดประโยชน์”“ถ้าผมไม่เป็นลูกน้องคุณ คุณก็คงฆ่าผมทิ้ง มันก็เท่านั้น”“รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ ผมพูดถูกทั้งสามข้อหรือเปล่า?”รอยยิ้มอันอบอุ่นของจัสตินสลายไปเล็กน้อย แววตาของเขาฉายแววประหลาดใจเขาไม่ไคิดว่าฮาร์วีย์จะสามารถอ่านเกมส์ล่วงหน้าไปได้ไกลขนาดนั้นจัสตินหัวเราะเบา ๆ แล้วกลับไปนั่งที่เดิม“ฮาร์วีย์นะ ฮาร์วีย์ คุณกำลังกล่าวหาฉันในแง่ร้าย คุณจะต้องชดใช้ให้กับการการพูดจาใส่ร้ายฉันอย่างขาดความรับผิดชอบ”“ถึงแม้ว่าฉันจะต้องการตำแหน่งหัวหน้าสาขา แต่ฉันก็หวังว่าจะได้ตำแหน่งนี้มาเพราะความสามารถของฉัน มันก็เท่านั้น”“หลงเหมินเป็นตัวแทนของความไว้วางใจของรัฐบาลที่มีต่อโลกใต้ดิน เฉพาะผู้ที่มีศีลธรรมสูงส่งและชื่อเสียงที่ดีเท่านั้นที่จะสามารถนั่งเป็นหนึ่งในผู้นำสาขาของหลงเหมินได้ คุณควรรู้ข้อเท็จจริงนี้ไว้”“ต่อไปนี้คุณควรคิดให้ดีก่อนที่จะพูดเรื่องแบบนี้ คุณยอร์ก หากมีเราแค่ส
ตลอดเวลาที่ผ่านมา สตรีผู้สง่างามที่อยู่ด้านข้างจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชาพวกเขารู้ดีว่าการเข้าร่วมกับหลงเหมินนั้นยากเย็นเพียงใด สำหรับพวกเขาแล้ว พฤติกรรมของฮาร์วีย์ไม่ต่างไปจากการฆ่าตัวตาย“หยุดพูดถึงการใส่ร้ายและดูหมิ่นเถอะน่า”“ในเมื่อเราอยู่ที่นี่แล้ว เห็นแก่ไคท์ ผมรู้สึกว่าผมควรจะอธิบายบางอย่างให้คุณฟัง”“ข้อแรก จริงอยู่ที่ผมได้ชี้แนะอะไรบางอย่างแก่ไบรอันเพื่อให้เขาเอาชนะเก๊บ แต่ผมไม่ได้บอกให้เขาลงมือฆ่าเสียหน่อย หากคุณถามสมาชิกหลงเหมินที่อยู่ที่นั่น คุณจะได้ทราบเรื่องราวทั้งหมด คุณไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งนี้มาขู่ผม เพราะมันมีแต่จะทำให้ฉันดูแคลนคุณเปล่า ๆ”“ข้อสอง ผมไม่รู้ว่าคุณไปตกลงอะไรกับราเชลและไอเดน แต่ผมต้องขอเตือนคุณไว้ก่อน มีบางอย่างที่คุณไม่ควรยึดติดกับมัน ต่อให้คุณจะเอาชนะราเชลได้ แต่คุณก็ไม่มีโอกาสที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาได้หรอก คุณสนใจแต่ผลได้ผลเสียของตัวเองเท่านั้น คุณไม่มีหลักการที่จำเป็นสำหรับการเป็นผู้นำสาขาที่เหมาะสมของหลงเหมินเลย”“ข้อสาม ถ้าคุณเกษียณตัวเองในช่วงที่คุณอยู่ในจุดสูงสุด คุณก็สามารถเป็นอยู่อย่างมั่งคั่งต่อไปได้ แต่ถ้าคุณยังคงวางแผนที่จะต่อสู้เพื่อช