ถึงอย่านั้นไบรอันและทามาร่าก็ยังคงเงียบ เดนเซล วอชิงตันแห่งมอร์ดูไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

เขาสามารถอยู่รอดท่ามกลางผู้คนที่มีอำนาจสูงสุดได้ และการบริหารพาราเมาท์ของเขาก็เป็นข้อพิสูจน์ถึงความกล้าหาญของเขา

“พี่เดนเซล!”

เมื่อไบรอันเห็นเดนเซลวางคันธนูและลูกธนูลง เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและรินชาร้อนให้เดนเซลทันที

“ผมได้ยินมาว่าพี่ไปแข่งกับปรมาจารย์ยิงธนูของประเทศหมู่เกาะมา ดูจากฝีมือพี่เมื่อกี่แล้ว พี่คงจะชนะผู้ที่เรียกกันว่าปรมาจารย์ยิงธนูแล้วใช่ไหมครับ?

“ผมว่าไม่มีใครในมอร์ดูสู้พี่ได้หรอก!

เดนเซลไม่แยแส “คำแนะนำจากผู้อื่นอาจช่วยแก้ไขข้อบกพร่องของตนได้ แม้ว่าความเป็นมาของพวกชาวเกาะจะไม่ดีเท่าประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ แต่ทักษะการฆ่าของพวกเขาไปถึงจุดสูงสุดหลังจากที่พัฒนามานับพันปีแล้ว

“แม้ว่าคู่แข็งยิงธนูของฉันจะเป็นถึงปรมาจารย์กันทั้งหมด ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ

“เขาลือกันว่าที่ประเทศหมู่เกาะมีนักดาบด้วย หวังว่าสักวันฉันจะมีโอกาสได้ประลองฝีมือกับเขาบ้าง!”

จากนั้นเดนเซลก็ถามไบรอันว่า “แล้วมีอะไรเหรอ? ทำไมถึงมาหาฉันแต่เช้าเลย?”

“พี่เดนเซล เมื่อคืนผมอยู่ที่พาราเมาท์และมีคนสั่งให้ตัดนิ้วผม!