บิ๊กฟลายไม่คิดว่าไพ่ตายของเขา ซึ่งเป็นนักสู้ที่เก่งกาจที่เขาพามาในคืนนี้ จะไม่มีประโยชน์อะไรเลยเมื่อเจอกับชายหนุ่มคนนี้ทักษะของเขาน่ากลัวมาก!น้อยครั้งนักที่บิ๊กฟลายจะได้เห็นชายผู้มีความสามารถเช่นนี้ แม้จะอยู่บนถนนของมอร์ดูมานานหลายปีแล้วก็ตามอย่างไรก็ตาม เขาเป็นหนึ่งในหัวหน้าใหญ่ของท้องถนน หลังจากที่พ่ายแพ้แล้วเขาจึงไม่ได้คิดที่จะระดมใครมาเพิ่มเขารู้ดีว่าในขณะนี้คนของเขาไม่สามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้อยู่แล้วเว้นแต่ว่าเขาจะโทรขอความช่วยเหลือจากเดนเซล วอชิงตันหรือลูคัส ฌองอย่างไรก็ตาม เขาจะต้องอับอายอย่างยิ่งหากเขาขอให้คนใหญ่คนโตสองคนนั้นช่วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เมื่อคิดได้ดังนั้น บิ๊กฟลายก็ระงับความโกรธของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ผมจะทำเป็นไม่รู้เห็นเรื่องของคืนนี้ แต่ผมรับรองไว้เลยว่าเราจะได้เจอกันอีกแน่”ฮาร์วีย์ไม่สนใจเรื่องนั้นแต่อย่างใด “ขอโทษผมและให้การรตัดสินที่น่าพึงพอใจกับผมก่อน”“ผมขอโทษครับ คืนนี้ผมสะเพร่าเอง!”เมื่อพูดจบบิ๊กฟลายก็เริ่มตัดนิ้วหัวแม่มือของเลนนี่ ไบรอัน และทามาราด้วยตัวของเขาเองนิ้วที่ขาดสามนิ้วถูกวางลงตรงหน้าฮาร์วีย์ บิ
ถึงอย่านั้นไบรอันและทามาร่าก็ยังคงเงียบ เดนเซล วอชิงตันแห่งมอร์ดูไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอนเขาสามารถอยู่รอดท่ามกลางผู้คนที่มีอำนาจสูงสุดได้ และการบริหารพาราเมาท์ของเขาก็เป็นข้อพิสูจน์ถึงความกล้าหาญของเขา“พี่เดนเซล!”เมื่อไบรอันเห็นเดนเซลวางคันธนูและลูกธนูลง เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและรินชาร้อนให้เดนเซลทันที“ผมได้ยินมาว่าพี่ไปแข่งกับปรมาจารย์ยิงธนูของประเทศหมู่เกาะมา ดูจากฝีมือพี่เมื่อกี่แล้ว พี่คงจะชนะผู้ที่เรียกกันว่าปรมาจารย์ยิงธนูแล้วใช่ไหมครับ?“ผมว่าไม่มีใครในมอร์ดูสู้พี่ได้หรอก!เดนเซลไม่แยแส “คำแนะนำจากผู้อื่นอาจช่วยแก้ไขข้อบกพร่องของตนได้ แม้ว่าความเป็นมาของพวกชาวเกาะจะไม่ดีเท่าประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ แต่ทักษะการฆ่าของพวกเขาไปถึงจุดสูงสุดหลังจากที่พัฒนามานับพันปีแล้ว“แม้ว่าคู่แข็งยิงธนูของฉันจะเป็นถึงปรมาจารย์กันทั้งหมด ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ“เขาลือกันว่าที่ประเทศหมู่เกาะมีนักดาบด้วย หวังว่าสักวันฉันจะมีโอกาสได้ประลองฝีมือกับเขาบ้าง!”จากนั้นเดนเซลก็ถามไบรอันว่า “แล้วมีอะไรเหรอ? ทำไมถึงมาหาฉันแต่เช้าเลย?”“พี่เดนเซล เมื่อคืนผมอยู่ที่พาราเมาท์และมีคนสั่งให้ตัดนิ้วผม!
ไบรอันหายใจเข้าลึก ๆ และเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็ว “พี่เดนเซล เรื่องมันเป็นอย่างนี้!”เขาเล่าเหตุการณ์ที่โชคร้ายเมื่อคืนนี้ให้เดนเซลฟังและจบด้วยข้อความเศร้าใจว่า “พี่เดนเซล ไม่ใช่ว่าผมทำอะไรไม่ได้นะ แต่ไอ้สารเลวนั่นต้องมีของดีแน่นอน!“แม้แต่บิ๊กฟลาย ที่เป็นถึงลูกน้องหมายเลขหนึ่งของพี่ ก็เกือบจะถูกเขาฆ่าแล้ว!“จนสุดท้าย เขาทำให้บิ๊กฟลายตัดนิ้วผมด้วย!“พี่เดนเซล เขาไม่ให้เกียรติพี่เลย พี่ต้องคืนความยุติธรรมให้ผมนะ!”“เขามาจากไหน?” เดนเซลจ้องไบรอันที่รู้สึกอายอย่างมาก “ในเมื่อเขากล้าที่จะสร้างปัญหาในพาราเมาท์ เขาคงจะมีแบ็คอัพ ถูกไหม?”เปลือกตาของไบรอันกระตุก “นายน้อยวอชิงตัน ผมสืบเรื่องนี้เมื่อคืนแล้ว เขาไม่มีแบ็คอัพเลย เขาเป็นเพียงบอดี้การ์ดที่มีทักษะที่ดี“เมื่อคืนนี้รุ่นน้องของพี่บิ๊กฟลายต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมกลัวว่าเรื่องมันจะบานปลาย ผมจึงไม่ได้บอกให้คนของเราลงมือ“นอกจากนี้ ตอนนั้นคุณวอล์คเกอร์ก็อยู่ที่เกิดเหตุด้วย เราไม่สามารถใช้อาวุธปืนอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ไอ้สารเลวนั้นจึงได้กล้าอวดดี!”เดนเซลนั่งลงบนเก้าอี้ทรงกลมที่มีที่เท้าแขนก่อนที่จะจิบชาและพูดว่า “คุณต้องการให้ฉัน
“ฮะ?”ไบรอันผงะไปครู่หนึ่งโดยไม่เข้าใจว่าเดนเซลหมายถึงอะไรเดนเซลกล่าวต่อว่า “คุณวอล์คเกอร์คือผู้หญิงที่เจ้าชายฌองชอบ ดังนั้นเราจึงต้องใช้วิธีพิเศษในการจัดการกับผู้คนรอบตัวเธอ“ไอ้สารเลวนั่นเหยียบย่ำคุณต่อหน้าคนอื่น ๆ และคุณก็คิดแต่ว่าจะฆ่าเขาอย่างเดียว แผนของคุณมันง่ายเกินไป!“ถ้าไคท์รู้เข้า เธอจะต้องไม่พอใจเจ้าชายฌองมากกว่าเดิม“ไคท์มาจากหลงเหมิน หลงเหมินเป็นเบื้องหน้าของรัฐบาลในยุคของนักดาบ พวกเขาเน้นความยุติธรรมและความภักดีมากที่สุด!“หนึ่งในสาเหตุที่ไคท์ปฏิเสธเจ้าชายฌองก็เพราะว่าเธอรู้สึกว่าเจ้าชายฌองเป็นคนไม่ดีที่ประพฤติตัวเลวทรามต่ำช้า“ดังนั้นหากเราจะทำเรื่องนี้ เราไม่สามารถที่จะทำมันได้ลับ ๆ ไม่ การทำลายเขาในที่สาธารณะจะดีที่สุด…”เดนเซลคิดก่อนที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ไอ้สารเลวนั่นต่อสู้เก่งไม่ใช่เหรอ?”“เมื่อเร็ว ๆ นี้ไอเดน บาวเออร์และราเชล ฮาร์ดี้ร่วมมือกันเพื่อจะต่อสู้กับรองหัวหน้าวอล์คเกอร์ไม่ใช่เหรอ?”“หาโอกาสให้ฮาร์วีย์ได้เป็นนักสู้ของรองหัวหน้าวอล์คเกอร์!”“ถ้าฮาร์วีย์ถูกสังหารในขณะที่ต่อสู้กับราเชลจะดีกว่า แบบนั้นจะไม่น่าสนใจกว่าเหรอ?”“ใช่ ใช่ ใช พวกเราเข้
ที่วิลล่า บ้านเลขที่ 1 ในแฟรเกรินท์ ฮิลล์ซีนเธียร์ในกางเกงขาสั้นกำลังนั่งอยู่ที่บาร์ในห้องนั่งเล่นเช้านี้เธอตื่นขึ้นมาด้วยเป้าหมายที่ชัดเจน ไม่ว่าจะอย่างไรเธอจะต้องได้คำตอบในเรื่องบางอย่างฮาร์วีย์เปิดเตา “ซีนเธียร์ ให้ฉันต้มบะหมี่ให้ไหม?”“ฉันไม่กิน!”ซีนเธียร์ตะคอกและพูดต่อ “พี่เขยยังไม่ได้อธิบายอะไรให้ฉันฟังเลย พี่กับไคท์ วอล์คเกอร์เป็นอะไรกัน? พี่ยังให้เธอเป็นแฟนพี่ด้วย! พี่ไม่กลัวว่าพี่สาวฉันจะรู้เรื่องเหรอ?”ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “หยุดยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ได้แล้วเด็กน้อย”“และถ้าเธอนั่งที่บาร์อีก ฉันจะลากเธอลงมาและตี“พี่ไม่เคยบอกอะไรฉันเลย!“พี่เขย พี่กับไคท์ วอล์คเกอร์เป็นอะไรกันรึเปล่า?!”ฮาร์วีย์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉันบอกว่าไม่ คุณจะเชื่อฉันไหม?”ซีนเธียร์พยักหน้าทันที “เชื่อสิ!”“แต่พี่ต้องบอกความจริงกับฉันทั้งหมด ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สบายใจ!”“ถ้าพี่ไม่บอก ฉันฟ้องพ่อแม่และพี่สาว!“พวกเขาจะมามอร์ดูเร็ว ๆ นี้ พี่คิดจริง ๆ เหรอว่าเพียงเพราะมอร์ดูอยู่ไกลพวกเขาจะไม่สามารถควบคุมพี่ได้?”คำพูดของซีนเธียร์ทำให้ฮาร์วีย์ปวดหัว เขาถอนหายใจแ
“ลูคัส ฌองไง!” ซีนเธียร์กล่าวฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ลูคัส ฌอง หนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดูน่ะเหรอ?”“ใช่ เขานั่นแหละ ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นแฟนตัวยงของคุณวอล์คเกอร์ ผู้ชายทุกคนที่พยายามเข้าใกล้คุณวอล์คเกอร์ถูกเขาจัดการไปหมด“นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่คุณวอล์คเกอร์โสดมานานหลายปี“พี่เขย ในเมื่อพี่ค่อนข้างจะเข้าไปใกล้ชิดกับคุณวอล์คเกอร์ เจ้าชายฌองจะไม่ใจดีกับพี่แน่นอน”ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่แยแส “ก็ดีแล้วที่เขาจะไม่ใจดีกับฉัน ฉันจะได้หาโอกาสทำลายเขา พี่สาวคุณจะได้ไม่มีปัญหาอะไรเมื่อมาทำงานที่มอร์ดู”“ไม่อย่างนั้นฌองจะคอยใช้อำนาจของเขากดดันเราแน่นอน แบบนั่นพวกเราจะเหนื่อยเปล่า ๆ”“ฉันหวังให้พี่สาวของคุณพัฒนาและเติบโตโดยไม่ถูกกดขี่จากคนอื่นเมื่อเขามาที่มอร์ดู”ซีนเธียร์ผงะไปชั่วขณะ เธอไม่แน่ใจว่านี่คือจุดประสงค์หลักของฮาร์วีย์หรือเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้นทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็สั่นขณะที่เธอคุยโทรศัพท์ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสงสัย “โอเค ฉันจะลองดู”หลังจากที่วางสาย ซีนเธียร์ก็หันไปหาฮาร์วีย์ “พี่เขย ปัญหาของพี่มาถึงแล้ว”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว “อะไรเหรอ?”“เมื่อกี้พี่เอโบนี่โทรมา
ฮาร์วีย์หรี่ตาลงขณะที่สำรวจดูห้องโถงเคนโดของชินดัน เวย์โดยสังเขป จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องมาท้าทายพวกเขา ทว่า ไม่ใช่วันนี้เขาเดินตามซีนเธียร์ไปที่บูโดกันของหลงเหมิน ที่นั่นมีสถาปัตยกรรมโบราณของกังนัมทั่วทุกหนแห่ง มันเป็นภาพที่สวยงามเลยทีเดียวจากสาขาทุกสาขาของหลงเหมิน สาขามอร์ดูเป็นหนึ่งในสาขาที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขานอกเหนือจากไคเซ็น กรุ๊ป ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นห่านที่ออกไข่ทองคำ ยังมีบูโดกันอีกกว่าร้อยแห่งที่เป็นของหลงเหมินสาขามอร์ดูกระจายอยู่ทั่วประเทศบูโดกันที่อยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ในตอนนี้คือบูโดกันแห่งแรกของพวกเขาบูโดกันเหล่านี้มักถูกใช้โดยลูกศิษย์ของหลงเหมินเพื่อขัดเกลาทักษะของพวกเขาและยังเป็นศูนย์คัดนักสู้จำนวนมากอีกด้วยเพลย์บอยและหญิงสาวผู้มั่งคั่งชอบให้ชื่อของพวกเขาติดอยู่ที่บูโดกันเหล่านี้ หลายคนถึงขั้นยอมจ่ายหนึ่งพันห้าร้อยเหรียญต่อเดือนเพื่อเกียรติยศนั้นถัดจากบูโดกันของประเทศหมู่เกาะ บูโดกันเทควันโดของประเทศ J ก็ดูเหมือนจะมีเป้าหมายเดียวกัน ในความเป็นจริงบูโดกันอื่น ๆ นับไม่ถ้วนก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกันในขณะที่หลงเหมินสาขามอร์ดูมีสาวกปร
หัวใจของซีนเธียร์เต้นข้ามจังหวะเมื่อเธอเห็นผู็ชายคนนั้นเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพี่ชายของนายพลใหญ่ของจัสติน วอล์กเกอร์ เก๊บ โบวี!เก๊บไม่เพียงเป็นนักศิลปะการต่อสู้ที่มีฝีมือเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้สืบทอดของผู้อาวุโสคนหนึ่งจากหลงเหมินอีกด้วย ในบรรดารุ่นน้องของหลงเหมิน เขาถือว่าเป็นศิษย์อันดับต้น ๆ รองจากเรเชลคนเดียวเท่านั้น!ด้วยภูมิหลังและความสามารถของเขา เขาถือได้ว่าเป็นผู้ทรงอิทธิพลในแวดวงชนชั้นสูงของมอร์ดูว่ากันว่าเขาชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาทในบูโดกันด้วยอย่างไรก็ตาม เก๊บค่อนข้างจะไม่ถูกกับไบรอัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาถือว่าไม่ดีเอาซะเลย“เก๊บ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คนอย่างคุณกล้าหาเรื่องเราเหรอ?”ไบรอันยิ้มให้เขาแปลก ๆ “โอ้? แต่คุณหาเรื่องผมได้อย่างนั้นเหรอ?”เก๊บยิ้มอย่างสนุกสนาน ไบรอัน ซึ่งมักจะทะเลาะกับเขาโดยใช้ชื่อเสียงของเดนเซลเป็นเกราะกำบัง วันนี้กลับกล้าแสดงท่าทีที่ดุร้ายอย่างที่ไม่เคยกล้ามาก่อนเก๊บชำเลืองมองไบรอันและกองพลของเขา จากนั้นสายตาของเก๊บก็จับจ้องไปที่ซีนเธียร์ สายตาของเขาเปล่งประกายทันที“น่าสนใจ! วันนี้คุณมาที่นี่เพื่อมอบผู้หญิงให้ผมหรอกเหรอ?“บอกให้เธออ