ฮาร์วีย์เห็นความขุ่นเคืองและโกรธขึงในดวงตาของอาเวลเขาเอื้อมมือไปลูบใบหน้าของอาเวลอย่างแผ่วเบา ก่อนพูดอย่างไม่แยแสว่า “ดูเหมือนคุณไม่อยากจะเชื่อใช่ไหม?”“คุณคิดว่าผมใช้เชนมาเพื่อเอาชนะคุณเหรอ”“ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ผมไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะท้าทายคุณเลยหรืออย่างไร?”ฮาร์วีย์มีรอยยิ้มแกน ๆ บนใบหน้าของเขาอาเวลหลีกจากมือของฮาร์วีย์และพูดอย่างขมขื่นว่า “ซีอีโอยอร์ก พอได้แล้ว!”แม้ว่าอาเวลจะไม่ได้พูดตรง ๆ แต่เขาก็ยอมลงให้เชนไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ไม่อยากเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ เขาหยิบขวดไวน์ขึ้นมาจากพื้นแทนปัง!ฮาร์วีย์ตีหัวของอาเวลด้วยขวดไวน์นั้นขวดแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และเลือดก็เปื้อนใบหน้าของอาเวล เขาร้องตวาดและเซถอยหลังไปสองสามก้าวเขากลั้นความโกรธทั้งหมดไว้และไม่กล้าระบายออกมา“นี่เป็นเพราะคุณไม่เคารพภรรยาผม”ปัง!“นี่เป็นเพราะคุณกวาดล้างพื้นที่และอยากกำจัดผม”ปัง!“นี่เป็นเพราะผมไม่ชอบคุณเอาเสียเลย”“ผมตีคุณสามครั้ง คุณก็เลยไม่พอใจใช่ไหม?”ฮาร์วีย์พูดพลางตบหน้าอาเวลอีกครั้ง"ใช่!"อาเวลตะโกนผ่านฟันที่กัดแน่น“คุณซื่อสัตย์ดีนี่ ไม่ว่าจะโกรธแค่ไหนก็ทำได้เพี
แมนดี้สูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วพูดว่า “ฮาร์วีย์คราวนี้คุณปลอดภัยแล้ว คุณต้องขอบคุณซีอีโอพาร์ค”สเตซี่ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างเดินเข้ามาหาฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย็นชา "เศษส*ะ! ถ้าไม่ใช่เพราะซีอีโอพาร์คโทรหานายท่านลีเพื่อช่วยเหลือนาย ฉันกลัวว่านายคงจะถูกโยนลงแม่น้ำไปแล้ว!”“แถมเกือบจะลากเราลงไปด้วย!”“ไอ้โง่เอ๊ย! อยากจะเป็นฮีโร่อะไรของนายก็เป็นไปสิ แต่อย่าลากเราไปเกี่ยวด้วย!”“นายคิดว่านายเก่งขนาดนั้นเลยรึยังไง? ถึงได้กล้าไปตบนายน้อยไนส์เวลล์ต่อหน้าผู้คนมากมายถึงสามครั้ง!”“ฉันจะบอกให้นายรู้ไว้ว่านายควรจะขอบคุณนะ! ถ้าไม่ใช่เพราะความใจดีของซีอีโอพาร์ค ชีวิตของนายก็คงจบลงไปแล้ว”สเตซี แร และคนอื่น ๆ เริ่มตักเตือนฮาร์วีย์บร็อคกอดอกและแสร้งทำหน้าตาเฉยเมย ราวกับว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นจะเหลือแต่ร่างไร้วิญญาณบร็อกหาคนมาช่วย?ฮาร์วีย์ตกตะลึง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ยิ้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าบร็อกยังกล้าเสแสร้งถึงขนาดนี้เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฮาร์วีย์เริ่มเข้าใจพฤติกรรมของคนจากประเทศ Jพวกเขาทุกคนล้วนเป็นเช่นนี้แมนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “คุณลีโอ คุณฟลินน์ อย่าทำแบบนี้ สถานการณ
แมนดี้ดูลังเล “ซีอีโอพาร์ค ฉันเกรงว่า…”บร็อกแสยะยิ้ม “คุณบอกว่าคุณเป็นหนี้บุญคุณผมไม่ใช่หรือ แต่จะไม่มาก็ได้ แล้วต่อจากนี้ไป ความร่วมมือระหว่างคุณกับสตาร์ แชโบลจะต้องยุติลงไปโดยปริยาย!”แมนดี้ไม่สบายใจ เธอรู้ว่าบร็อกมีเจตนาไม่ดี แต่เธอก็ยังพูดไปว่าว่าเธอเป็นหนี้บุญคุณเขาฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา “บร็อก คืนนี้คุณช่วยพวกเราไว้จริงหรือ? คุณรู้ได้อย่างไร?"“ด้วยความสามารถของสตีฟ ลี เขาจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร?”หัวใจของบร็อกสั่นไหวราวกับมีใครบางคนล่วงรู้ความลับ เขากระโดดขึ้นทันทีและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ส*รเลว นายหมายความว่าอย่างไร?”“นายไม่ใช่แค่ดูถูกฉัน แต่ยังดูถูกนายท่านลีด้วย!”“ให้ตายเถอะ! ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่หาคนช่วยนายหรอก ฉันควรจะปล่อยให้นายน้อยไนส์เวลล์กระทืบนายจนตาย!”“ฉันใช้เส้นสายของฉันเพื่อช่วยนาย แต่นายยังเนรคุณแล้วยังกล้ามาถามฉันอีกเหรอ?”"ฉันจะบอกนายให้ ถ้าไม่ใช่เพราะซีอีโอพาร์ค ฉันจะฆ่ายาบเสียเดี๋ยวนี้!”ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แมนดี้ก็คว้าตัวเขาไว้ “ฮาร์วีย์ ซีอีโอพาร์คโทรหานายท่านลี”“เราควรตอบแทนบุญคุณเขา!”ความปลอดภัยของฮาร์วีย์เป็นสิ่งสำคัญที่สุ
พวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์ราวกับว่ากำลังมองคนโง่เขากล้าพูดว่าเขามีรถทั้งที่เขาขับแค่มินิแวนหรือ? รถมินิแวนถือเป็นรถยนต์ได้หรือเปล่า?"ขยะเอ๊ย!"แต่ฮาร์วีย์ไม่พูดให้เปลืองน้ำลาย แต่เขาหยิบกุญแจรถของโรลส์รอยซ์ ออกมาแล้วกดมันไฟหน้าสีชมพูของรถโรลส์รอยซ์ แฟนทอมสว่างวาบ และไฟที่สวยงามก็ส่องเป็นทางเบื้องหน้าแมนดี้ในทันที“ที่รัก คุณยังไม่เคยเห็นฟีเจอร์ใหม่นี้ใช่ไหม? ไปกันเถอะ."ฮาร์วีย์ทำท่าทางแบบสุภาพบุรุษและพาแมนดี้ที่กำลังงุนงงเล็กน้อยไปที่ที่นั่งฝั่งผู้โดยสารในไม่ช้า โรลส์รอยซ์ แฟนทอมก็หายไป เหลือเพียงไฟท้ายที่ส่องมาบร็อกและคนอื่น ๆ ดูเฉื่อยชาราวกับว่าถูกฟ้าผ่าฮาร์วีย์เป็นเจ้าของรถโรลส์รอยซ์?เป็นไปได้อย่างไร?***“ที่รัก รถคันนี้แพงขนาดนั้นเลยเหรอ?”แมนดี้นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารด้วยความประหลาดใจ เธอรู้ว่าฮาร์วีย์ขอรถ แต่เธอไม่คิดว่ามันจะแพงขนาดนี้“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาให้ผมมาฟรี ๆ ” ฮาร์วีย์ยักไหล่“บางทีนี่อาจไม่เหมาะ เบนท์ลีย์ของเราไม่ได้แพงขนาดนั้น เราจะเอาเปรียบคนอื่นไปรึเปล่า ถ้าเราใช้โรลส์รอยซ์คันนี้” แมนดี้รู้สึกผิดเล็กน้อยฮาร์วีย์หัวเราะ “รถเป็นชื่อของคุณอ
คำพูดของแมนดี้ทำให้ฮาร์วีย์พูดไม่ออก'ใครโกรธ? พ่อแม่ของคุณหรือคุณกันแน่?'อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของแมนดี้ เขากลับยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง เว้นแต่คุณจะให้ผมเป็นซีอีโอของสกาย คอร์ปอเรชั่น ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะไม่ไปอย่างแน่นอน”“ฟังดูเข้าท่า แต่เนื่องจากสามีของฉันมีความสามารถมากจะได้เป็นซีอีโอหรือไม่ ก็ไม่แตกต่างกันหรอก” แมนดี้หัวเราะเบา ๆ"เอาล่ะ แล้วคืนนี้ ผม…”ฮาร์วีย์ดูคาดหวัง“อ้อ ฉันเกือบลืมไปเลย คืนนี้คุณไปนอนที่ห้องทำงานดีกว่า!”ใบหน้าของแมนดี้เปลี่ยนเป็นเย็นชา ปัง! จากนั้นเธอก็ปิดประตูดังปังทันทีฮาร์วีย์พูดไม่ออกอีกครั้ง เวลาผู้หญิงหึงหวงนี่ช่างโหดเหี้ยมจริง ๆ!***เก้าโมงเช้าวันต่อมาที่ทางเข้าฝ่ายบริหารของบริษัทสตาร์ แชโบลในเซาท์ไลท์…สตาร์ แชโบลร่ำรวยมาก พวกเขาเปลี่ยนอาคารสไตล์ตะวันตกขนาดเล็กที่มีสวนที่ตั้งอยู่ในย่านธุรกิจซึ่งที่ดินมีราคาสูงให้เป็นสำนักงานของพวกเขาแม้ว่าอาคารสไตล์ตะวันตกขนาดเล็กหลังนี้จะดูค่อนข้างโบราณ แต่ก็ดูพิเศษกว่าอาคารสูงที่อยู่รายรอบว่ากันว่าเดิมที สถานที่แห่งนี้เคยเป็นสถานกงสุลของชาติตะวันตกในสมัยสงคราม แต่ที่นี่ไม่ได้
เจ้าชายยอร์ก?!ชื่อนี้ทำให้หลายคนประหลาดใจถ้าเป็นคน ๆ นี้ พวกเขาก็พอเข้าใจได้เขาเป็นที่รู้จักในฐานะบุคคลหมายเลขหนึ่งในเซาท์ไลท์ ชายผู้ทรงพลังที่สุดหลายคนต้องการท้าทายอำนาจของเขา แต่พวกนั้นกลับพ่ายแพ้และการต่อสู้ก็จบลงด้วยการนองเลือด“ซีอีโอพาร์ค คุณพูดจริงหรือเปล่า?”“เจ้าชายยอร์กจะมาเป็นเจ้าของคนใหม่หรือ? เป็นไปได้แค่ไหน?”“ทำไมเราไม่เคยได้ยินนายท่านลีพูดเรื่องนี้เลย!”หลายคนจ้องไปที่บร็อกหวังว่าเขาจะมีคำตอบเพิ่มเติมบร็อกพูดด้วยท่าทางพอใจ “คุณรู้อะไรไหม? ผมรู้เรื่องทั้งหมดนี้เพราะผมสนิทกับเจ้าของใหม่ แต่ผมพูดอะไรไม่ได้มากนักหรอก หวังว่าคุณเข้าใจ"ผู้บริหารในที่นั้นแลกเปลี่ยนสายตาซึ่งกันและกัน จากนั้นพวกเขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว“ซีอีโอพาร์ค! เนื่องจากคุณสนิทกับเจ้าของคนใหม่ โปรดดูแลเราในอนาคตด้วย!”"ใช่! เราเป็นพี่เป็นน้องกันมาหลายปีแล้วนี่!”“ซีอีโอพาร์ค คุณต้องพูดถึงเราดี ๆ กับเจ้าของคนใหม่ด้วยนะครับ!”ผู้บริหารเหล่านี้ล้วนมีความเข้าใจลึกซึ้ง เนื่องจากไม่มีโอกาสจะได้สร้างผลงานให้เจ้าของคนใหม่พอใจล่วงหน้า ดังนั้นหากพวกเขาทำให้ลิ่วล้อของเจ้าของคนใหม่พอใจก็ไม่น่
ผู้บริหารระดับสูงจากแผนกธุรกิจของสตาร์แชโบลจะยอมอ่อนข้อให้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านภรรยาอย่างเขาจริงหรือ?สีหน้าของบร็อกกลายเป็นความเลวร้ายอย่างยิ่งเมื่อสเตซี่ และเรย์ จำใบหน้าของฮาร์วีย์ได้ พวกเธอก็ไม่คิดจะซ่อนความรังเกียจเอาไว้ในใจอีก“ผู้ชายน่าสมเพชคนนี้! เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!”“ฮาร์วีย์! นายมาทำอะไรที่นี่?"“นายได้รับอนุญาตให้มาที่นี่ด้วยเหรอ?”“นายไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมายืนหายใจในสถานที่แบบนี้ด้วยซ้ำ!”สเตซี่พุ่งไปข้างหน้าด้วยรองเท้าส้นสูง ใบหน้าของเธอเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และทำท่าราวกับต้องการดึงความสนใจจากทุกคนที่อยู่ตรงนั้นบร็อกเข้าหาฮาร์วีย์และชี้ไปที่ทางเข้าบริษัท เสียงของเขาเยือกเย็นในตอนที่เขาตะโกนออกไป “ไปให้พ้น ไอ้ส*รเลว! อย่ามาทำหน้าตาไม่พอใจ!”“วันนี้ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ! ฉันไม่มีเวลาเล่นกับนาย! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”“ถ้านายไม่ฟังและเอาแต่ทำให้ฉันโกรธ นายเจอดีแน่!”บร็อกไม่สนใจว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงมาปรากฏตัวในเวลานี้ หรือฮาร์วีย์จะมาที่นี่อย่างมีแผนไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เขาก็ไม่ต้องการเห็นชายคนนี้ฮาร์วีย์จ้องมองทั้งบร็อกและสเตซี่ราวกับทั้งสองคนโง่เง่าแบบไร้
"ออกไป?"ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“ถ้าผมออกไป คุณจะคำนับใคร? คุณจะต้อนรับใคร?”บร็อคตัวแข็งเล็กน้อย จากนั้นก็ระเบิดความโกรธออกมา“ฮาร์วีย์ยอร์ก! นายนี่มันโง่ขนาดนี้ได้อย่างไร?”“เรากำลังฝึกคำนับอย่างถูกต้องเมื่อเจ้าของใหม่มา!”“นายคิดจริง ๆ เหรอว่านายเป็นคนสำคัญ แค่เพราะถูกโค้งคำนับเพียงครั้งเดียว”สเตซี่หัวเราะ“ถ้านายอยากแสดงละครตลกก็ไปที่อื่นเถอะฮาร์วีย์”“เรารู้ประวัติและภูมิหลังของนายค่อนข้างชัดเจน!”“คำพูดของนายไม่ใช่แค่เรื่องตลก แต่ฟังดูเหมือนนายเป็นโรคฮิสทีเรีย! นายมันไร้สติ!”บร็อคหมดความอดทน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รีบโทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย“โยนเขาออกไปจากที่นี่ พอไปถึงข้างนอกแล้วอย่าลืมหักขาเขาสักข้าง เราจะมาดูกันว่าเขาจะกล้าพล่ามอะไรไร้สาระอีกไหม?!”บร็อคไม่อาจทานทนที่จะฟังเรื่องไร้สาระของฮาร์วีย์อีกสิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเขาคือการทำให้เจ้าของใหม่พอใจ หากลูกเขยแต่งเข้าบ้านอย่างเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าของใหม่ บร็อกก็คงหมดโอกาสได้หน้าพวกระดับไม่สูงมากไม่ได้ทำอะไรเลย แม้ว่ารอยยิ้มของพวกเขาจะเต็มไปด้วยความเย้ยหยันก็ตามฮาร์วีย์สวมชุดกีฬาที่ดูเหมือนราคาไม่ถึ