ฮาร์วีย์พยักหน้า

“คุณบ้าบิ่นดีนะ แต่คุณใช้มันผิดที่”

"อะไรของนาย?"

“นายบ้าหรือเปล่า?”

“นี่นายท้าทายฉันเหรอ?”

แคมยิ้มเย้ยหยัน

“ฮาร์วีย์ นายเป็นแค่ที่ปรึกษาของรัฐบาลบัควู้ด เป็นสุนัขที่โยเอลเลี้ยงไว้!”

“บางทีสิทธิพิเศษของนายอาจทำให้นายไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง พวกเขาคงทำให้นายคิดว่าตัวเองจะท้าทายฉันได้”

“เรียกว่าไร้เดียงสาหรือลืมตัวดีล่ะ?”

จากนั้นแคมก็ชี้ไปที่ตำรวจทั้งหมดที่นอนอยู่บนพื้น

"ฉันต้องของเตือนไว้ก่อนว่าวันนี้ไม่ใชแค่นายที่จะกองลงไปกับพื้น แต่คนพวกนี้จะได้รับบาดเจ็บไปด้วย!”

“ให้ฉันนับจำนวนข้อหาทางอาญาต่อเจ้าหน้าที่ให้ก่อนแล้วกัน แค่นี้น่าจะเพียงพอสำหรับนายที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่หลังคุกแล้วล่ะ!”

แคมเพิ่งคิดเรื่องนี้ได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนจะพบว่าความคิดนั้นไม่เลวเลย

มันคงเป็นน่าขันไม่น้อย ถ้าให้ฮาร์วีย์เป็นแพะรับบาปคดีทำร้ายเจ้าหน้าที่ของแคม

ไม่ต้องนึกถึงแผนการที่แยบยลอะไรด้วยซ้ำ แค่คำพูดของเขาเพียงอย่างเดียว คนนับพันก็ยินดีที่จะช่วยให้เขาบรรลุเป้าหมาย

ฮาร์วีย์กังวล แคมทำราวกับกำลังเล่นเกมแมวจับหนู

มาร์คัสเคยเห็นเรื่องแบบนี้มานักต่อนักแล้ว แม้ในขณะที่เขาร่วมกับฮาร์