"แกมันเลว! กล้าดียังไงมาแตะตัวฉัน! ฉันจะไม่ยอมแพ้แกหรอก! สตาร์ แชโบลจะไม่มีวันปล่อยให้แกรอดไปได้!”

แคมกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตัวแทนของสตาร์ แชโบลถึงกับร้องลั่น! เขาไม่เคยต่ำต้อยขนาดนี้มาก่อน!

น่าอับอาย เขารู้สึกราวกับถูกปล้น

ฮาร์วีย์ย่อตัวลงและถามอย่างใจเย็นว่า “ทำได้เหรอ?”

“ฮาร์วีย์! แกมันส*รเลว!"

“อยากฆ่าฉันก็เอาเลยสิ!” แคมอุทานออกมาอย่างเดือดดาลเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงการดูถูกเหยียดหยามของฮาร์วีย์

"ฆ่าคุณเหรอ? ทำไมผมทำอย่างนั้น?”

“ฉันมาที่นี่เพื่อให้คุณใช้หนี้ ไม่ได้มาเอาชีวิตคุณ”

“ในสายตาของผม คุณควรมีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้สิ่งที่ตัวเองทำ แทนที่จะหนีความผิดด้วยการตาย ฟังดูเข้าท่าดีใช่ไหม?”

ฮาร์วีย์ยิ้ม

“คุณชนเข้ากับรถของภรรยาผม คงเพราะคุณไม่รู้วิธีใช้เบรคของรถ เพราะงั้นผมจะหักขาคุณเป็นบทเรียน ฟังดูเข้าท่าใช่ไหม?”

“ฮาร์วีย์ พอเถอะ!”

โดมินิกไม่สามารถทนเห็นภาพนี้ได้อีกต่อไป

เขาไม่สามารถทนดูแคมขาหักได้

หากเป็นเช่นนั้น ไม่มีทางที่แคมจะทนรับผลที่ตามมาได้ แม้ว่าเขาจะต้องฝืนทนรับผิดก็ตาม

โดมินิกก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลใด ๆ เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์และคำราม “พอแล้ว