“ชนชั้นและประเทศของแกเป็นตัวตัดสินแล้วว่า ขีดจำกัดของแกคือความยับยั้งชั่งใจของฉัน!”“เดี๋ยวก่อน ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ไม่ช้าก็เร็วฉันจะฆ่าแกให้ได้! ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะฆ่าเมียและน้องสะใภ้ของแกแทน! ฉันจะฆ่าทั้งครอบครัวของแกซะ!”แม้ว่าแขนขาของแคมจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่เขาก็ยังรู้สึกถึงความภาคภูมิใจที่ไม่สามารถบรรยายได้ในตัวในขณะนี้เพียงประเทศ H! พลเมืองของประเทศ H!พวกเขาไม่สามารถเทียบได้กับประเทศ J อันยิ่งใหญ่ได้หรอกนะ!โดมินิกและสตาร์แชโบลระดับสูงคนอื่น ๆ จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชาฮาร์วีย์ค่อนข้างมีอำนาจเหนือเขามาก ถึงขนาดที่กล้าหักแขนขาของแคมปัญหาคือเขาจัดการแคมไม่สำเร็จ! เขาเป็นเพียงลูกหมาที่เต็มไปด้วยความกลัวแม้ว่าสตาร์แชโบลเหล่านั้นจะเป็นคนที่น่าสังเวช แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกสดชื่นเมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่พอใจของฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ซึ่งหันกลับไปก่อนหน้านี้ หันกลับมามองที่แคมอีกครั้ง “นายจะแตะต้องภรรยา น้องสะใภ้ และครอบครัวของฉันทั้งหมดเลยงั้นเหรอ?”"ใช่น่ะสิวะ! ฉันจะจัดการพวกมันทั้งหมด!”แคมดูบ้าไปแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกเดือดดาลและเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!“แกเก่งเรื่องการต่อสู้ แกมีคนที่
"แก!"ริคมีสีหน้าที่แสดงชัดว่าเขาปฏิเสธที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสถานการณ์ เขาอยากจะหันหลังกลับและจากไป แต่ในวินาทีต่อมา...ฟุ่บ!ฮาร์วีย์เตะท่อเหล็กบนพื้นลอยออกมาและแทงทะลุหน้าอกของริคทันที"ไปจัดการมัน!”“อ๊าาาาา!”เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่ว ชั่วขณะต่อมาทุกคนก็ลงเอยด้วยการนอนหมดสติบนพื้น มีเพียงโดมินิกเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ ตัวสั่นเทาเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดฮาร์วีย์เดินเข้ามาตบหน้าเขาเบา ๆ “นายรู้ไหมว่าทำไมฉันไม่ฆ่านาย”“ฉะ…ฉัน…”โดมินิกตัวสั่นด้วยความกลัว ก่อนจะคุกเข่าลงทันที“ที่ปรึกษายอร์ก ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ได้โปรดปล่อยฉันไป! ปล่อยฉันไป!"ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “มีให้เลือกสองอย่าง”“ข้อแรก บอกสตาร์แชโบลให้คืนสิ่งที่พวกเขาเอามาจากบัควู้ด ถ้าไม่ ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเขาหลุดมือไปง่าย ๆ แน่”“ข้อสอง ดูแลการโอนรถภายในสองสามวันนี้ให้ดี นี่คือค่าตอบแทนภรรยาของฉัน”จากนั้นฮาร์วีย์ก็จากไปทันทีหลังจากที่เขาพูดจบมาร์คัสมองด้วยสีหน้าแปลก ๆ หายใจเข้าลึก ๆ และตื่นจากความสงบเขารู้ว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะน่ากลัวได้ขนาดนี
มาร์คัสเดินไปรอบ ๆ ทางเข้าห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าเป็นกังวลทันทีที่เขาเห็นฮาร์วีย์ ก็รีบกระซิบว่า “เรื่องใหญ่แล้วพี่ยอร์ก!”"เกิดอะไรขึ้น?"ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว“ผมเข้ารับการตรวจที่นี่และจ่ายค่ารักษาตามที่พยาบาลขอ แต่ไม่มีหมอคอยช่วยเหลือ และจะไม่มาที่นี่ไม่ว่าจะถามกี่ครั้งก็ตาม!”“ผมขอโทษ พี่ยอร์ก ผมทำอะไรไม่ได้เลย”มาร์คัสรู้สึกผิด ฮาร์วีย์วางใจให้เขาจัดการสถานการณ์ โดยปล่อยให้ตำรวจอยู่กับเขา แต่สุดท้ายเขาก็ยังต้องขอความช่วยเหลือจากฮาร์วีย์อยู่ดีฮาร์วีย์ตบไหล่มาร์คัส เพราะมาร์คัสไม่ได้ทำอะไรผิด อันที่จริงฮาร์วีย์เป็นคนประมาทอยู่เล็กน้อยการโทรหากรมตำรวจบัควู้ดมักจะแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างง่ายดายแต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นที่โกลเด้น พอนด์ เมาส์เทน วิลล่า มาร์คัสก็กลายเป็นคนหวาดกลัว ไม่กล้าโทรหาตำรวจอีก“ฉันจะจัดการเอง”ฮาร์วีย์เดินไปที่โต๊ะพนักงานต้อนรับทันทีและกดปุ่มช่วยเหลือฉุกเฉินแม้จะผ่านไปแล้วสามนาที แต่ก็ยังไม่มีใครปรากฏตัว มาร์คัสและฮาร์วีย์ไม่เพียงแค่ยืนเฉย ๆ และพยายามกดปุ่มต่อไปในที่สุดพยาบาลสองสามคนก็เข้ามาหาพยาบาลหญิงคนหนึ่งมีสีหน้าไม่พอใจ และป้ายชื่อบนหน้าอกของเธอเ
ฮอลลี่ถูกเหวี่ยงลงกับพื้นและกลิ้งไปสองสามครั้งเพราะแรงตบ เสื้อโค้ทสีขาวบริสุทธิ์ของเธอตอนนี้เปรอะเปื้อนไปหมด และมีรอยฝ่ามือบนใบหน้าอย่างชัดเจน ทำให้หญิงสาวลนลานอย่างมากเธอพยายามลุกขึ้นและมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดเป็นโรงพยาบาลเอกชนระดับไฮเอนด์จากต่างประเทศคนที่เข้ามาหรือออกจากที่นี่ต่างก็สุภาพ พวกเขาทั้งร่ำรวยและแต่งตัวแพงยิ่งไปกว่านั้นแพทย์ที่นี่ก็ค่อนข้างเชี่ยวชาญ ดังนั้นโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดจึงมีชื่อเสียงมากในตอนนี้เพราะมีชื่อเสียง หลายคนที่ถูกมองว่าต่ำต้อยในสายตาของฮอลลี่และคนอื่น ๆ แต่นี่เป็นโรงพยาบาลและต้องรักษาคน พวกเธอกล้าดียังไงที่จะมาดูถูกคนอื่นให้ต่ำต้อยกว่า?พวกเขาจะมีอัธยาศัยดีกับคนอย่างพวกเขาไม่ได้เลยหรือ?ไม่ว่าพนักงานจะมีทัศนคติอย่างไรก็ตาม แต่ในโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดก็ไม่เคยพบใครที่กล้าทำตัวกักขฬะเช่นนี้ในโรงพยาบาลฮอลลี่ปิดหน้า และหยิบกระจกออกมาดูสักพัก จากนั้นก็กรีดร้องออกมา “เขาตีฉัน! มีคนจงใจทำร้ายเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์! รปภ.อยู่ไหน!”พยาบาลทุกคนที่รายล้อมฮอลลี่ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และตะโกนว่า “พวกแกมาจากไหน ไอ้สารเลว? เ
แอชลีย์ จัดด์กำลังมองเพื่อพิจารณาฮาร์วีย์ ยอร์ก โดยเฉพาะเสื้อผ้าธรรมดา ๆ และนาฬิกาเรือนเก่าของชายหนุ่ม จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “โทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดและแจ้งว่ามีคนสร้างปัญหาที่นี่!”“นี่จะเป็นโบนัสของพวกเขา ขอให้พวกเขารับโอกาสนี้ไว้!”แอชลีย์นำกลุ่มคนไปที่ด้านหน้าและมองมาที่ฮาร์วีย์อย่างเย็นชาเมื่อเห็นเครื่องแบบรักษาความปลอดภัยที่มาร์คัสสวมใส่ ท่าทางของเธอก็ยิ่งเหยียดเขามากขึ้นไปอีกในความเห็นของแอชลีย์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ในระดับต่ำสุดของสังคม คนที่เข้ากับพวกเขาได้ก็ด้อยกว่าในทุก ๆ ด้านในสายตาของแอชลีย์ ตำรวจที่บาดเจ็บเหล่านั้นก็เหมือนกับกลุ่มวัยรุ่นอันธพาลที่ทะเลาะกันเพราะชุดลำลองที่พวกเขาทุกคนใส่ ด้วยสถานะของเธอในฐานะผู้อำนวยการโรงพยาบาล เธอจะมองพวกเขาอย่างไรได้อีก?ในขณะเดียวกัน แอชลีย์มองไปที่ฮาร์วีย์และมาร์คัสอย่างเย็นชา เธอบอกว่ากับพวกเขาว่า “ถ้าจะบอกว่าเราไม่เก่งและไม่มีประสิทธิภาพ ฉันจะส่งพวกคุณไปโรงพยาบาลอื่น!”“แต่คุณบอกว่าเราไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์? ล้อเล่นหรือเปล่าคะ?!“คุณรู้เบื้องหลังของโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดไหม? โรงพยาบาลของเร
โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดเป็นสถานที่แบบไหน?นี่เป็นสถานที่ที่พวกกระจอก ๆ จะมาทำตัวกักขฬะได้หรืออย่างไร?ไร้สาระที่สุด!มาร์คัสตะโกนด้วยความโกรธ “คุณมันเข้าใจอะไรยากจริง ๆ ทำตัวไม่สมกับเป็นหมอสักนิด ผมจะรายงานพฤติกรรมคุณแน่!”เพี๊ยะ!แอชลีย์ จัดด์ก้าวไปข้างหน้าและตบมาร์คัสหนึ่งฉาด จากนั้นเธอก็ตะโกนอย่างเย็นชา “เอาเลย จะร้องเรียนอะไรก็เชิญ! เอาเลย! คิดจะใช้ข้อกล่าวหาที่ไม่มีมูลความจริงมาขู่ฉัน คิดว่าฉันกลัวเหรอ?”มาร์คัสไม่ทันตั้งตัวจากการตบและเขาชะงักไปเล็กน้อย เกือบจะล้มลงกับพื้น เขายกมือขึ้นปิดนาย้มด้วยสีหน้าไม่พอใจโครม!ขณะนั้นเองฮาร์วีย์ ยอร์กไม่คิดที่จะยืนดูอยู่เฉย ๆ เขาเดินไปข้างหน้าและเตะลำตัวของแอชลีย์ทันที"โอ๊ย!"แอชลีย์กรีดร้อง ร่างของเธอลอยออกไป“มีคนโดนทำร้าย! มีคนก่อปัญหาที่นี่!”พยาบาลสาวสวยหลายคนร้องออกมาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มองฉากนี้ด้วยความประหลาดใจไม่ต่างกัน สีหน้าดูหวาดกลัว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดสิ่งนี้ขึ้นไม่เพียงแต่แอชลีย์จะเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดเท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้น เธอยังมาจากตระกูลจัดด์จากโวลซิ่งด้วย!คนจากตระก
เมื่อเห็นสีหน้าของผู้คนรอบตัวเปลี่ยนแปลง บนใบหน้าของแอชลีย์ จัดด์จึงมีรอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นในขณะนี้ เธอหรี่ตาและพูดว่า “หัวหน้าใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดคือหนึ่งในสี่นายน้อยแห่งโวลซิ่ง!“นายกล้าดีอย่างไรถึงมาทำตัวจองหองในอาณาเขตของนายน้อยตระกูลจัดด์แบบนี้?“ไปได้ความกล้าแบบนี้มาจากไหน?“แม้แต่ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งเซาท์ไลท์ เชลดอน ซาเวียร์จะมาที่นี่ เขายังต้องเกรงใจ นับประสาอะไรกับนาย!”“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ คุกเข่าและยอมรับความผิดพลาดของคุณเดี๋ยวนี้ ชดเชยให้เราหนึ่งแสนห้าหมื่นเหรียญ ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่!”ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดอย่างหน้าชื่นตาบาน “คุณคิดว่าแค่เอ่ยชื่อนายน้อยตระกูลจัดด์ออกมาก็ทำให้คนกลัวได้แล้วเหรอ?”“นี่คิดจะทำให้ผมกลัวเหรอ?”เมื่อเห็นสีหน้าเย้ยหยันจาง ๆ บนใบหน้าของฮาร์วีย์...ร่างกายของแอชลีย์สั่นสะท้านก่อนหน้านี้ไม่ว่าเธอจะเป็นใครหน้าไหน แค่เอ่ยชื่อหนึ่งในสี่นายน้อยตระกูล อีกฝ่ายจะต้องกลัวอย่างไม่ต้องสงสัย!แต่ตอนนี้อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ใส่ใจกับมันแม้แต่น้อยนี่ไม่เป็นเพียงการตบหน้าแอชลีย์ แต่ยังเป็นการตบหน้านายน้อยตระกูลจัดด์และตระกูลจัดด์ด้วย
“คุณ…อย่ามั่นใจอะไรในตัวเองขนาดนั้นสิ…”หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ ยอร์กตบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจนสลบไป ไม่ว่าแอชลีย์ จัดด์จะโง่เขลาเพียงใด เธอก็รู้ว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนที่เธอจะรับมือได้ง่ายๆเธอหดตัวกลับด้วยความตกใจ ทว่าเมื่อเธอมีสติสัมปชัญญะกลับมา เธอก็รู้สึกตัวว่าเขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอในขณะนี้ แอชลีย์กัดฟันและจ้องมองฮาร์วีย์ เธอพูดว่า “ฮอลลี่ ไปโทรหารองสารวัตรเกร็ก ฟินช์ บอกเขาว่ามีคนมาสร้างปัญหาในโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด!”จากนั้นแอชลีย์ก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และพูดต่อ “ไม่ว่านายจะมีอำนาจและแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันก็แน่ใจว่านายไม่กล้ายุ่งกับคนจากสถานีตำรวจแน่!”“นายแค่รออีกหน่อยเถอะ นายจะต้องตายในคุก!”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น แอชลีย์ได้พิสูจน์ตัวเองให้เขาเข้าใจแล้วว่าเธอค่อนข้างน่ารำคาญเขาไม่ได้คิดที่จะตบหน้าใครหน้าไหนทั้งนั้น แต่เธอยังคงยื่นหน้าเข้ามาหาครั้งแล้วครั้งเล่าบางคนต้องได้เรียนรู้ด้วยวิธีใช้ไม้แข็งแอชลีย์หัวเราะเยาะหลังจากดูท่าทางของฮาร์วีย์ เธอเข้าใจผิดไปว่าฮาร์วีย์กำลังกลัว"กลัวเหรอ?”"ฉันกำลังบอกนายให้เอาบุญ จะคุกเข่าร้องขอความเมตตาในตอนนี้ยังไม่