เหล่าชายจากตระกูลเยตส์ต่างแสดงสีหน้าอันเกรี้ยวกราดหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฟีบี พวกเขาควรที่จะจัดการกับคนที่ทรยศต่อตระกูลเยตส์เช่นนี้ “คุณแม่ พวกเราควรที่จะทำอย่างไรต่อไปดี?!” มีคนเอ่ยถามขึ้น ตระกูลเยตส์กำลังประสบปัญหาอย่างหนัก ถ้าพวกเขาไม่สามารถทำให้แมนดี้มาเป็นแพะรับบาปได้ พวกเขาอาจจะไม่สามารถแก้ปัญหาครั้งนี้ได้ คุณย่าเยตส์ครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน แล้วตอบอย่างช้า ๆ ว่า “ณ ตอนนี้ เราทำได้เพียงพยายามต่อไปเท่านั้น!” “หยุดสนใจซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ไปก่อน ใช้คนของพวกคุณทั้งหลายเพื่อกระจายข่าวว่าหัวหน้าผู้ฝีกสอนกำลังจะมาเยี่ยมตระกูลของพวกเราในอีกสามวันข้างหน้า!” “นอกจากนี้ กระจายข่าวลือโดยบอกว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนอาจจะสนใจฟีบีอยู่ แต่อย่าลืมว่าอย่าให้ใครรู้แหล่งที่มาของข่าวลือนี้เป็นอันขาด!” “ฉันไม่เชื่อว่าจะมีคนโง่ที่ไหนที่คิดจะสร้างความเดือดร้อนให้กับพวกเราอีกหลังจากที่รู้ว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนอาจจะเป็นลูกเขยของเราในอนาคต!” หลังจากได้ยินคำพูดของคุณย่าเยตส์ ทุกคนจากตระกูลเยตส์ก็รู้สึกสบายใจขึ้นทันที “คุณย่าฉลาดหลักแหลมมาก ๆ ตามที่คาดเอาไว้เลย!” “ผมคิดไอเดียดี
ฮาร์วีย์ครุ่นคิดไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบกลับว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปประมูลเอง ฉันไม่ได้เข้าร่วมการประมูลมานานแล้ว” ก่อนหน้านี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย เขาไม่ค่อยได้พาแมนดี้ออกไปไหนบ้างเลย นี่เป็นโอกาสที่ช่างยอดเยี่ยมมาก ๆ แม้ว่าตระกูลเยตส์จะไม่ได้สร้างปัญหาอะไรต่อฮาร์วีย์อีกหลังจากนั้น แต่จะเป็นการดีกว่าถ้าเขาระมัดระวังตัวเองเอาไว้ การที่เขาจากมาก่อนนั่นมันเท่ากับว่าเขาต้องการหลีกเลี่ยงปัญหา อย่างน้อย ๆ มันก็ได้ซื้อเวลาให้แมนดี้ได้สงบจิตสงบใจอีกสักสองวัน เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ปลุกแมนดี้ให้ตื่น “ที่รัก ไปเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเถอะ ถ้าวันนี้คุณไม่ได้มีแผนที่จะทำอะไร” ดวงตาอันเปล่งประกายของแมนดี้กระพริบถี่ ๆ เธอเอ่ยถามในขณะที่ยังคงงงงวยอยู่ “ทำไมเหรอคะ? เรายังคงต้องออกไปที่สกาย คอร์ปอเรชั่นเพื่อหานักลงทุนร่วมกับเราในวันนี้อีกเหรอ?” ฮาร์วีย์หัวเราะคิกคัก "ไม่ใช่ ๆ วันนี้พวกเราไปเที่ยวกันเถอะ!” แมนดี้ส่ายหัว “ถ้าเรามัวแต่ไปเที่ยวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เราอาจพลาดโอกาสในการเริ่มต้นธุรกิจใหม่นะคะ” ฮาร์วีย์ตอบกลับว่า “นี่คือสิ่งที่คุณไม่เคยเข้าใจบ้างเ
ฮาร์วีย์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักพัก ก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นมาว่า “คุณคิดอย่างไรกับรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์เหรอ?” แมนดี้คิดว่าฮาร์วีย์กำลังทดสอบอะไรบางอย่างกับเธออยู่ เธอจึงหัวเราะออกมาแล้วตอบกลับว่า “ฉันคิดว่าบริษัทนี้มันช่างยอดเยี่ยมมาก ๆ เลยล่ะ! ถึงแม้ว่าเราจะมีข้อขัดแย้งกับบริษัทนี้อยู่บ้าง แต่ว่ามันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าบริษัทนี้ช่างยอดเยี่ยมเสียจริง ๆ ! “นอกเหนือจากตลาดอสังหาริมทรัพย์ของบัควู้ดแล้ว พวกเขายังเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมอื่น ๆ อีกหลายอย่าง เช่นวงการบันเทิงและวงการแฟชั่น เป็นต้น...” “ฉันได้ยินมาว่ามีคนดังและเน็ตไอดอลมากมายที่อยู่ภายใต้สังกัดของพวกเขา!” “ดาราดังทุก ๆ คนในสังกัดของเขาก็เก่งมาก ๆ ได้ออกรายการสดอยู่บ่อย ๆ ด้วย!” ฮาร์วีย์ครุ่นคิดอีกครั้งและเอื้อมมือไปลูบหัวของแมนดี้ “ในเมื่อภรรยาของผมชื่นชมรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์มากขนาดนี้ ผมจะต้องชนะการประมูลเพื่อคุณให้ได้เลย” แมนดี้หัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “แน่นอน ฉันจะรอข่าวดีจากคุณนะคะ” “แต่ฉันคิดว่าราคาประมูลพื้นฐานสำหรับรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์จะมีมูลค่าอย่างน้อย ๆ ก็หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์แล้ว คุณมีเงินจำนว
ในความคิดเห็นของลุค ฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่จนและไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่ข้างกายแมนดี้แต่อย่างไรก็ตาม แมนดี้กลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของลุคและถามขึ้นอย่างสงสัย “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?”ลุคยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขารู้สึกพึงพอใจพร้อมกับตอบกลับ “ครับ ผมเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการของรีสอร์ตแห่งนี้ อันนี้นามบัตรผมครับ”หลังจากที่เขาพูดจบ เขายื่นนามบัตรให้กับฮาร์วีย์และแมนดี้คนละหนึ่งใบแมนดี้รับนามบัตรมาพร้อมกับจ้อมดูมันอยู่หลายครับและพูดขึ้นอย่างสุภาพ “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณกำลังทำไปได้ดีเลยนะคะ เมื่อก่อนคุณเป็นอาจารย์ที่ดีสุดเลยนะคะ”คำชมของแมนดี้ทำให้ลุคเคลิ้ม แต่อย่างไรเขากลับพูดขึ้นอย่างถ่อมตน “พูดตรง ๆ นะครับ คนอย่างพวกเราเป็นแค่พนักงานระดับสูง รายได้ประจำปีของเรายังไม่ถึง 1.5 ล้านและยังเทียบไม่ได้กับตระกูลใหญ่ ๆ อย่างนั้นอีก”“จริงด้วย ผมต้องขอโทษนะครับแมนดี้”“ผมลืมไปเลย ผมเพิ่งได้ยินข่าวมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบอกว่าบริษัทของคุณถูกส่งมอบให้กับตระกูลเยตส์และพวกเขายังตัดคุณออกจากตระกูลอีกด้วย!”“แมนดี้ เมื่อก่อนที่โรงเรียน คุณได้รับชื่
ลุคไม่สนใจฮาร์วีย์อีดต่อไปแล้ว เขาสนใจเพียงแค่แมนดี้เท่านั้นเขาสูดหายใจเข้าลึกและพูด “แมนดี้ หลังจากที่คุณแต่งงานกับผม ผมจะโอนอพาร์ตเมนต์ทั้งหมดให้เป็นชื่อของคุณ!”“ผมรู้ว่าคุณชอบทำธุรกิจมาก ผมจะหาทางเพื่อซื้อกรรมสิทธิ์หุ้นจากรีสอร์ตแห่งนี้และคุณจะเป็นเจ้าของคนหนึ่งของที่นี่!”“อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ มีกรรมสิทธิ์หุ้นและมีความสุขกับชีวิตในทุก ๆ วัน คุณสมควรที่จะได้รับมันทั้งหมด!”ลุคเด็ดเดี่ยวอย่างมากเขาคิดว่าไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะปฏิเสธสิ่งล่อใจอย่างนี้ได้แม้ว่าถ้าเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่างแมนดี้ก็ตามในเวลาเดียวกัน ลุคยังรู้สึกขอบคุณตระกูลเยตส์อีกด้วยถ้าพวกเขาไม่ช่วงชิงกรรมสิทธิ์หุ้นของแมนดี้ไป เขาก็คงไม่มีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอสิ่งนี้เป็นโชคชะตาสำหรับเขา!เขาถูกลิขิตไว้ให้คู่กับแมนดี้!ทันใดนั้น ฮาร์วีย์ ผู้ที่เมินเฉยอยู่ตลอดเวลา อยู่ ๆ เขาก็ยิ้มและพูดขึ้น “มิสเตอร์เพอร์รี่ รีสอร์ตของคุณมีมูลค่ามากเหรอครับ?”“การเป็นผู้ถือหุ้นมันยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”ลุคยิ้มและตอบกลับ “แน่นอนสิพี่ชาย ตระกูลไนส์เวลล์เป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้นะครับ!”“ตอนนี้ตระกูลไนส์เวลล์เป
แววตาแปลกประหลาดเปล่งประกายขึ้นผ่านดวงตาของลุคหลังจากที่ร่างของฮาร์วีย์และแมนดี้ค่อย ๆ เดินหายไป “รีบไปตรวจดูว่าพวกเขาอยู่ห้องไหนและเอาบัตรผ่านมาให้ฉันด้วย!”“ผู้จัดการเพอร์รี่ครับ มันผิดกฏไม่ใช่เหรอครับ?” พนักงานเสิร์ฟกระซิบเพียะ!ลุคตบพนักงานเสิร์ฟพร้อมกับพูดเสียงต่ำ “กฏเหรอ? กฏอะไร? ในสถานที่แห่งนี้ ฉันเป็นผู้คุมกฏ!”พนักงานเสิร์ฟปิดหน้าตัวเอง อีกทั้งยังไม่แม้แต่จะกล้าเอ่ยปากพูดอีกครั้ง เขารียไปหยิบบัตรผ่านและส่งมันให้กับเขาอย่างเร็วลุคหยิบบัตรผ่านเข้าออกด้วยใบหน้าชั่วร้ายในช่วงเวลาแรกที่เขาได้พบกับแมนดี้ก่อนหน้านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องการเธอเขาโหยหาที่ลิ้มรสสัมผัสของเธอดังเช่นลูกผู้ชายตัวจริง!แต่น่าเสียดายที่มีใครบางคนรายงานเรื่องที่เขาล่วงละเมิดทางเพศนักเรียนหญิงอีกคนเสียก่อนไม่อย่างนั้น เขาคงได้นอนกับแมนดี้ไปนานแล้วแต่ในตอนนี้ผู้หญิงที่หวานและงดงามได้กลับมาหาเขาอีกครั้ง ลุครู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้กับเขาและเขาก็จะไม่พลาดโอกาสนี้อีกไม่ว่าอะไรก็ตาม“แมนดี้! ผมอยากเพลิดเพลินไปกับร่างกายของคุณจริง ๆ !”“ไอ้สามีเกาะกินนั่น…! มันไม่คู่ควร!”ลุคม
ฮาร์วีย์มองดูภาพตรงหน้าอย่างเมินเฉยเห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้มีทัศนคติที่ป่วยแต่หลังจากที่ฮาร์วีย์กัดกินผักและกลืนมันลงไป เขาก็เข้าใจทันทีในจานมียากล่อมประสาทอยู่แต่เมื่อเห็นว่าช่วงนี้แมนดี้ไม่ค่อยได้พักผ่อน ฮาร์วีย์ก็ไม่คิดที่จะเปิดเผยเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงทานอาหารต่ออย่างปกติส่วนยากล่อมประสาทเหล่านั้นกลับไม่ส่งผลอะไรต่อฮาร์วีย์เลยสักนิดเดียวยาพิษชนิดใดบ้างที่เขายังไม่พบเจอบนสนามรบ?ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อยาพิษทั้งหมด แต่มันกลับไม่ได้ส่งผลอะไรเลยลุคมองพวกเขาจากไกล ๆ และตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นในที่สุด คืนนี้เขาก็จะได้สนุกกับแมนดี้สักทีเขาได้ยินมาว่าลูกเขยเกาะกินคนนี้ยังไม่เคยนอนกับแมนดี้เลยถึงแม้ว่าจะเป็นสามีของเธอมาแล้วสามปีก็ตามหรือพูดได้ว่าลุคทำเช่นนี้ก็เพื่อสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขาและต้องการจะช่วยเหลือพวกเขา!หลังจากที่ฮาร์วีย์กับแมนดี้ทานอาหารค่ำเสร็จ พวกเขายังไม่กลับไปยังห้องพักของพวกเขาแต่กลับไปเดินเล่นริมทะเลสาบแทนหลังจากที่เดินเล่นมาประมาณหนึ่งชั่วโมง แมนดี้เริ่มรู้สึกเหนื่อยและทั้งคู่ก็เดินกลับไปยังห้องพักของพวกเขาเมื่อพวกเ
มีเหตุผลบางอย่างเกี่ยวกับหลายปีที่ผ่านมาลุคยังไม่ได้แต่งงานเขามีความบกพร่องทางร่างกายอยู่มันเป็นเหตุผลที่เขาใช้ยากล่อมประสาทเพื่อให้ได้ผู้หญิงสวยมาเพราะเขาจะได้ไม่ถูกผู้หญิงเหล่านั้นปฏิเสธแต่ในตอนนี้…ความลับที่ใหญ่ที่สุดของเขาถูกเปิดเผยให้ทุกคนรับรู้ในตอนนี้ลุครู้สึกว่าเขาใกล้จะพังแล้ว“ใคร?!”“ใครทำให้ฉันสลบไป?!”“ใครเอาฉันมาแขวนไว้ที่นี่?!“ฉันจะฆ่ามัน!”การมีความสามารถได้เป็นผู้จัดการของเอนชานท์เมนท์ รีสอร์ตแสดงให้เป็นว่าลุคไม่ใช่คนที่โง่แน่นอนหลังจากที่เขาสร่าง เขาก็เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทันทีลุคเรียกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่แถวนั้นช่วงเอาตัวเขาลงไปและขอเสื้อคลุมเอามาคลุมช่วงล่างของร่างกายเขาและรีบออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วราวกับเขากำลังบินอยู่เมื่อเขาวิ่งตรงมาที่ทางเข้าของร้านอาหาร อยู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจากใกล้ ๆ“สวัสดีคะมิสเตอร์เพอร์รี่ ทำไมคุณถึงเอาเสื้อของรปภ.มาคลุมช่วงล่างของคุณล่ะคะ? นี่เป็นแฟชั่นใหม่ติดเทรนด์ปีนี้เหรอคะ?” แมนดี้ดูสงสัยและไม่เข้าใจว่าลุคกำลังทำอะไรอยู่ลุครีบหันหน้าของเขาและวินาทีถัดไปทั่วทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้า