ในความคิดเห็นของลุค ฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่จนและไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่ข้างกายแมนดี้แต่อย่างไรก็ตาม แมนดี้กลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของลุคและถามขึ้นอย่างสงสัย “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?”ลุคยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขารู้สึกพึงพอใจพร้อมกับตอบกลับ “ครับ ผมเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการของรีสอร์ตแห่งนี้ อันนี้นามบัตรผมครับ”หลังจากที่เขาพูดจบ เขายื่นนามบัตรให้กับฮาร์วีย์และแมนดี้คนละหนึ่งใบแมนดี้รับนามบัตรมาพร้อมกับจ้อมดูมันอยู่หลายครับและพูดขึ้นอย่างสุภาพ “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณกำลังทำไปได้ดีเลยนะคะ เมื่อก่อนคุณเป็นอาจารย์ที่ดีสุดเลยนะคะ”คำชมของแมนดี้ทำให้ลุคเคลิ้ม แต่อย่างไรเขากลับพูดขึ้นอย่างถ่อมตน “พูดตรง ๆ นะครับ คนอย่างพวกเราเป็นแค่พนักงานระดับสูง รายได้ประจำปีของเรายังไม่ถึง 1.5 ล้านและยังเทียบไม่ได้กับตระกูลใหญ่ ๆ อย่างนั้นอีก”“จริงด้วย ผมต้องขอโทษนะครับแมนดี้”“ผมลืมไปเลย ผมเพิ่งได้ยินข่าวมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบอกว่าบริษัทของคุณถูกส่งมอบให้กับตระกูลเยตส์และพวกเขายังตัดคุณออกจากตระกูลอีกด้วย!”“แมนดี้ เมื่อก่อนที่โรงเรียน คุณได้รับชื่
ลุคไม่สนใจฮาร์วีย์อีดต่อไปแล้ว เขาสนใจเพียงแค่แมนดี้เท่านั้นเขาสูดหายใจเข้าลึกและพูด “แมนดี้ หลังจากที่คุณแต่งงานกับผม ผมจะโอนอพาร์ตเมนต์ทั้งหมดให้เป็นชื่อของคุณ!”“ผมรู้ว่าคุณชอบทำธุรกิจมาก ผมจะหาทางเพื่อซื้อกรรมสิทธิ์หุ้นจากรีสอร์ตแห่งนี้และคุณจะเป็นเจ้าของคนหนึ่งของที่นี่!”“อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ มีกรรมสิทธิ์หุ้นและมีความสุขกับชีวิตในทุก ๆ วัน คุณสมควรที่จะได้รับมันทั้งหมด!”ลุคเด็ดเดี่ยวอย่างมากเขาคิดว่าไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะปฏิเสธสิ่งล่อใจอย่างนี้ได้แม้ว่าถ้าเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่างแมนดี้ก็ตามในเวลาเดียวกัน ลุคยังรู้สึกขอบคุณตระกูลเยตส์อีกด้วยถ้าพวกเขาไม่ช่วงชิงกรรมสิทธิ์หุ้นของแมนดี้ไป เขาก็คงไม่มีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอสิ่งนี้เป็นโชคชะตาสำหรับเขา!เขาถูกลิขิตไว้ให้คู่กับแมนดี้!ทันใดนั้น ฮาร์วีย์ ผู้ที่เมินเฉยอยู่ตลอดเวลา อยู่ ๆ เขาก็ยิ้มและพูดขึ้น “มิสเตอร์เพอร์รี่ รีสอร์ตของคุณมีมูลค่ามากเหรอครับ?”“การเป็นผู้ถือหุ้นมันยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”ลุคยิ้มและตอบกลับ “แน่นอนสิพี่ชาย ตระกูลไนส์เวลล์เป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้นะครับ!”“ตอนนี้ตระกูลไนส์เวลล์เป
แววตาแปลกประหลาดเปล่งประกายขึ้นผ่านดวงตาของลุคหลังจากที่ร่างของฮาร์วีย์และแมนดี้ค่อย ๆ เดินหายไป “รีบไปตรวจดูว่าพวกเขาอยู่ห้องไหนและเอาบัตรผ่านมาให้ฉันด้วย!”“ผู้จัดการเพอร์รี่ครับ มันผิดกฏไม่ใช่เหรอครับ?” พนักงานเสิร์ฟกระซิบเพียะ!ลุคตบพนักงานเสิร์ฟพร้อมกับพูดเสียงต่ำ “กฏเหรอ? กฏอะไร? ในสถานที่แห่งนี้ ฉันเป็นผู้คุมกฏ!”พนักงานเสิร์ฟปิดหน้าตัวเอง อีกทั้งยังไม่แม้แต่จะกล้าเอ่ยปากพูดอีกครั้ง เขารียไปหยิบบัตรผ่านและส่งมันให้กับเขาอย่างเร็วลุคหยิบบัตรผ่านเข้าออกด้วยใบหน้าชั่วร้ายในช่วงเวลาแรกที่เขาได้พบกับแมนดี้ก่อนหน้านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องการเธอเขาโหยหาที่ลิ้มรสสัมผัสของเธอดังเช่นลูกผู้ชายตัวจริง!แต่น่าเสียดายที่มีใครบางคนรายงานเรื่องที่เขาล่วงละเมิดทางเพศนักเรียนหญิงอีกคนเสียก่อนไม่อย่างนั้น เขาคงได้นอนกับแมนดี้ไปนานแล้วแต่ในตอนนี้ผู้หญิงที่หวานและงดงามได้กลับมาหาเขาอีกครั้ง ลุครู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้กับเขาและเขาก็จะไม่พลาดโอกาสนี้อีกไม่ว่าอะไรก็ตาม“แมนดี้! ผมอยากเพลิดเพลินไปกับร่างกายของคุณจริง ๆ !”“ไอ้สามีเกาะกินนั่น…! มันไม่คู่ควร!”ลุคม
ฮาร์วีย์มองดูภาพตรงหน้าอย่างเมินเฉยเห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้มีทัศนคติที่ป่วยแต่หลังจากที่ฮาร์วีย์กัดกินผักและกลืนมันลงไป เขาก็เข้าใจทันทีในจานมียากล่อมประสาทอยู่แต่เมื่อเห็นว่าช่วงนี้แมนดี้ไม่ค่อยได้พักผ่อน ฮาร์วีย์ก็ไม่คิดที่จะเปิดเผยเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงทานอาหารต่ออย่างปกติส่วนยากล่อมประสาทเหล่านั้นกลับไม่ส่งผลอะไรต่อฮาร์วีย์เลยสักนิดเดียวยาพิษชนิดใดบ้างที่เขายังไม่พบเจอบนสนามรบ?ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อยาพิษทั้งหมด แต่มันกลับไม่ได้ส่งผลอะไรเลยลุคมองพวกเขาจากไกล ๆ และตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นในที่สุด คืนนี้เขาก็จะได้สนุกกับแมนดี้สักทีเขาได้ยินมาว่าลูกเขยเกาะกินคนนี้ยังไม่เคยนอนกับแมนดี้เลยถึงแม้ว่าจะเป็นสามีของเธอมาแล้วสามปีก็ตามหรือพูดได้ว่าลุคทำเช่นนี้ก็เพื่อสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขาและต้องการจะช่วยเหลือพวกเขา!หลังจากที่ฮาร์วีย์กับแมนดี้ทานอาหารค่ำเสร็จ พวกเขายังไม่กลับไปยังห้องพักของพวกเขาแต่กลับไปเดินเล่นริมทะเลสาบแทนหลังจากที่เดินเล่นมาประมาณหนึ่งชั่วโมง แมนดี้เริ่มรู้สึกเหนื่อยและทั้งคู่ก็เดินกลับไปยังห้องพักของพวกเขาเมื่อพวกเ
มีเหตุผลบางอย่างเกี่ยวกับหลายปีที่ผ่านมาลุคยังไม่ได้แต่งงานเขามีความบกพร่องทางร่างกายอยู่มันเป็นเหตุผลที่เขาใช้ยากล่อมประสาทเพื่อให้ได้ผู้หญิงสวยมาเพราะเขาจะได้ไม่ถูกผู้หญิงเหล่านั้นปฏิเสธแต่ในตอนนี้…ความลับที่ใหญ่ที่สุดของเขาถูกเปิดเผยให้ทุกคนรับรู้ในตอนนี้ลุครู้สึกว่าเขาใกล้จะพังแล้ว“ใคร?!”“ใครทำให้ฉันสลบไป?!”“ใครเอาฉันมาแขวนไว้ที่นี่?!“ฉันจะฆ่ามัน!”การมีความสามารถได้เป็นผู้จัดการของเอนชานท์เมนท์ รีสอร์ตแสดงให้เป็นว่าลุคไม่ใช่คนที่โง่แน่นอนหลังจากที่เขาสร่าง เขาก็เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทันทีลุคเรียกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่แถวนั้นช่วงเอาตัวเขาลงไปและขอเสื้อคลุมเอามาคลุมช่วงล่างของร่างกายเขาและรีบออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วราวกับเขากำลังบินอยู่เมื่อเขาวิ่งตรงมาที่ทางเข้าของร้านอาหาร อยู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจากใกล้ ๆ“สวัสดีคะมิสเตอร์เพอร์รี่ ทำไมคุณถึงเอาเสื้อของรปภ.มาคลุมช่วงล่างของคุณล่ะคะ? นี่เป็นแฟชั่นใหม่ติดเทรนด์ปีนี้เหรอคะ?” แมนดี้ดูสงสัยและไม่เข้าใจว่าลุคกำลังทำอะไรอยู่ลุครีบหันหน้าของเขาและวินาทีถัดไปทั่วทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้า
ลุครีบลบคลิปของกล้องวงจรปิดด้วยร่างกายที่ยังสั่นเทา เขาจะให้มันหลงเหลืออยู่ไม่ได้! มันจะเป็นอดีตที่เลวร้ายของเขาพนักงานหลายคนที่ดูแลตรวจตราผ่านกล้องวงจรปิด พวกเขาไม่ได้สงสัยอะไร พวกเขายิ้มให้ลุคพร้อมกับพูดขึ้น “ผู้จัดการเพอร์รี่ เมื่อคืนคุณทำสำเร็จไหมครับ? คุณกำลังลบไฟล์กล้องวงจรปิดอีกแล้วนะครับ อย่าลืมให้พวกน้อง ๆ อย่างพวกเราสนุกกับผู้หญิงสวย ๆ พวกนั้นด้วยสิครับครั้งหน้า!”เพียะ!“ขยะ!”ลุคตบหน้าพนักงานที่เพิ่งพูดขึ้นร่างกายของเขายังคงสั่นจากหัวจรดเท้าเมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เขาจะรู้สึกหนาวสั่นทั่วทั้งร่างกายของเขาและอยากจะฆ่าตัวตายไปซะเขาสูดหายใจเขาลึกและใจเย็นลงเขายอมให้เรื่องนี้ผ่านไปไม่ได้ เขาจะต้องตอบโต้ฮาร์วีย์กลับ!มากไปกว่านั้น เรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้นให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ เพราะเมื่อไหร่ที่ฮาร์วีย์เช็คเอ้าท์จากรีสอร์ตไปแล้ว ลุคก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้วหลังจากที่ไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง ลุคโบกมือเพื่อเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาที่ด้านนอกของร้านอาหาร“คุณครับ รบกวนมากับพวกเราด้วยครับ!” ลุคกล่าว จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เยือกเย็นแมนดี้ตกตะล
ซีโนยิ้ม “เขาอยู่ตรงหน้าเรานี่เอง”ในขณะที่เขาพูด เขาเดินเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับโค้งเก้าสิบองศา “มิสเตอร์ยอร์ก นานแล้วนะครับที่เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่ที่ที่เราเจอกันครั้งล่าสุดในนิอัมมี่!”“ผมได้รับคำสั่งมาจากผู้นำว่าผมต้องนำเอกสารมายื่นให้คุณด้วยตัวเอง”“รีสอร์ตแห่งนี้จะเป็นของคุณทันทีที่คุณเซ็นสัญญาครับ”เปรี้ยง!ซีโนพูดอย่างนุ่มนวลแต่ในหูของลุค คำพูดของซีโนกลับเทียบเท่ากับสายฟ้าฟาดกลางวันที่แดดจ้าลุครู้สึกว่าเขากำลังจะล่มสลายมันคือเขา!มันคือเข้าจริง ๆ !ผู้ชายคนนี้ขอให้ตระกูลไนส์เวลล์มอบรีสอร์ตแห่งนี้ให้กับเขาเมื่อคืน!มันเป็นเพียงแค่โทรศัพท์สายเดียวเท่านั้น! แถมผู้มีอิทธิพลแห่งตระกูลไนส์เวลล์อย่างซีโนยังรีบนำสัญญามาให้กับเขาเองด้วยในตอนเช้านี่ นี่ นี่ นี่มัน…!มันไม่เหมือนละครเกินไปหน่อยเหรอ?แม้แต่ละครโทรทัศน์ยังไม่ถ่ายแบบนี้เลย!เขาเป็นแฟนเก็บไม่ใช่เหรอ? ทำไมผู้ชายขี้แพ้อย่างเขาถึงมีเกียรติมากขนาดนี้?แมนดี้ตกตะลึงเช่นเดียวกันถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าฮาร์วีย์จะรู้จักกับเชน ไนส์เวลล์และเมื่อก่อนทั้งสองยังเคยเจอกันมาแล้วหลายครั้ง…แต่เธอไม่เคยคาดคิดว่าตระกูลไนส์เวลล์
ซีโนเข้าใจทันทีว่าทำไมลุคถึงเล็งเป้าไปที่ฮาร์วีย์ตอนนี้ร่างกายของลุคเต็มไปด้วยเหงื่อโชคดีที่แมนดี้ไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้น ทั้งตระกูลไนส์เวลล์คงพังแน่เพราะเรื่องที่ลุคทำคนเดียวตุบ!ลุคคุกเข่าลงกับพื้นทันที เขารู้ตัวว่าเขาจบแน่เขาหมอบและคร่ำครวญ “ผมผิดไปแล้ว! ผมผิดไปแล้ว! มิสเตอร์ยอร์ก แมนดี้ ปล่อยผมไปเถอะนะครับ! ผมจะไม่ทำอีกแล้ว!”แมนดี้จ้องมองลุคราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองสิ่งสกปรกอยู่สำหรับผู้หญิงแล้ว คนพวกนี้ไม่ต่างกับขยะฮาร์วีย์มองอย่างเมินเฉยเช่นกันและไม่ได้เอ่ยอะไรแต่อย่างไรแล้ว ด้วยความเงียบของเขาไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้เรื่องนี้จบลงแบบนี้ซีโนกล่าวเสริมอย่างเย็นชา “ไปหักแขนขาของเขาซะ จากนั้นพาเขาไปส่งให้ตำรวจและปล่อยให้เขาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”ไม่นานลุคก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากตัวออกไปสิ่งที่รอคอยเขาอยู่เป็นการลงโทษทางกฏหมาย อย่างมากที่กสุดเขาก็คงจะต้องใช้ชีวิตที่เหลือของเขาในคุกไม่นานทุกอย่างก็จบลงเอนชานท์เมนท์ รีสอร์ตยังถูกโอนมายังชื่อของแมนดี้ถึงแม้ว่าแมนดี้จะปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ซีโนกลับไม่สนใจ เขายืนกรานว่าฮาร์วีย์และแมนด