ตามท้องถนนย่านการค้าที่คึกคักอยู่ชั้นล่างของโรงแรม คนพลุกพล่านเพราะเป็นช่วงเวลาอากาศดี

ฮาร์วีย์อุ้มอีวอนน์กำลังได้รับความสนใจอย่างมากจากผู้คน

ชายหนุ่มรูปร่างสูงหล่อเหลากับหญิงสาวสวยราวกับนางฟ้าดึงดูดสายตามานับร้อยคู่

คนอื่น ๆ คิดว่าพวกเขากำลังถ่ายทำภาพยนตร์อยู่

“ท่านประธานคะ คุณควรวางฉันลงดีกว่านะคะ ฉันเดินได้แล้ว” อีวอนน์ทนไม่ไหวจนต้องพูดออกมาเบา ๆ

อีวอนน์รู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อถูกจ้องมองจากโดยรอบ

ฮาร์วีย์ยิ้ม แล้ววางอีวอนนลงอย่างระมัดระวัง

แต่ถึงอย่างนั้นมีคนบางกลุ่มอยู่รายล้อมพวกเขา

จากนั้นชายชุดดำกลุ่มหนึ่งก็เดินไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากมองฮาร์วีย์และยืนยันแล้วว่าเขาเป็นคนธรรมดา ๆ ผู้ชายคนหนึ่งก็ยิ้มให้อีวอนน์อย่างอบอุ่น

“คุณผู้หญิงครับ มาคุยกับเราหน่อยได้ไหมครับ?”

“ฮะ?! ฉันรู้จักคุณด้วยเหรอคะ?”

อีวอนน์ชะงักไป

“ไม่ครับ แต่คุณจะได้รู้จักผมในไม่ช้านี้” ชายคนนั้นพูดอย่างสงวนท่าที

“ผมคือร็อคโค ออร์ติซ เป็นผู้จัดการบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ของฮ่องกง”

“คุณผู้หญิง รูปร่างและคุณสมบัติของคุณดูโดดเด่นมาก ถ้าบริษัทของผมปรับลุคคุณเล็กน้อย คุณก็เป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งยุคได้อย่า