ทันทีที่ฮาร์วีย์พูดจบ เขาเอื้อมมือไปกระชากผมของเจคอบ แล้วโขกเข้ากับโต๊ะหินอ่อน

โต๊ะหินอ่อนแตกร้าว เลือดไหลหยดย้อยเต็มหน้าของเจคอบก่อนจะสลบไป

ฮาร์วีย์สั่งด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น “ปลุกมันขึ้นมา แล้วจัดการหักแขนหักขามันให้หมด อย่าให้มันช่วยเหลือตัวเองได้อีกตลอดชีวิต”

“รับทราบครับ!”

ไทสันโค้งคำนับรับคำสั่ง พวกลูกน้องหยิบหม้อชาร้อน ๆ แล้วเทลงบนตัวของเจคอบทันที

“อ๊าาาากกก!”

เจคอบฟื้นขึ้นมาพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนเกลือกกลิ้งไปบนพื้น

ตัวของเขาถูกจับแขนขาแล้วถูกหักแขนหักขาไปทีละข้าง

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจคอบก็หมดสติไปอีกครั้ง กลิ่นเหม็นของฉี่ลอยคลุ้งไปรอบตัว

ฮาร์วีย์ใช้ชุดสูททำความสะอาดรองเท้าของเขา เผยรอยความรังเกียจไปทั่วใบหน้า จากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป

และแน่นอนเมื่อฮาร์วีย์กลับมาถึงเดอะการ์เดนส์เรสซิเดนส์ พวกซิมเมอร์ที่กระวนกระวายใจอยู่ต่างยืนขึ้นด้วยความตกใจ

ลิเลียนถามทันทีว่า “ฮาร์วีย์ แกยังไม่ไปอีกเหรอ?”

“ผมไปแล้ว และจัดการแก้ปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วางใจเถอะครับ เจคอบจะไม่สร้างปัญหาให้เราอีกต่อไป” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดบอกเล่าเรื่องอื่น เจคอบจะมา