“ทำร้ายเหรอ?”

อีกด้านหนึ่งของสาย ฮาร์วีย์ได้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นกับเมสันไปแล้ว

แต่เมื่อแมนดี้ถามเขา เขาก็นึกขึ้นได้ทันที

“ผมไม่ได้ทำร้ายใครเลยนะ ผมแค่สั่งสอนเด็กเอง”

“สั่งสอนเหรอ?”

แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อ

“คุณจะบอกว่าคุณแค่สั่งสอนด้วยการทำให้ทายาทของรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์เข้าโรงพยาบาลเหรอ?!”

“ฉันจะบอกคุณไว้เลยนะ! คุณกำลังเจอปัญหาใหญ่แน่!”

แมนดี้วางสายอย่างเกรี้ยวกราด

เธอสูดหายใจเข้าเพื่อให้ใจเย็นลง ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็โค้งให้เจคอบ “ประธานวอร์เนอร์คะ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของเราค่ะ!”

“ฉันจะมอบเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์เพื่อเป็นการชดเชยที่ทำร้ายจิตใจลูกชายของคุณค่ะ พร้อมกับค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดค่ะ”

“แล้วเรื่องความร่วมมือของเขา บริษัทของเราจะมอบหุ้นส่วนของเราให้สิบเปอร์เซ็นต์เพื่อเป็นการขอโทษจากฉันค่ะ”

แต่คำพูดของแมนดี้กลับทำให้เจคอบหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็นเท่านั้น “เงินเหรอ? คุณคิดว่ารีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์ต้องการเงินเหรอ?”

แมนดี้ขมวดคิ้ว

“แล้วสิ่งที่คุณต้องการคืออะไรคะ ประธานวอร์เนอร์? เราจะทำทุกอย่างด้วยอำนาจของเราค่ะ ตราบใดที่คุณเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”