ธัญญ่าพูดอย่างเย็นชา “ฮาร์วีย์! เนื่องจากว่านายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเรา เราจะมองข้ามสิ่งที่นายทำ” “อย่าใจร้อนไปนักเลย! อย่าทำให้พ่อตาและแม่ยายของนายต้องมีปัญหามากไปกว่านี้เถอะ!” "ปัญหาเหรอ? ฉันจะไปสร้างปัญหาให้พวกเขาได้อย่างไร?” ฮาร์วีย์โต้กลับอย่างเย็นชา คีธแสร้งพูดเป็นกลางว่า “ถ้านายไม่ปล่อยให้พวกเขาขายหุ้นของบริษัทให้กับเรา นายก็อาจจะเป็นคนที่ทำร้ายพวกเขาก็ได้นะ!” “เมื่อเหล่าลูกค้าเรียกร้องขอเงินคืน นายวางแผนจะชำระหนี้ก้อนโตนั้นอย่างไรเหรอ?” ฮาร์วีย์ตอบอย่างประชดประชันว่า “เรามีคุณไม่ใช่เหรอครับ คุณลุง? ผมได้ยินมาว่าครูของคุณลุงในเมืองโวลซิ่งมีอำนาจมาก ตราบใดที่คุณออกมาช่วยจัดการกับฝ่ายที่เกี่ยวข้องก็ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหมล่ะ?” ไซม่อนและลิเลียนตาเป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ลิเลียนเสริมอย่างเร่งรีบ “ใช่แล้วพี่ เราลืมไปได้อย่างไรกัน?” “ไม่จำเป็นต้องโอนบริษัทหรอก ตราบใดที่คุณลุงเต็มใจที่จะยื่นมือออกมาช่วยเรา พวกเขาเหล่านั้นก็พร้อมจะช่วยเหลือคุณลุงอย่างแน่นอน หลังจากนั้น ผมจะให้แมนดี้มอบวิลล่าให้คุณลุงเป็นการตอบแทน!” หากมีโอกาสที่พอจะทำให้บริษัทไม่ล้มละลาย ลิ
ในช่วงเวลาค่ำ ตระกูลเยตส์ได้มารวมตัวกันที่คลับเฮาส์คีธยิ้มพร้อมกับถือแก้วไว้ในมือของเขาและกล่าวขึ้น “แกรนต์ แผนของคุณฟังดูเข้าท่านะ ฉันเพิ่งติดต่อหลาย ๆ คนจากรัฐบาลไป”“พรุ่งนี้พวกเขาจะกดดันซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ ฉันพนันว่าไซม่อนกับลิเลียนคงต่อต้านไม่ได้แน่!”“แล้วพรุ่งนี้ เราจะได้กรรมสิทธิ์หุ้นของซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์มา!”“และพวกเราตระกูลเยตส์ก็จะได้กลายเป็นตระกูลระดับแนวหน้า!”แกรนต์ยกแก้วไวน์ในมือของเขาขึ้นเช่นเดียวกัน “คุณเยตส์ ขอบคุณที่คุณมอบโอกาสนี้ให้กับผมนะครับ ผมสัญญาว่าต่อไปในอนาคตผมจะจัดเต็มเพื่อตระกูลเยตส์และจะไม่มีวันลังเลเด็ดขาดครับ!”“ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนที่ทำกำไรให้ตระกูลเยตส์เองครับ!”ผู้คนในตระกูลเยตส์ต่างหัวเราะอย่างเสียงดังในขณะที่ฟังแกรนต์พูดเลย์ตันปิดหน้าของเขา “พี่ใหญ่ครับ ผมคิดว่าเราจะต้องสั่งสอนไอ้โง่ฮาร์วีย์สักทีนะครับหลังจากที่เรื่องทั้งหมดจบลง!”“เขาเป็นแค่ขยะ! เขากล้ามาทำร้ายผมได้ยังไง?! เหลือเชื่อจริง ๆ !”ธัญญ่ากัดฟันของเธอเช่นกัน “ใช่! ผู้ชายคนนั้นควรจะไปอยู่ในคุกตลอดชีวิตที่เหลือของเขา!”แกรนต์เผยรอยยิ้มและพูด “คุณเยตส์ครับ ลูก
ไม่ได้มีเพียงแค่ใบหน้าของคีธเท่านั้นที่ดูย่ำแย่แต่ใบหน้าของสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลเยตส์ยังเปลี่ยนไปทันทีเช่นเดียวกันแต่อย่างไร คุณย่าเยตส์ก็รีบพูดเตือนอย่างทันที เธอเผยรอยยิ้มและพูดขึ้น “คุณสวิฟต์ ฉันยังจำได้ที่คุณมาแสดงความยินดีกับฉันในวันเกิดของฉันได้อยู่เลย ฉันอยากจะไปเยี่ยมคุณอยู่ตลอด แต่ฉันไม่มีเวลาเลย”“ดีแล้วที่วันนี้เรามีโอกาสได้เจอกัน เรามานั่งดื่มกันสักแก้วดีกว่าไหม?”ตระกูลเยตส์มองไปที่อเล็กซ์ ไม่มั่นใจว่าจุดประสงค์ในการมาอย่างกะทันหันของเขาในวันนี้คืออะไรเขาเอาแต่พูดว่ากรณีนี้จะต้องรับมืออย่างเป็นกลาง เป็นไปได้หรือเปล่าว่าเขาพบเจอบางอย่างเข้า?อเล็กซ์ตอบอย่างเย็นชา “ไม่ดีกว่าครับ”“เรามาที่นี่เพื่อจับกุมใครบางคนครับ เรามาขอให้คุณเยตส์ให้ความร่วมมือกับเราครับ”“อะไรนะ? มาจับใครเหรอ?” คีธและคนอื่น ๆ ทั้งหมดประหลาดใจ“แกรนต์ ไบร์ทจากรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์ คุณเป็นผู้ต้องสงสัยในหลายคดีและเรามีหลักฐานมัดตัวคุณหมดแล้ว ตอนนี้คุณถูกจับกุมแล้ว!”อเล็กซ์พูดและแสดงออกอย่างเลือดเย็น“ฮะ? อะไรนะ? ผมโดนจับเหรอ? คุณมีหลักฐานหรือเปล่า?”แกรนต์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง“พูดตามตรง
ผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองรู้สึกพอใจเป็นอย่างมากเช่นเดียวกันครอบครัวของเหยื่อที่กล่าวโทษเขาในตอนแรก ได้นำผลไม้มาขอโทษและขอบคุณเขาด้วยตัวเองออสการ์ไม่ได้สนใจในการใฝ่หาชื่อเสียง ความมั่งคั่งหรือพลังอำนาจในชีวิตของเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขที่สุดคือการได้ลูกน้องของเขากลับคืนมาผู้คนที่ตอนแรกต้องการจะคืนคฤหาสน์ที่พวกเขาได้ซื้อจากที่ซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เทนรีสอร์ตไป ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องการทำเช่นนั้นอีกแล้วอย่างที่เห็น ผู้อาวุโสอาร์มสตรองไม่ได้พูดหรือโฆษณาตามอำเภอใจคุณภาพของสิ่งก่อสร้างของซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เทนรีสอร์ตค่อนข้างดีเลยทีเดียวนอกจากนี้ ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์จะหาทางเพื่อพัฒนาคุณภาพโดยรวมและสิ่งอำนวยความสะดวกหลังจากความล้มเหลวทั้งหมดที่เกิดขึ้นใครจะยอมคืนคฤหาสน์ที่จะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นกัน?ไม่นานธุรกิจของซิลเวอร์ นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ได้กลับมาเริ่มต้นอีกครั้ง ด้วยการยกเว้นคฤหาสน์บูติกที่แมนดี้ได้เก็บไว้ ซึ่งในอนาคตเธอวางแผนที่จะใช้มันเพื่อขอความเหลือนอกจากนั้น คฤหาสน์หลังอื่น ๆ ทั้งหมดได้ถูกขายไปแล้วมันคุ้มค่าที่จะพูดว่าแมนดี้ได้เอาคฤหาสน์ที่เดิมทีถูกขายใ
ในวันต่อมาฮาร์วีย์กำลังจะออกไปที่สกาย คอร์ปอเรชั่นตอนที่แมนดี้เดินออกมาจากห้อง“ฮาร์วีย์ เมื่อสองวันก่อนฉันได้รับที่ดินบางส่วนมากและพยายามที่จะทำกระบวนการตามหลักการให้เสร็จ”“วันนี้ซีนเธียร์มีสอบ คุณช่วยไปส่งเธอหน่อยได้ไหม?” แมนดี้ถามเหตุการณ์ครั้งนี้เป็นที่โด่งดังไปทั่ว ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ไม่ได้เสียชื่อเสียงไปแต่กลับมีชื่อเสียงขึ้นมาแมนดี้ได้รับผลประโยชน์จากโอกาสนี้โดยได้รับที่ดินหลายแห่งในบัควู้ดที่เธอชื่นชอบมา เธอเตรียมที่จะซื้อที่ดินเหล่านั้นและดันธุรกิจของซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ขึ้นไปอีกขั้นฮาร์วีย์ยิ้มเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่แมนดี้ตั้งใจมันเป็นสิ่งที่ดีที่ภรรยาของเขามีแรงกระตุ้นและเขาจะดูแลเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เธอเอง“ได้ เดี๋ยวผมไปส่งเธอเอง เธอจะไปสอบที่มหาวิทยาลัยบัควู้ดใช่ไหม?”“ใช่”ถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่ชอบมหาวิทยาลัยบัควู้ดและวางแผนที่จะส่งซีนเธียร์ไปมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง…แต่ซียเธียร์ก็ยังอยากที่จะสอบเข้าด้วยตัวของเธอเอง ซึ่งวันนี้เป็นวันสอบและจวนจะถึงเวลาแล้วหลังจากที่ส่งซีนเธียร์เสร็จและกำลังจะกลับ“พี่เขย รอฉันที่นี่นะ พี่ไปส่งฉันกล
ซีนเธียร์พูดอย่างตรงไปตรงมา แต่ความจริงแล้วเธอคิดสิ่งอื่นอยู่นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับเธอที่จะเธอจะได้อยู่ใกล้กับพี่เขยของเธอฮาร์วีย์รู้สึกว่าคำพูดของซีนเธียร์มีบางอย่างผิดแปลกไป แต่ในเมื่อเธอบอกว่าทำไปเพื่อการเรียนของเธอ อย่างนั้นเขาก็ต้องช่วยเธอเขาไม่มีทางเลือกอื่น เขาต้องพยายามอย่างมากเพื่อให้น้องสะใภ้ของเขาเรียนหนักเมื่อเห็นทั้งคู่จับมือและพิงซบไหล่กัน…คนมากมายที่แอบชอบซีนเธียร์เห็นภาพดังกล่าว ทำให้พวกเขาโกรธมากจนแทบจะกระอักเลือด!“ซีนเธียร์ที่ดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา จริง ๆ แล้วเธอกำลังคบกับตาลุงแก่อยู่อบ่างนั้นเหรอ?!”“ไม่จริง ฉันรับไม่ได้!”“เอาน่า นายมีสิทธิ์อะไรถึงพูดอย่างนั้นได้? นายคิดว่านายเป็นใคร?!”ชายหนุ่มหลายคนรู้สึกเกรี้ยวกราดแต่พวกเขาทำได้เพียงแค่สาปแช่งจากไกล ๆ และไม่ได้พูดสิ่งใดออกมาอีกไม่นาน ซีนเธียร์ก็พาฮาร์วีย์มาถึงที่โรงอาหารพวกเขาทั้งสองนั่งทานอาหารอยู่ที่มุมของโรงอาหาร พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะยังได้ยังความสนใจมากมายทั้ง ๆ ที่ทำอย่างนี้และหลาย ๆ คนก็ยังต้องมองพวกเขาอยู่ฮาร์วีย์พูดไม่ออก “ซีนเธียร์ ต่อไปคุณหยุดแต่งตัวดูดีมาได้ไหม? เห็นไหมว่าค
ฮาร์วีย์มองเมสันกลับ จากนั้นรอยยิ้มจาง ๆ ก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาไม่แปลกใจว่าทำไมซีนเธียร์ถึงอยากแสดงภาพเหล่านั้นกับเขา เพราะว่าแถวนี้ค่อนข้างมีสิ่งน่ารำคาญอยู่เต็มไปหมดและทัศนคติของสิ่งที่น่ารำคาญที่อยู่หน้าพวกเขาตอนนี้ ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไป อย่างมากฮาร์วีย์ก็แค่มองดูอยู่ด้านข้างและถ้าเขามองและชื่นชมคน ๆ นั้นเขาอาจจะยื่นมือเข้าไปช่วยแต่เด็กเวรนี่แสดงท่าทีคนเจ้าชู้ที่ก้าวร้าวออกมาและฮาร์วีย์ก็คงไม่ยอมให้น้องสะใภ้ของเขาตกไปอยู่ในน้ำมือของคนแบบนี้แน่นอนฮาร์วีย์ยังไม่ทันพูดจบแต่แล้วซีนเธียร์ที่กำลังกราดเกรี้ยวตะโกนแทรกขึ้น “เมสัน วอร์เนอร์! ฉันบอกนายไปชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าเราไม่เหมาะสม!”“นายมีสิทธิ์อะไรถึงได้เข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน?!”“สิทธิ์เหรอ?”เมสันหัวเราะ“ฉันแสดงทุกอย่างให้เห็นหมดแล้วในมหาวิทยาลัยบัควู้ด ว่าใครที่ฉันต้องการให้เป็นแฟนของฉันจะต้องเป็นแฟนของฉัน!”“มันเป็นกฎในมหาวิทยาลัยบัควู้ด เธอไม่เข้าใจเหรอ?”“นักศึกษาที่นี่รู้หมดแล้ว ใครที่แย่งผู้หญิงของฉันไป แขนและขาของเขาจะต้องหัก!” เมสันป่าวประกาศอย่างหยิ่งผยองเขาเป็นท
“รุ่นพี่ดเวย์น!”เมื่อเห็นร่างของคน ๆ หนึ่งปรากฏขึ้น ซีนเธียร์ก็ทักทายเขาอย่างสุภาพดเวย์น ฮาริสเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลับบัควู้ดเช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาเรียนอยู่ปีสี่และนาน ๆ ครั้งถึงจะมาที่มหาวิทยาลัยเขายังเป็นอีกคนที่ชื่นชอบซีนเธียร์ ถึงแม้ว่าเขาจะดูสง่างามกว่าก็ตาม“เมสันทำให้เธอลำบากอีกแล้วเหรอ?”ดเวย์นไม่ได้อยู่ที่นั่นตอนที่เกิดเรื่องขึ้น แต่เขารีบเข้าหาซีนเธียร์ด้วยรอยยิ้มทันทีสำหรับเขา ยิ่งเมสันสร้างปัญหาให้กับซีนเธียร์มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีโอกาสช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังลำบากมากเท่านั้นดวเย์นจ้องมองเมสอนและขมวดคิ้วพร้อมกับพูด “มิสเตอร์วอร์เนอร์ ฉันเตือนนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าให้หยุดก่อกวนซีนเธียร์สักที!”“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับนาย!”เมสันตะโกน ถึงแม้ว่าท่าทางของเขาดูค่อย ๆ แย่ลงกว่าเดิมเขารู้ดีว่าดเวย์นเป็นใคร ถึงแม้ว่าครอบครัวของดเวย์นจะไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น แต่พ่อของดเวย์นทำงานให้กับรัฐบาลบัควู้ด ทำให้สถานะของเขาค่อนข้างสูงหากเมสันไม่จำเป็นจริง ๆ เขาไม่ได้อยากยั่วยุดเวย์นเลย“เมื่อกี้ว่าไงนะ?”ใบหน้าของดเวย์นค่อย ๆ มืดหมองลง เมื่อเทียบกับเมสันเขามีบุคลิกที่ดี