Pinisil ni Sabrina ang pisngi ng kanyang anak pero wala siyang lakas para gawin ito. Kahit pa mayroon siya, hindi niya magagawa dahil hindi niya ito kakayanin. Habang hinahaplos niya ang pisngi ni Aino, niyakap niya ito at walang tigil na umiyak.

"Anak ko... sa wakas, nakabalik na ako sa iyong tabi. Hindi ko pababayaan ang iyong kapatid at iwan sa labas. Hindi na mauulit ang mga pagkakamali ng iyong ama at lola. Simula ngayon, kailangang magkasama tayong apat sa buhay at kamatayan. Magkasama tayong lahat!" sabi ni Sabrina habang lumuluha, patuloy lang siya sa kanyang pag-iyak habang nagsasalita.

Ang pamilyang tatlo, kasama na ang bagong silang na sanggol sa kanilang kaliwa, ay magkasama at mahigpit ang hawak sa kamay ng isa't isa. Nagtinginan sila at ngumiti.

Hindi nagtagal si Sabrina sa ospital. Dalawang araw lamang siya roon bago siya pinauwing magaling. Sa natural na paraan siya nanganak at hindi malaki ang naging sugat, kaya't mabilis ang kanyang paggaling. Pinauwi siya mula sa