"Alam mo...ang baho mo." Ang salita ni Sebastian ay malabo.

Napatahimik si Maysun.

"Karaniwan, totoo na talagang...konting mga babae lamang ang...lumalabas sa harap ko kapag sila'y mabaho...wala talaga."

Pagka-sabi noon, sinuka ni Sebastian ng dalawang beses, at pagkatapos ay itinuloy, "Sa lahat ng mga babae na nakita ko, palaging nakaayos. Malakas ang amoy ng kanilang pabango na sapat upang magdulot ng kati sa ilong ng iba. Ngunit ikaw...ikaw..." Tiningnan si Maysun ni Sebastian na parang wala sa sarili. "Ikaw...iba ka. Ikaw ay lubos na kabaligtaran ng mga babaeng iyon...Ang baho mong dala...sapat upang mangamoy ng sampung kilometro kung tayo'y kontra hangin."

Napatahimik si Maysun. Sa sandaling iyon, gusto niyang umiyak. Ah! Ang demonyong lalaking ito! Napakahiya, ngunit wala siyang magawa kundi tiisin at patuloy na makinig.

"Ikaw lang...ang tanging isa sa mundo...na may lakas ng loob na...lumabas sa harap ko na may baho."

Ang ngiti ni Maysun ay mas masahol pa sa pag-iyak. Kahi