Ang paraan ng pagsasalita ng anim na taong gulang na si Brooke ay napaka-inosente. Ang kanyang hitsura na may nakatingala at malalaking mata ay may dalang kahinhinan at kagandahang walang kapantay.

Nang marinig nila ang sinabi ni Brooke, sunod-sunod na tiningnan ng ilang manggagawa sa tindahan ng mga bata si Eira. Nakita nila ang isang batang babae na mas matangkad kaysa kay Brooke, ngunit masama ang kasuotan. Madumi at malagkit ang kanyang buhok, at marumi rin ang kanyang katawan. Nagbibigay siya ng impresyon na wala siyang pakialam sa kalinisan. Bukod dito, takot si Eira, kaya pareho niyang kinakalkal ang kanyang mga daliri, at puno ng dumi ang kanyang mga kuko. Nang makita ng ilang manggagawa ang ganoong kalagayan, agad silang nagpakita ng kadiri kay Eira. Lalo pang natakot si Eira. Kinagat niya ang kanyang labi at hindi siya makatingin sa kahit kanino.

"Diyos ko! Ang mga paa mo! Nadumihan ng sapatos mo ang aming tindahan!" masungit na sabi ng isang manggagawa.

Agad na umatras ng