Bagaman hindi pa nakilala ni Holden ang kanyang ina, mayroon silang magkahawig na mga hilig. Si Holden ay mahusay rin sa disenyo. Dahil dito, bahagyang nabawasan ang galit ni Sabrina kay Holden.Nakatayo siya sa labas ng pinto at pinakikinggan ang galaw sa loob ng kwarto. Wala talagang aktibidad doon. Inakala niya na magkakagulo si Holden matapos siyang ikulong, pero sa kabila nito, napakakalma niya. Ito'y nagbigay kaginhawahan kay Sabrina.Pinaupo niya si Isadora sa sofa, pagkatapos ay inilipat niya ang maliit na stool at umupo sa harap ni Isadora. Sinundan niya ito ng paglalagay ng paa ni Isadora sa kanyang hita. Bigla, binawi ni Isadora ang kanyang paa.Nagtanong si Sabrina na puno ng kalituhan. "Anong problema?""Buntis ka. Mahirap na nga para sa'yo na umupo, tapos ilalagay ko pa ang paa ko sa katawan mo?" malamig na sagot ni Isadora.Hindi mapigilang umirap si Sabrina. "Wow, napaka-konsiderado mo naman."May saglit na katahimikan bago siya muling nagsalita, "Pero, totoo nama
Si Sabrina ay lumingont at tumingin kay Isadora. Hindi kagaya ng dati, wala na ang karaniwang kalupitan at malamig na tingin sa mga mata ni Isadora at bigla itong napalitan ng kahihiyan, at hindi lang yun dahil ramdam din na sobra sobra itong nagpapasalamat. Nakasimangot si Sabrina. "Aba marunong palang magpasalamat ang kapatid ng isang magnanakaw?"Biglang nainis si Isadora. "Huwag mo akong panggigilan! Huwag mong isiping iiwanan kitang buo dahil tinulungan mo akong gamutin ang sugat sa paa ko! At huwag mong isiping wala akong magagawa sa'yo ngayon na hindi na ako makalakad nang maayos! Huwag mong kalimutan na buntis ka! Madali lang kitang ipapatay!"Tumango si Sabrina. "Pasensya na. Akala ko kasi, iisa ang kulay ng kahapon at ngayon. Sa huli, kapatid mo ang magnanakaw, hindi ikaw. Pasensya na.""Hindi ipinanganak na magnanakaw ang kapatid ko! Bawal mo siyang husgahan sa hinaharap! Kung hindi, hindi na kita papayagang gamutin pa ang sugat sa paa ko!" matapang na sabi ni Isadora h
"Dahil iba ka sa iyong kapatid at nakita kong wala kang kasalanan kaya't handa akong tulungan kang gamutin ang sugat sa iyong paa. Ngayon, tila ba hindi ka na inosente! Mabuti pa! Ayaw mo bang gamutin ko ang sugat mo sa paa? Hindi ko na ito gagamutin!"Gayunpaman, nakalabas na si Holden sa hawla, kaya kung ayaw niyang pagamot, bahala siya! Hindi na lumingon pa si Sabrina. Tuloy-tuloy lang siyang lumakad palabas ng pinto."Sabrina…" Sa pagkakataong ito, kaawa-awa at walang magawa ang tono ni Isadora.Muling tumigil si Sabrina. Lumingon siya para tingnan si Isadora, at talaga ngang umiiyak si Isadora."Pwede… pwede bang makinig ka muna sa akin?" tanong ni Isadora.Nakakunot-noo si Sabrina sa kalituhan. "Ano bang gusto mong sabihin?"Bi hostage si Sabrina at halos siyam na buwan na siyang buntis. Ano pa ba ang maituturing ni Isadora sa kanya?"Karapatan mong isipin kung ano ako sa iyong paningin, pero alam ko na napakahirap ng pinagdaanan mo. Na-misunderstand ka at ikinulong matapo
"Alam mo ba kung bakit kailangang patayin ng aking kapatid ang iyong asawa?" tanong ni Isadora ng may lungkot."Ano ba ang gusto mong sabihin? Sinasabi mo bang inagrabyado ng aking asawa ang iyong kapatid?" Sa puntong iyon, inirap si Sabrina. "Pasensya na. Huwag mong ipilit na ganyang kasalanan sa aking asawa. Nung tumakas noon ang iyong kapatid palabas ng bansa, dahil na siya ay lumabag na sa batas dahil sa pagnanakaw. Noon, palaging nasa ibang bansa ang aking asawa at hindi na bumalik pa sa bansa. Hindi inagrabyado ng aking asawa ang iyong kapatid," sabi ni Sabrina."Hindi ko sinasabing inagrabyado ng iyong asawa ang aking kapatid. Hindi ko rin sinasabing walang sala ang aking kapatid. Ang sinasabi ko, iyong asawa mo ang tumulong kay Alex at halos ikinamatay ito ng aking kapatid! Kung hindi dahil sa tulong na ibinigay ng iyong asawa kay Alex, patay na sana si Alex!" malamig na sabi ni Isadora."Pero wala ring kasalanan si Alex sa iyong kapatid! Tungkulin niya na habulin at hulihin
Dinala si Malvolio ng kanyang ina kasama siya, at plano pa ngang bumili ng mas maliit na bahay matapos marahil ang isang dekada at kapag kumita na siya ng pera. Sa ganitong paraan, magkakaroon muli ng tirahan ang mag-ina. Napaka-positibo nila sa kanilang kinabukasan. Subalit, bilang ulila at biyuda, laging inaapi sila ng iba. Lalo na para kay Malvolio, na lumaking makulit. Biglaan niyang nawala ang kanyang ama, kaya kapag inaapi siya, hindi siya sumusuko at laging gustong lumaban. Kaya't palaging sinasaktan siya ng mas matandang mga bata hanggang magasgas at maga ang kanyang mukha.Isang araw, habang hinahabol si Malvolio ng ilang mas matandang bata dahil gusto siyang saktan, isang malakas ang pangangatawan na lalaki ang tumulong kay Malvolio na palayasin ang mga batang iyon, at personal pa siyang inihatid sa kanilang bahay. Simula noon, nakilala na ng lalaking iyon ang ina ni Malvolio. Ang pangalan ng lalaking iyon ay Delmont Stevens, at may-ari siya ng isang recycling center.Bagam
Nang makita ni Delmont si Eirwen na magulo ang buhok at may hawak na kutsilyo, lalo pa siyang kinainisan. "Tignan mo ang iyong sarili. Hindi ka kahit katiting man lang kamukha ng isang babaeng boss! Isa ka lang talagang probinsyana! Patuloy na umuunlad ang ating negosyo, paano ako makakasama sa isang probinsyana na tulad mo? Kung ayaw mong magpa-divorce, eh di magkakahiwalay tayo ng dalawang taon! Basta't dalawang taon tayong magkahiwalay, bibigyan tayo ng korte ng divorce!""Payag akong mag-divorce! Pero akin ang lahat!" sagot ni Eirwen nang galit.Ningisi si Delmont. "Eirwen, sinabi kong probinsyana ka, pero ayaw mong aminin! Sabihin ko na lang sa'yo ito. Sobrang taas na ng tingin mo sa sarili mo kung matawag kang probinsyana! Isa ka lang talagang bruha mula sa bukid!""Pinilit mo ako!" sagot ni Eirwen.Ningisi ulit si Delmont. "Hindi ba gusto mo ang pabrika? Eto na! Kunin mo lahat! Tunay kang masamang babae! Huwag mong kalimutan kung gaano kahirap ang buhay mo noon. Wala kang as
Noong siya ay masaya at maayos, magtatayo siya ng puwesto sa kalsada upang tumulong magtahi at mag-ayos ng mga damit ng iba para makatulong sa gastusin ng pamilya. Kapag siya ay hindi maayos, hinihingi niya sa kanyang dalawang anak na itali siya sa bahay dahil ayaw niyang makasakit ng kahit sino at ayaw niyang dalhin sa ospital para sa may sakit sa isip. Iyon ay dahil kapag siya ay dinala roon, mawawalan na ng ina ang kanyang dalawang anak. Wala nang uuwian ang dalawang bata. Kaya, tanging ang magkapatid na Malvolio at Eira lang ang may alam sa problema ni Eirwen sa isip.Ang unang pagkakataon na nagnakaw si Malvolio ay noong siya ay labing-walong taong gulang. Pumasok siya ng palihim sa isang ospital para sa mga may sakit sa isip para magnakaw ng gamot. Swerte na pagkatapos inumin ng kanyang ina ang nakaw na gamot, gumanda ang lagay niya at walang nangyaring episode ng mahigit kalahating taon. Mula noon, nagnanakaw na si Malvolio ng gamot para sa kanyang ina kapag walang tao. Dahil d
Si Eira ay nawalan ng masasabi. Sa hindi malamang na dahilan, naramdaman ni Eira ang isang di maipaliwanag na takot. Natatakot siya kay Joy at Brooke. Sa katunayan, nadama niya na siya'y lubos na inferior. Pakiramdam niya'y napakainferior niya at hindi siya makapagsalita. Sa kanyang subconscio, hawak niya ang kamay ng kanyang ama sa pag-asang mabigyan siya ng lakas nito. Sa oras na hawak niya ang kamay ni Delmont, narinig niya ang matinis na sigaw ni Brooke. "Ano ang ginagawa mo? Ang dumi ng kamay mo. Madudumihan mo ang kamay ng aking ama! Saang pamilya ka ba galing? Ang bastos mo naman! Pwede mo bang hawakan ang kamay ng isang estranghero?""Ito… Hindi ako estranghero. Ito…" Naguguluhan si Eira.Itinaas niya ang kanyang ulo upang tingnan si Delmont, at ito'y may napaka-irritating na ekspresyon. Maganda ang relasyon niya sa kanyang kasalukuyang asawa. Dumaan sila sa maraming pagsubok, at sa kanilang walong taong pagsisikap, nakamit nila ang kanilang katayuan at ang malaking kumpanya