Ah, si Aino, ang munting batang yun, ay sobrang nakakatuwa.

Siya ay handa pang ibigay ang lahat ng meron siya sa kanyang lola.

Nung buong hapong yun, si Sabrina ay marami sanang gustong itanong sa nanay niya, pero si Aino ay palaging nasa tabi ng lola niya. Hanggang sa umabot na ng dis oras ng gabi, nung kinuwentuhan ni Gloria si Aino ng sunod sunod na istorya, saka lang nakatulog si Aino.

Pagkatapos nun, hinila ni Sabrina ang kamay ng kanyang ina, nagtanong ng may pang-uusisa at kirot sa puso. "Ma, bakit parang ang lapit niyo lang lagi sa amin? Kahit na sinigaw ko na ang pangalan niyo ng napakaraming beses sa lugar namin, kailanman hindi kayo nagpakita. Bakit po? Alam niyo po ba kung gaano kahirap para sa akin na hanapin kayo?"

Nang sinabi niya yun, tumulo ang luha sa mga mata ni Sabrina.

Hinila ni Gloria ang anak niya at niyakap ito.

Matapos ang mahabang oras, sinabi ni Gloria, "Anak ko! Ikaw lang ang nag-iisang anak na meron ako, kaya gusto ko yung pinaka makakabuti sayo."

Ha