Parehong lumingon sina Marcus at Old Master Shaw.

Nakita nila si Gloria na may tungkod at nakasuot ng itim na raincoat. Nanlilisik ang mga mata nito habang nakatingin kay Old Master Shaw.

“Anak…” Umiiyak na tawag ni Old Master Shaw.

“Hindi ka ba nakakaintindi? Ang bait bait ko sayo kahapon. Paulit-ulit nalang kitang pinagpapasensyahan. Sa lahat ng ginawa mo sa amin ng nanay ko, kulang pa yang buhay mo bilang kabayaran. Pero dahil dugo mo pa rin ang dumadaloy sa akin, hindi kita pwedeng patayin!

“Pinalampas na kita, pero umaabuso ka na talaga!”

“Gusto ko lang namang bisitahin ang nanay mo…”

“Hindi ka niya kailangan!” Umiiyak si Gloria sa sobrang galit. “Noong nabubuhay pa siya, noong niligtas ka niya, noong nahuli siya ng dahil sayo, noong pinanganak niya ako kahit hirap na hirap siya, yun yung mga panahong kailangan ka niya. Pero nasaan ka? Matatanggap niya naman na hindi mo siya kayang mahalin, pero yung trinato mo siya na masahol pa sa hayop? Kaya anong ginagawa mo dito nga