Mundo de ficçãoIniciar sessão
Capítulos relacionados
Kabanata 1008
Napatigil si Lincoln sa tanong. Mas lalo pang nagtipon ang mga luha ni Sabrina sa kanyang mga mata. Naluluha siyang tumingin kay Lincoln. "Tito Lynn, simula noong pumunta ako sa pamilya Lynn noong labindalawang taong gulang ako, kinupkop mo ako. Tito Lynn, ilang beses mo pong sinabi sa akin na pinalaki mo ako sa loob ng walong taon! Sa loob ng walong taong iyon, malaki ang utang na loob ko sa gastusin ng pagpapalaki sa akin at sa mga pangunahing pangangailangan!"Sinabi ni Lincoln nang may sama ng loob, "Hindi ba ito ang kaso?"Umiiyak at tumatawa si Sabrina sa parehong oras. "Kung ako po talaga ang anak niyo, at pinalaki mo lang ako sa loob ng walong taon, kung ganoon ay hindi mo ba naisip na ikaw ang may utang sa akin?"Hindi nakapagsalita si Lincoln."Anak mo po ako! Kung ganoon ay anong ginagawa mo bago ako mag-labing dalawang taon? Sa oras na kailangan ko ng ama bago ako mag-dose, nasaan ka?"Hindi pa rin nakaimik si Lincoln. "Oh, tama! Kahit na pagkatapos kong maglabin
Kabanata 1009
May oras na direktang tinatanong ni Lincoln si Sabrina, "Dahil ikaw na rin ang nangangalaga ng bahay, anak na kita. Payag ka ba na tawagin akong Papa?"Sa oras na iyon, kahit si Sabrina, na siyang labingdalawang gulang at sobrang natatakot sa kanya, ay pinuksa ang kanyang takot at tumingin sa kanya. "May sarili na po akong ama. Ang apelyido ng aking ama ay Scott, at kakamatay niya lang!"Sa oras na iyon, galit na galit si Lincoln kaya tinaas niya ang kanyang kamay at malakas na sinampal ang mukha ni Sabrina. Ang mga ngipin ni Sabrina sa dulo ay halos matanggal. Kaya, kahit na natatanggal ang ngipin ni Sabrina, wala man lang ang nag-abalang ipatingin ang ngipin ng isang labindalawang taong gulang na bata. Maga ang kalahating mukha niya ng ilang araw hanggang sa nahulog na nang tuluyan ang ngipin niya. Hanggang ngayon, wala pa rin ang ngipin ni Sabrina sa kaliwang bahagi ng kanyang ngipin kung nasaan talaga iyon. Kinamuhian lang siya ni Lincoln sa hindi pagtawag niya ng Papa sa
Kabanata 1010
Hindi nakapagsalita si Lincoln. Bumuhos ang mga luha sa mukha ni Sabrina. Kung alam niya lang noon pa na ama niya si Lincoln. Gusto niya ring tanungin si Lincoln harap-harapan kung bakit sobrang sama nito sa kanya?Gayunpaman, habang lumilipas ang oras, mas tumatagal ang panahon, ay mas lalo lang siyang nadidismaya, kaya ayaw na niyang magtanong pa.Kalaunan, namatay ang ina niya sa hindi likas na sandi, at hindi pa rin alam ang kalagayan niya. Napilitan din si Sabrina na tanggapin ang mga sisi at pumunta sa presinto. Sa karagdagan, kailangan niyang magtago kahit saan kalaunan at hinahanap siya ni Lincoln ng mahabang anim na taon. Ang lahat ng iyon ang nagpadismaya at nagpasama ng loob ni Selene. Malalim ang galit nito. Hindi na siya umaasa na tatanggapin siya ni Lincoln sa talambuhay na ito. Kung gagawin niya man, hindi na rin siya kikilalanin ni Sabrina.Gayunpaman, hindi na iniisip ni Sabrina ito kahit na anong mangyari, na sa isang taon na nag-dalawampu't pitong taon
Kabanata 1011
Napatigil siya sa una, tapos ay tinanong nang hindi makapaniwala, "Ikaw, anong tinawag mo sa akin?""Bulok na matanda!""Ang lakas ng loob mong pagalitan ako?"Ngumiti si Sabrina at sinabi, "Bulok na matanda ka!"Alam mo ba noong iniwan namin ni Sebastian ang bahay, akala namin ay ikaw ang may sakit habang papunta kami rito?"Noong papunta rito, akala namin hindi na kami aabot. Kung hindi man, hindi na namin matatawag ang apo mo, si Marcus, hindi ba? Masaya kami habang papunta rito. Mamamatay ka na! Sa wakas ay hindi ka na mamumuhay sa mundong 'to!""Ikaw..." biglang lumipad ang matandang Master Shaw sa galit pagkatapos pagalitan ni Sabrina. Hindi pa rin tumigil si Sabrina sa pagalit na pangaral ni Sabrina sa matandang Master Shaw. "Bulok na matanda ka! Hindi ka patay, pero masaya rin ako kasi mamamatay na ang apo mo!"Ito ang sarili mong apo! Ginugol mo ang buhay mo kakahanap pero hindi mo pa rin mahanap ang iyong anak, at nakita ang apo mo pagkatapos ng labis na paghihirap.
Kabanata 1012
Hinawakan ni Sabrina ang kamay ni Sebastian at lumabas. Mula sa simula hanggang dulo, hindi nagsalita kahit katiting si Sebastian. Gayunpaman, walang humpay ang lamig ng ekspresyon niya. Kung may maliit na hinala lang siya noon, kung may hinala siyang tunay na anak si Sabrina ng parehong si Lincoln at matagal nang nawawalang anak ng matandang Master Shaw, kung ganoon ay sobrang sigurado na si Sebastian ngayon na tunay na anak ni Lincoln si Sabrina. Siya dapat ito. Habang iniisip ito, may lamig sa mukha ni Sebastian at kalupitan sa kanyang puso na hindi pa niya naranasan noon. Kung kasing lamig siya ng gleyser na bumuo noong ilang libong taon, kung ganoon ang lamig niya ngayon ay parang gleyser na bumuo ng ilang sampung taon na may kasamang espada na sobrang lamig at matulis na kayang wasakin ang kaluluwa ng mga tao. Ang nagyeyelong espada ay huwad ng higit pa sampung libong taon... Sa pagkakataong ito, hiniling talaga ni Sebastian na matatapos niya si Lincoln ng ilang s
Kabanata 1013
Hindi pa siya kailanman nakihalubilo sa mga magulang ni Marcus noon, kaya sa ilang sandali, hindi alam ni Sabrina kung ano ang sasabihin. Sa pagkakataong ito, humakbang si Marcus at sinabi kay Sabrina, "Sabrina, huwag kang matakot. Totoong gusto kang kilalanin ng mga magulang ko bilang pamangkin nila.""Mm-hmm!" tumango ang ama ni Marcus nang talong beses sunod-sunod na parang bata. "Gusto kitang kilalanin! Kailangan kong gawin iyon! Anak, kasalanan namin ang nangyaro sa nakaraan. Nabanggit ni Marcus ito sa amin nang ilang beses na kahawig mo ang tita niya. Pero, hindi namin siya pinaniwalaan, kami ay..."Sa kalagitnaan ng mga salita niya, ang ama ni Marcus ay huminto, at bumuntonghininga sa mapangluksang paraan ng ilang sandali.Doon niya lang sinabi nang nahihirapan, "Kami ay... Ang tita mo at ay mapagkakatiwalaan sa mga mapanirang-puri ng iba noon, at nawala na namin ang sarili naming panghuhusga sa ganitong paraan..."Taimtim na tumingin din ang ina ni Marcus kay Sabrina. "Ma
Kabanata 1014
“Ma, nandito ka po ba o wala?“Ma, sinisisi mo po ba ako dahil hindi kita hinanap ng buong anim na taon, kaya hindi ka na lumabas kakatago?“Ma, patawarin mo po ako! Mali ang ginawa ko sa’yo. Mahal kita nang sobra, pero hindi kita ma-protektahan. Sa buong taong ito, hindi ko alam kung paano mo nakakayanang mag-isa.“Gumagala ka lang po palagi, hindi ba?“Ma, tama lang po ito sa akin.” Umupo si Sabrina sa lupa habang umiiyak.Maraming mga dumadaan sa kalsada na tumitingin sa kanya, pero walang pakialam si Sabrina.Sa oras na humihikbi nang sobra si Sabrina, biglang tumunog ang telepono na nasa bag niya.Agad binuksan ito ni Sabrina at tiningnan. Si Yvonne ang tumatawag.Ngayon ang ordinaryong araw sa pagtatrabaho. Gusto rin ni Sabrina na pumunta sa trabaho. Gayunpaman, dahil sa tawag ng matandang Master Shaw kaninang umaga, nagmadali agad siya sa ospital. Naiwan siyang luhaan at wasak ang puso, sa parehong pagkakataon, nakalimutan niyang pumunta sa trabaho. Sa pagkaka
Kabanata 1015
Kasama ang nanginginig niyang boses, sinubukan niya ang lahat ng kanyang makakaya para panatilihin ang postura niya at hindi hayaan ang sarili na bumuhos ang kanyang mga luha.Kapag mas lalong nakikinig si Yvonne, mas nararamdaman niyang may mali sa tono ni Sabrina. Mas lalo siyang nag-taka. “Sabrina, umiiyak ka ba…”Sa hindi inaasahan, sa oras na ito, isang matandang babae, na may dalang basket para bumili ng ilang karne ay dumaan sa tabi ni Sabrina. Umupo ang matandang babae sa harap ni Sabrina, at tinanong nang nag-alala, “Babae, sabihin mo sa akin kung bakit ka umiiyak? May pinagdadaanan ka ba? sabihin mo sa akin, baka matulungan kita.”Humagulgol bigla si Sabrina. “Sabrina! Anong nangyayari sa’yo? Hindi mo kailangang maging malamig, naiintindihan mo ba? Anong nangyari? Sabihin mo sa akin. Sinusubukan mo bang ipa-alala ako nang sobra!” balisang sigaw ni Yvonne sa kabilang banda ng linya.Hindi na kayang pigilan ito ni Sabrina. Agad siyang humagulgol, “Yvonne! Gusto… Nila
Último capítulo