Tumahan na si Avery nang may biglang nag doorbell sa kwarto niya.

Narinig niya pero wala siyang ganang buksan ang pintuan o alamin kung sino ang nasa labas.

Pakiramdam niya ay lumulutang siya at hindi niya maintindihan kung bakit sobrang apektado niya pa rin pagdating kay Elliot.

Umaasa pa rin ba siya?

Ilang beses na siyang sinaktan nito, pero hindi na siya natuto-tuto.

Aminin niya man o hindi, umaasa pa rin siya hanggang ngayon dahil dahilan lang naman talaga na wala siyang masasakyan dahil kung gugustuhin niya, pwede na siyang umuwi ngayon palang.

Hindi huminto ang nagdodoorbell hanggang sa sumakit nalang ang ulo ni Avery kaya wala na siyang nagawa kundi ang tumayo para pagbuksan ito.

Hinang hina ang kanyang buong katawan habang naglalakad papunta sa pintuan.

Nang sandaling buksan niya ito, bigla siyang napaatras.

“Avery, mali ang iniisip mo!” Sobrang nag alala si Elliot nang makita kung gaano kamaga ang mga mata ni Avery. “Hindi pa ako bumabalik sa kwarto ko. Pagka