Gayunpaman, hindi napanghinaan ng loob si Charlie, at mas bibigyan niya ito ng mas maraming oras.Matapos umorder, kaswal na nag-usap ang dalawa. Tapos ay pinulot ni Avery ang kanyang telepono at nagtipa rito. "Avery, mayroon ka bang kahit na anong isyu sa korporasyon natin?" kaswal na sabi ni Charlie habang sumimsim sa kanyang red wine. Nagbabasa ng balita si Avery at tumingala sa kanya nang marinig niya ang boses nito. "Ayos lang ang plano mo pero may kaunti pa ring hindi pagkakasundo sa panig natin," pormal na sambit ni Avery. Tumawa si Charli. "Anong 'di pagkakasundo? Tingnan ko kung makakatulong ako."Sumagot si Avery, "Ayos lang. Kaya kong gawin itong mag-isa."Ang mga hindi pagkakasundo ay nagmula sa kanyang sarili. Sa katunayan, ang pamamahala ng Industriyang Tate ay sabik na tanggapin ang pamumuhunan mula sa Tiwalang Kapital, ngunit nag-aalangan pa rin si Avery. Nangako siyang kakausapin niya si Charlie dahil gusto niyang makilala siya ng kaunti. Gayunpaman, kahit g
Malaki ang pinayat ni Elliot at ang orihinal na tikas ng kanyang mukha ay mas naging malalim at elegante. Anong ginagawa niya rito? Siya ba ang misteryosong bisita?Umalis si Lucy pagkatapos matapos ang gawain. Habang pinapanood ang pag-alis ni Lucy, napagtanto ni Avery na si Elliot nga ang misteryosong bisita. Hindi ba siya nakaratay?Maayos na ba ang pakiramdam niya?Nakatayo lang si Avery, hindi nagsalita ng kahit ano o lapitan siya. "Mr. Foster, ito ba ang binibini na hinahanap mo?" Ang taong nakatalaga sa kanya ay tinanong si Elliot. Tumango si Elliot. "Salamat.""Walang anuman," sinabi ng nakatalaga sa kanya sa magalang na tono.Naglakad si Elliot patungo kay Avery, tinitingnan siya ng may kakaibang pagtingin, at sinabi, "Mag-usap tayo.""Mag-usap? Anong dapat nating pag-usapan?" Bumaba ang tingin ni Avery, malamig ang kanyang tono. Hindi nagmamadali si Elliot o iritado. Sa halip, kinuha ng kanyang malaking kamay ang kanyang braso at hinila siya palayo. Maraming
Tila isang umuungal na apoy ang nagpainit sa silid, naramdaman ni Elliot ang lamig pagkalabas na pagkalabas ni Avery ng silid. Maya maya ay pumunta si Avery sa banyo para maghilamos ng mukha. Nang matapos siyang mag-freshening, bumalik siya sa exhibition na bulwagan.Ang eksibisyon ay tumagal ng mahigit isang oras, ngunit dumaan ito sa isang kisap- mata. Nakita ni Avery ang maraming bagay, ngunit wala siyang naalala. Nang matapos ang eksibisyon, tumayo siya.Tinanong ni Charlie si Avery, "Gusto mo bang uminom ng tsaa sa hapon? May alam akong bagong lugar, at medyo maganda ito." Hindi interesado si Avery, at tinanggihan niya ang alok nito, "Medyo inaantok na ako at gusto ko nang bumalik para magpahinga."Napagtanto ni Charlie na mukhang pagod na pagod siya, at sinabi niya, "Ibabalik kita.""Salamat."Lumabas ang dalawa sa unang row.Sa labasan, nakita ni Avery ang isang pamilyar na mukha. Nang makitang hinihintay siya nito, lumingon si Avery kay Charlie at sinabing, "Mr. Tierney
Sa hapon, bumili si Avery ng dalawang kaldero ng daffodil sa palengke ng bulaklak. Pagkatapos ay dinala niya sila sa bahay ng kanyang ina. Dahil hindi pa alas singko, dapat ay nasa trabaho pa rin si Laura, ngunit nalaman ni Avery na abala siya sa kusina."Nay, maaga ka bang nakaalis sa trabaho ngayon?" Nagpalit ng tsinelas si Avery at inilagay ang dalawang paso ng mga bulaklak sa mesa sa sala.Lumabas ng kusina si Laura na medyo nahihiya."Avery, hindi na ako nagtatrabaho," paliwanag ni Laura. "Ang manugang ng kaibigan ko ay kumuha ng mas propesyonal na yaya."“Nay, huwag kang malungkot,” bulong ni Avery habang yakap-yakap ang ina.Humalakhak si Laura. "Okay lang ako... Bakit ka bumili ng dalawang paso ng mga bulaklak?"Sinulyapan ni Avery ang simpleng inuupahang bahay at sumagot, "Nagkataon na napadaan ako sa palengke ng bulaklak, kaya bumili ako ng dalawang kaldero.""Okay... Avery, huwag kang mag- alala sa trabaho ko. Lagi akong maghahanap ng iba.""Mom, hindi mo na kailanga
Nagulat si Avery. Naghiwalay sina Laura at Jack noong bata pa si Avery, at abala siya sa sarili niyang mga gawain kaya wala siyang panahon para pakialaman ang takbo ng buhay ng kanyang ina. Kaya naman, ganap na hindi alam ni Avery kung paano nakatipid si Laura ng pera."Okay lang kung ayaw mong mag- abroad... Iniisip ko, bakit hindi tayo bumili ng mas maliit na bahay? Okay naman tayong dalawa na maghirap ng konti, pero hindi natin pwedeng hayaang malungkot ang mga bata. !" Nagpatuloy si Laura.Tanong ni Avery, "Nay, ganoon ba talaga kalaki ang pera natin?"Sagot ni Laura, "Kakayanin pa namin ang paunang bayad."Sabi ni Avery, "Oh... Kung ganoon ay walang pagmamadali. Ilang buwan pa ang mga sanggol!""Ang bilis ng panahon, at mas mabuting isaalang- alang mo ito."Tumango si Avery. "Nay, lalabas ako mamaya. Ang tatay ng kaibigan ko ay magdidiwang ng kanyang kaarawan sa susunod na linggo, at kailangan kong bumili ng regalo."Nag- aalala si Laura. "Hindi mo ba makukuha sa umaga? Dum
Nasa kwarto din ang doktor at si Rosalie, at nakatayo sila sa may bintana at pinag- uusapan ang kalusugan ni Elliot. Gayunpaman, ang mga paa ni Avery ay kasingbigat ng mercury, at hindi niya magawang makapasok sa silid. Nang tumalikod si Chelsea mula sa kama na may hawak na tubig, agad niyang nakita si Avery na nakatayo sa labas ng pinto."Avery! Anong ginagawa mo dito!" Hininaan ni Chelsea ang boses, natatakot na magising si Elliot.Pagkatapos, inilagay niya ang palanggana sa bedside table at humakbang patungo kay Avery. Narinig ni Rosalie ang mga ingay at naglakad na rin siya patungo sa pinto.…Natakot si Avery na gisingin si Elliot, kaya't lumakad siya ng ilang hakbang patungo sa hagdan, ngunit naisip ni Chelsea na sinusubukan niyang tumakas at mabilis na lumapit sa kanya, na humarang sa kanyang daan."Avery! Nagpakatanga ka ba kay Elliot?! Kung ayaw mo sa kanya, pakawalan mo na siya! Kung gagawin mo pa ang lahat para saktan siya, hinding hindi na kita bibitawan!" Puno ng poot
Medyo nakaramdam pa rin ng pangamba si Rosalie sa kanyang kinatatayuan. Kung tutuusin, muntik nang tapusin ni Elliot ang kanilang relasyon dahil sa babaeng ito.Bandang hatinggabi, humupa ang lagnat ni Elliot, at sa wakas ay nagising siya. Ang mainit na kulay kahel na liwanag ang nagliliwanag sa silid. Umupo siya at nakita niya si Chelsea na nakahiga sa gilid ng kama, mahimbing na natutulog.Kumunot ang noo ni Elliot, bumangon sa kama, at lumabas ng kwarto.…Kinaumagahan, nagising si Chelsea sa isang walang laman na kama at isang walang laman na puso. Pagkatapos, agad siyang bumaba para hanapin si Elliot.Nagulat si Ginang Cooper, at napabulalas siya, "Nakababa na ako, ngunit hindi pa bumababa si Master Elliot!"Natigilan si Chelsea. "Wala siya sa kwarto! Bumaba lang ako kasi nawawala siya."Naging balisa si Ginang Cooper. "Goodness! Master Elliot hindi pwedeng mawala na lang sa hangin!"Habang sinasabi niya iyon, tumakbo si Ginang Cooper sa itaas. Hinanap nila ni Chelsea ang
Alas diyes ng umaga, huminto ang isang Rolls- Roice sa harap ng gate ng isang lumang community house. Bumukas ang pinto ng kotse, at isang matangkad na pigura ang bumaba sa sasakyan. Si Elliot ay nakasuot ng mahabang navy blue na quilted coat, isang gray na scarf, at isang pares ng bagung- bagong leather boots. Kahit mainit ang suot niya, maputla at haggard ang mukha niya. Ang kanyang malamig at marangal na ugali ay hindi tugma sa lahat ng bagay sa paligid niya.Sumunod kay Elliot ang driver at bodyguard na may dalang mamahaling regalo.Tumakbo si Laura mula sa kusina para buksan ang pinto nang makarinig siya ng katok. Laking gulat niya nang makita si Elliot."Bakit ka nandito?" Natigilan si Laura, pagkatapos ay binuksan niya ang pinto, humihimok, "Pasok ka! Balita ko may sakit ka. Okay ka lang?"Bagama't maagang taglamig, hindi sapat ang lamig para magsuot ng jacket.Napatingin si Elliot sa malinis na sahig at nag- alinlangan. "Kailangan ba nating tanggalin ang sapatos natin?"A