"Kung may sakit ka, manatili ka lang sa bahay at magpahinga."Pagkasabi ni Avery ay tumalikod siya para kumuha ng baso at nagsalin ng tubig."Mas maganda ako ngayon." Tinanggal ni Elliot ang kanyang scarf. "Yan ang sinabi mo kahapon." Uminom si Avery ng tubig at nilapag ang baso. Pagkatapos, pumunta siya sa sala at nakita niya ang mga regalo sa sahig.Tanong ni Avery, "Para saan ang mga ito?""Hindi maganda ang dumating na walang dala." Napaisip siya ng ilang segundo at iniba ang usapan, "Ngayon ko lang nalaman na bumalik ka kagabi.""Nagpunta ka ba dito para lang sabihin ito?" Lumapit si Avery sa sofa at umupo, tinitigan ang kanyang manipis na mukha gamit ang mga mata nitong mala- almond.Mahigit isang metro ang distansya sa pagitan nilang dalawa."Kami ni Chelsea—-" "Ayokong marinig ito," putol ni Avery sa kanya, "Hindi ako interesadong malaman kung anong uri ng relasyon ang mayroon ka sa kanya."Nakita ni Elliot ang malamig nitong mukha, at lihim siyang nawalan ng lakas.
"Avery! Nakalimutan mo na ba kung kaninong asawa ka?!" Mahigpit na kinuyom ni Elliot ang kanyang maliliit na kamay na nagpupumiglas at inipit ito sa itaas ng kanyang ulo. " Sinabi ko na sa’yong layuan mo si Charlie! Wag mong hamunin ang pasensya ko!"Kanina pa siya nakita ni Avery na ganito ka- iritable at baliw. Mukha siyang mahina pero nakakatakot ang lakas niya. Hindi siya nangahas na pigilan siya, dahil habang lumalaban siya, lalo siyang nagiging baliw. Tahimik na nakahiga si Avery alang-alang sa mga batang dinadala niya sa loob niya. Hinintay niyang ilabas niya ang kanyang kawalang-kasiyahan."Bakit wala kang sinasabi?" Pinagmasdan ng nagbabagang tingin ni Elliot ang mukha ni Avery. Pinunasan ng mga daliri niya ang pisngi niya, sa wakas ay dumulas mula sa kilay niya hanggang sa likod ng tenga niya."Anong gusto mong sabihin ko? Anong gusto mong marinig? Sasabihin ko para sayo." Sabi niya.Agad na napawi ang galit sa puso ni Elliot."Avery, hindi ba talaga ako mapapatawad?"P
Mahimbing ang tulog ni Elliot kahit pawisan siya. Normal ang temperatura niya, at dahil pagod na si Avery, humiga siya sa tabi niya at nakatulog nang malalim.Alas tres ng hapon nagising si Avery, at nakaramdam siya ng matinding gutom. Bumangon siya sa kama, nagpalit ng damit, at lumabas ng kwarto, para lang hanapin ang bodyguard at ang driver na nakaupo sa sofa sa sala, nanonood ng TV. Si Laura naman, nakaupo siya sa kusina, kinakalikot ang phone niya.Ang eksena ay mukhang kalmado... gayunpaman, siya ay nag- aaway tungkol sa kung paano nila itinuturing ang kanyang bahay bilang kanilang sarili."Avery, gutom ka ba?" Ibinaba ni Laura ang kanyang telepono at inilabas ang natirang pagkain. Naglakad si Avery papunta sa sala at sinabi sa driver, "Malapit nang magigising ang amo mo. Bumalik ka at kumuha ng isang set ng malinis na damit."Agad namang tumayo ang driver. "Sige."Pagkaalis ng driver, pinatay ni Avery ang TV at sinabi sa bodyguard, " May migraine ang nanay ko, at hindi si
Makalipas ang isang oras, dumating na ang driver dala lahat ng mga kailangan ni Elliot. Nagdala pa siya ng masaganang hapunan. Gumamit si Gng. Cooper ng mga lunch box at thermal insulation container para mag- handa ng mga hapunan para sa hindi bababa sa tatlong tao."Miss Tate, ito po ang gamot ni Mr. Elliot. Salamat sa pagsusumikap mo ngayong gabi!" Maingat na inabot ng driver ang gamot kay Avery at saka bumaba sa trabaho.Umupo si Avery sa sofa, nakatingin sa mga gamit ni Elliot sa mesa, nawalan ng pag- iisip.Masyado ba siyang soft- hearted?! Dapat ay itinaboy na siya ng tanghali! Sa ganoong paraan, hindi ito magiging napakahirap!Biglang may narinig na ubo mula sa kwarto. Bumuntong-hininga si Avery, ininom ang gamot ni Elliot, at itinulak ang pinto ng kwarto. Silang dalawa lang ang nasa bahay ngayon, kaya iniwan niyang bukas ang pinto para pumasok ng maayos ang hangin sa loob ng kwarto.Naligo na si Elliot at nagpalit ng malinis na damit. Gayunpaman, ang kama ay magulo."May
Isa pa, iisa lang ang kama dito. Dahil may sakit si Elliot, binalak ni Avery na ibigay sa kanya ang kama. Pagkatapos maligo, lumapit siya sa sofa at naupo. Naisipan niyang magpalipas ng gabi sa sopa ngayong gabi. Gayunpaman, dumating din si Elliot makalipas ang kalahating oras. Dahil nakatulog siya buong hapon, maliwanag na hindi inaantok si Elliot, at hindi lang siya mapipilit ni Avery na matulog.Sa kabilang banda ng video call, sinabi ng manager ng technical department, "Lagi mo nalang pinipilit ito, dahilan para mawalan ako ng tulog sa loob ng isang linggo! Avery, mag- heart -to -heart talk nga tayo!"Tumango ang pinuno ng departamento ng pag-unlad, "Mayroon din akong insomnia araw- araw! Hindi lang ako makatulog ng maayos, pero hindi rin ako makakain!" "Lalong dumarami ang buhok ko! Ang buhok ko ay hindi pa nagsisimula!" Sumunod naman ang namamahala sa personnel department.Ang mga matatandang ito ay nagkukuwento lamang ng mga hikbi upang mapilitan si Avery na magdesisyon kaa
Seryosong sinabi ni Avery, "Elliot, hindi ko tatanggapin ang pera mo, kaya huwag ka nang magsabi ng ganyan.""Bakit ba ayaw mo sa pera ko? Ibang- iba ang pera ko sa pera ng iba?" parang madilim ang boses niya.Nag- alinlangan si Avery bago sumagot, "Ayoko ng pera ng sinuman, at ayokong umasa sa iba."Dahil sa sinabi ni Avery, hindi na nakaimik si Elliot." Matutulog na ako, wag mo akong istorbohin."Gumulong si Avery, tumalikod sa kanya. Pagtingin sa balingkinitan niyang likod, tinakpan siya ni Elliot ng kumot, ngunit agad niya itong tinanggal."Gagamitin ko ang akin, at gagamitin mo ang sa iyo. Huwag mo akong hawakan."May dalawang kumot sa kama, at si Elliot ay natatakpan ng mas makapal, samantalang si Avery ay gumamit ng magaan. Gayunpaman, ang pang- init sa kuwarto ay nakabukas, kaya ang espasyo ay mainit- init."Dapat mong gamitin ang makapal, at ako ang gagamit ng manipis," magiliw na sabi ni Elliot. Medyo nanghina siya at nanlamig, kaya naisip niya na nilalamig din siya.
"Ang aking anak na lalaki ay hindi kailanman nabuhay sa isang malupit na kapaligiran mula noong siya ay ipinanganak... Hindi kailanman! Anong uri ng karma ito! Kasalanan ko ang lahat! Bakit ko kinuha si Avery na maging asawa niya? Napakaraming babae, ngunit ito ang pinili ko. vixen!"…Sa kwarto, unti- unting naging ayos ang paghinga ni Elliot. Lumapit si Avery at hinawakan ang kanyang noo. Kahit malamig si Elliot, normal naman ang temperatura niya. Dahil natatakot siyang magising siya na uhaw sa gabi, bumangon siya sa kama at nagsalin ng isang basong tubig, at inilagay ito sa mesa sa tabi niya.Nang magising si Avery kinaumagahan, wala na si Elliot. Kinuha niya ang phone niya at tinignan ang oras.Pasado alas otso na ng umaga.Nag- message si Elliot sa kanya pasado alas- sais pa lang ng umaga, [Nakatulog ako ng maayos kagabi, kaya aalis muna ako.]Namula agad ang pisngi ni Avery. Isang text lang mula sa kanya, bakit ang init ng pakiramdam niya? Pagkatapos, nakita niya ang remote
Nawala ang ngiti ni Chelsea. "Hindi ka kailanman nagkaroon ng gusto para sa akin, hindi ba?"Sumagot si Elliot, "Maghanap ng makakagawa."Tumalikod na si Chelsea at umalis.Kinagabihan, hindi nasisiyahan si Chelsea at pinainom si Charlie.Napansin ni Charlie na nasiraan siya ng loob, at sinabi niyang walang galang, "Walang lalaking magkakagusto sa iyo kapag ganito ang hitsura mo."Namumula ang mga mata ni Chelsea sa galit. " Pagod na ako sa publiko! Kailangan ko pa bang mag- kunwari sa sarili kong tahanan?!"Binuhusan siya ni Charlie ng isang baso ng alak, inaalo siya, "Chelsea, hindi pa rin tayo magkapatid. Kung makikinig ka sa akin, makukuha mo ang lahat."Nilagok ni Chelsea ang alak at tinanong siya na may dugong mata, "Pwede ko bang kunin si Elliot?"Ipinulupot ni Charlie ang mahahabang braso sa kanya, lumapit, at bumulong sa kanyang tainga, "Hindi mo siya mabubuhay, ngunit kung patay na siya, maaari kong ibigay sa iyo ang kanyang abo.Agad na bumaba ang mukha ni Chelsea,