Basa ang mukha ni Avery. Kahit na maligamgam ang tubig, malamig pa rin sa kanyang pakiramdam. "Chelsea! Anong ginagawa mo!" Agad na tumayo si Charlie, hinihila ang braso ni Chelsea at hinatak siya sa tabi. "Charlie! Huwag mo akong pigilan! Tuturuan ko siya ng leksyon ngayong gabi!" Pula ang mga mata ni Chelsea at ang kanyang matinis na boses ay kumalat sa buong pribadong silid. Pinitik siya ni Charlie, "Nahihibang ka na ba?!" Hindi pa nasigawan ng ganoon si Chelsea sa publiko ni Charlie at kumulo ang dugo niya sa galit. Tinulak niya ang kamay ni Charlie, sinusubukan na sugurin ulit si Avery. Splash!Ang baso ng juice ay bumuhos sa kanyang mukha. Hinampas ni Avery ang walang laman na baso sa lamesa at tiningnan niya ang miserableng mukha ni Chelsea, at sinabi, "Kung gusto mong tuksuhin ako, alamin mo muna kung kaya mo."Agad na nahulog sa katahimikan ang paligid at ang mga mata ng lahat ay napunta kina Avery at Chelsea. Nasabuyan lang naman si Avery ng isang baso ng mali
Malamang ay sobrang lamig para kay Elliot na tumayo buong magdamag sa malamig na gabi ng tag-lamig. Huminto ang sasakyan sa paradahan ng isang hotel. Bumukas ang pintuan at lumabas mula sa sasakyan sina Jun at Tammy. Gayunpaman, isang sasakyan ang huminto muli sa kanilang pareho nang nakalabas na sila ng sasakyan. Ito ay si Ben. "Ben," bati ni Jun. Nagtanong si Ben, "Anong ginagawa mo rito?"Sinagot siya ni Jun, "Hinatid ko ang nobya ko rito para hanapin si Avery..."Habang nag-uusap ang dalawa, tumungo si Tammy kay Avery at niyakap ito. "Nandito rin ako para sa kanya." Inaninag ni Ben si Avery sa hindi kalayuan, "Bakit hindi mo pa ako iwan dito? Mas magandang iwan siya sa bahay ni Elliot."Sumagot si Jun. "Kung hindi lang dahil sa nobya mo ay hindi sila hahantong parehas sa ganito."Namula si Jun sa kahihiyan. "Maagang na-isapubliko ang nobya ko sa kasinungalingan-"Pinutol siya ni Ben, "Kalimutan mo na. Hindi na mahalagang pag-usapan iyan ngayon. Mauna na ako."Tumang
Hindi bumalik si Avery sa mansyon ni Elliot, hindi niya rin binisita ang may sakit na si Elliot. Sa oras na ito, talagang malupit si Avery. Bukod sa kanya, ang ibang tao rin ay malupit ang tungo kay Elliot. Ben.Dahil hindi kailanman bumalik si Avery sa mansyon ni Elliot o hindi rin nagpakita ng kahit na anong pangangamusta sa kanya habang nakahiga sa kama ng ospital, araw-araw naman pumupunta si Ben para ibigay ang mga balita sa mga ginagwa ni Avery. Halimbawa, ang nagawa ni Avery ngayon sa Tiwalang Kapital at nagkaroon ng magandang umaga kasama si Charlie, o kahit ang pagkain nila nang sabay. Hindi na mahalaga kung ang dalawa sa kanila ay napadpad sa eksibisyon ng sining o hindi, at hindi na mahalag kung talagang kumain ba sila ng sabay. Ang mahalaga ay ang iritadong mukha ni Elliot habang ginagarintiyahan ang tanging bagay na siya dapat ang kasama niya. Kung may sakit pa rin si Elliot, hindi na siya gaganti. Ginamit ni Ben ang paraan niya kay Elliot para araw-araw siyang ma
Gayunpaman, hindi napanghinaan ng loob si Charlie, at mas bibigyan niya ito ng mas maraming oras.Matapos umorder, kaswal na nag-usap ang dalawa. Tapos ay pinulot ni Avery ang kanyang telepono at nagtipa rito. "Avery, mayroon ka bang kahit na anong isyu sa korporasyon natin?" kaswal na sabi ni Charlie habang sumimsim sa kanyang red wine. Nagbabasa ng balita si Avery at tumingala sa kanya nang marinig niya ang boses nito. "Ayos lang ang plano mo pero may kaunti pa ring hindi pagkakasundo sa panig natin," pormal na sambit ni Avery. Tumawa si Charli. "Anong 'di pagkakasundo? Tingnan ko kung makakatulong ako."Sumagot si Avery, "Ayos lang. Kaya kong gawin itong mag-isa."Ang mga hindi pagkakasundo ay nagmula sa kanyang sarili. Sa katunayan, ang pamamahala ng Industriyang Tate ay sabik na tanggapin ang pamumuhunan mula sa Tiwalang Kapital, ngunit nag-aalangan pa rin si Avery. Nangako siyang kakausapin niya si Charlie dahil gusto niyang makilala siya ng kaunti. Gayunpaman, kahit g
Malaki ang pinayat ni Elliot at ang orihinal na tikas ng kanyang mukha ay mas naging malalim at elegante. Anong ginagawa niya rito? Siya ba ang misteryosong bisita?Umalis si Lucy pagkatapos matapos ang gawain. Habang pinapanood ang pag-alis ni Lucy, napagtanto ni Avery na si Elliot nga ang misteryosong bisita. Hindi ba siya nakaratay?Maayos na ba ang pakiramdam niya?Nakatayo lang si Avery, hindi nagsalita ng kahit ano o lapitan siya. "Mr. Foster, ito ba ang binibini na hinahanap mo?" Ang taong nakatalaga sa kanya ay tinanong si Elliot. Tumango si Elliot. "Salamat.""Walang anuman," sinabi ng nakatalaga sa kanya sa magalang na tono.Naglakad si Elliot patungo kay Avery, tinitingnan siya ng may kakaibang pagtingin, at sinabi, "Mag-usap tayo.""Mag-usap? Anong dapat nating pag-usapan?" Bumaba ang tingin ni Avery, malamig ang kanyang tono. Hindi nagmamadali si Elliot o iritado. Sa halip, kinuha ng kanyang malaking kamay ang kanyang braso at hinila siya palayo. Maraming
Tila isang umuungal na apoy ang nagpainit sa silid, naramdaman ni Elliot ang lamig pagkalabas na pagkalabas ni Avery ng silid. Maya maya ay pumunta si Avery sa banyo para maghilamos ng mukha. Nang matapos siyang mag-freshening, bumalik siya sa exhibition na bulwagan.Ang eksibisyon ay tumagal ng mahigit isang oras, ngunit dumaan ito sa isang kisap- mata. Nakita ni Avery ang maraming bagay, ngunit wala siyang naalala. Nang matapos ang eksibisyon, tumayo siya.Tinanong ni Charlie si Avery, "Gusto mo bang uminom ng tsaa sa hapon? May alam akong bagong lugar, at medyo maganda ito." Hindi interesado si Avery, at tinanggihan niya ang alok nito, "Medyo inaantok na ako at gusto ko nang bumalik para magpahinga."Napagtanto ni Charlie na mukhang pagod na pagod siya, at sinabi niya, "Ibabalik kita.""Salamat."Lumabas ang dalawa sa unang row.Sa labasan, nakita ni Avery ang isang pamilyar na mukha. Nang makitang hinihintay siya nito, lumingon si Avery kay Charlie at sinabing, "Mr. Tierney
Sa hapon, bumili si Avery ng dalawang kaldero ng daffodil sa palengke ng bulaklak. Pagkatapos ay dinala niya sila sa bahay ng kanyang ina. Dahil hindi pa alas singko, dapat ay nasa trabaho pa rin si Laura, ngunit nalaman ni Avery na abala siya sa kusina."Nay, maaga ka bang nakaalis sa trabaho ngayon?" Nagpalit ng tsinelas si Avery at inilagay ang dalawang paso ng mga bulaklak sa mesa sa sala.Lumabas ng kusina si Laura na medyo nahihiya."Avery, hindi na ako nagtatrabaho," paliwanag ni Laura. "Ang manugang ng kaibigan ko ay kumuha ng mas propesyonal na yaya."“Nay, huwag kang malungkot,” bulong ni Avery habang yakap-yakap ang ina.Humalakhak si Laura. "Okay lang ako... Bakit ka bumili ng dalawang paso ng mga bulaklak?"Sinulyapan ni Avery ang simpleng inuupahang bahay at sumagot, "Nagkataon na napadaan ako sa palengke ng bulaklak, kaya bumili ako ng dalawang kaldero.""Okay... Avery, huwag kang mag- alala sa trabaho ko. Lagi akong maghahanap ng iba.""Mom, hindi mo na kailanga
Nagulat si Avery. Naghiwalay sina Laura at Jack noong bata pa si Avery, at abala siya sa sarili niyang mga gawain kaya wala siyang panahon para pakialaman ang takbo ng buhay ng kanyang ina. Kaya naman, ganap na hindi alam ni Avery kung paano nakatipid si Laura ng pera."Okay lang kung ayaw mong mag- abroad... Iniisip ko, bakit hindi tayo bumili ng mas maliit na bahay? Okay naman tayong dalawa na maghirap ng konti, pero hindi natin pwedeng hayaang malungkot ang mga bata. !" Nagpatuloy si Laura.Tanong ni Avery, "Nay, ganoon ba talaga kalaki ang pera natin?"Sagot ni Laura, "Kakayanin pa namin ang paunang bayad."Sabi ni Avery, "Oh... Kung ganoon ay walang pagmamadali. Ilang buwan pa ang mga sanggol!""Ang bilis ng panahon, at mas mabuting isaalang- alang mo ito."Tumango si Avery. "Nay, lalabas ako mamaya. Ang tatay ng kaibigan ko ay magdidiwang ng kanyang kaarawan sa susunod na linggo, at kailangan kong bumili ng regalo."Nag- aalala si Laura. "Hindi mo ba makukuha sa umaga? Dum