Walang tigil si Layla sa pag iyak.

Hindi naman nagulat si Elliot.

Kumpara sa inisip niya noon, di hamak na mas mabuti ng si Layla ang nakakuha ng kahon na yun. Sa totoo lang, hindi niya talaga napagbintangan si Layla kasi masyado pa itong maliit noong panahong nawala sakanya ang kahon.

Bukod dun, sa wakas ay nagkaroon na rin ng kasagutan kung bakit hindi kumalat ang sikreto niya.

“Layla, anong suot nung babaeng lumapit sayo?” Umupo si Elliot, at pinunasan ng tissue ang mga luha ni Layla. “Naka suot ba siya ng kulay gray na coat?”

“Paano mo nalaman?” Mangiyak-ngiyak na tinignan ni Layla si Elliot. “Nakuha mo na ba yung kahon mo?”

Medyo matagal bago nakasagot si Elliot, “Hindi. Namatay kasi yung babaeng yun sa car accident kanina. Kung ano man ang nasa loob ng kahon na yun, wag mo ng isipin yun. Okay na yun.”

“Pero ang sabi ni Hayden sobrang importante daw ng laman nun…” Yumuko si Layla at humingi ng tawad, “Sorry… hindi dapat ako kumuha ng hindi saakin.”

Sobrang kumalma si Ell