Nagpasya si Elliot noong gabi na maghihiganti siya para sa kanyang ina.Kung kapatid niya ang pumatay sa kanya, papatayin niya si Henry. Kung si Cole iyon, papatayin niya ito.Hindi mahalaga kung sino ang nagmamakaawa para sa kanilang buhay.Napahigpit ang mga daliri niya sa baril habang tinutukan nito si Cole. Nagsimula siyang magbilang sa kanyang ulo, "Isa, dalawa, tatlo..."Isang malakas na putok ang umalingawngaw sa buong mansyon nang may putok ng bala sa direksyon ni Cole!Sa sobrang takot ni Cole ay nakalimutan niyang sumigaw.Ang tanging nakita niya ay isang itim na silhouette na kumikislap sa harap ng kanyang mga mata. Kaagad pagkatapos, ang silweta na ito ay nagpakawala ng isang pag- iyak ng dugo.Pinagmasdan ni Cole ang pagbagsak ng kanyang ina sa kanyang mga bisig, at nakita ang pag- agos ng dugo mula sa sulok ng kanyang mga labi!Napagtanto niyang kinuha ng kanyang ina ang bala para sa kanya!"Inay inay!" Napaiyak si Cole sa paghihirap habang hawak niya ang kanyang
Bakit si Cole ang tumawag kay Avery?Humiga muli si Avery sa kama at sinagot ang telepono."Ang aking ina ay patay na, Avery," humihikbi si Cole sa kabilang linya.Natigilan si Avery saglit. Ito ay napakabigla."Patay na ang nanay mo? Paano siya namatay?""Binaril siya ni Elliot Foster," nabulunan si Cole. "Gusto niya akong barilin, ngunit kinuha ng nanay ko ang bala para sa akin. Sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon, Avery. Hindi ko alam kung sino pa ang kakausapin ko..."Umupo si Avery.Bakit ginawa iyon ni Elliot?Nagkaproblema si Shea dahil kay Robert. Wala itong kinalaman kay Cole!Hindi papatayin ni Elliot ang isang tao nang walang dahilan. Hindi siya ganoong klase ng tao!"Ginawa ba iyon ng tito mo dahil may ginawa kang kahindik-hindik, Cole?" Umirap si Avery. "Anong ginawa mo?!"Gusto lang sana ni Cole na magreklamo kay Avery, ngunit hindi niya inaasahan na magiging mas emosyonal ito kaysa sa kanya."Totoo naman na may ginawa akong kahindik- hindik. Hindi ko dap
Umiling si Mrs. Cooper at sabi, "Mukhang galit siya nang sobra noong umalis siya ngayong umaga, kaya sobrang takot akong magtanong. Paano kung tawagan mo siya?"Kinuha ni Avery ang phone sa kanyang bag at tinipa ang numero ni Elliot. Pumasok ang tawag, pero walang sumagot."Pumasok ka sa loob, Avery! Sobrang lamig dito sa labas." Ginabayan siya ni Mrs. Cooper sa loob. "Kamusta naman ang pagpapagaling mo?""Ayos lang," kaswal na sagot ni Avery.Sumasakit pa rin ang sugat sa tagiliran niya, pero ang serye ng pangyayari na paulit ulit nangyayari ang nagpapalimot sa kanya sa sakit."Babae rin ako at may mga anak din. Wala pang isang buwan simula nang manganak ka, pero tumatakbo ka na pabalik balik sa bahay at sa ospital. Maaring makaapekto 'yan sa pagpapagaling mo." Bumuntonghininga si Mrs. Cooper, tapos ay nagpatuloy, "Sa oras na maging stable na ang kondisyon ni Robert, pwede ka nang magpahinga sa bahay nang mapayapa. Malalagpasan ito mag isa ni Elliot.""Alam ko. Pumunta lang ako
Gayunpaman, mayroong mga litrato si Shea na siya lang mag-isa.Sa oras na iyon, apat na taon din si Elliot. Kahit na mas matalino siya kumpara sa ka-edad niya, hindi pa rin niya magagawa ang kahit ano tungkol sa kagustuhan na mapasama ang kapatid niya sa family portrait.Hula ni Avery na ang tatay ni Elliot ang pangunahing rason sa likod ng katotohanan na wala sila Shea sa family register. Hindi niya matanggap na magkaroon ng mentally disabled child.Kung hindi, hindi niya hahayaan ang sariling anak na hindi mapasama sa family portraits.Pinagpatuloy ni Avery ang pagtingin sa mga litrato. Nang nilipat niya ang panibagong pahina, nakita niya ang litrato ni Elliot sa ika-limang taong gulang.Habang tinitingnan ang limang taong gulang na si Elliot ay parang tinitingnan na niya si Elliot ngayon, pero parang may hindi tama.Nanikip ang dibdib niya habang nagsimulang manginig ang mga kamay niya. HIndi ganito ang itsura ni Elliot noong tinitingnan niya ang mga litrato kanina, pero ang
Sobrang tahimik ng hallway ng ospital.Pumunta si Avery sa ICU sa neonatal unit. Nakilala siya ng isa sa mga nurses, tapos ay mabilis siyang nilapitan at sabi, "Maayos ang kalagayan ni Robert ngayon, Miss Tate! Kapag naging maayos ang lahat, pwede na ka na lang magpahinga sa bahay at maghintay hanggang ma-discharge siya."Tumango si Avery. Dahil ayos lang si Robert, wala na mahalaga kung mananatili pa siya. Nang umalis siya ng ospital, nagsimulang umikot ang ulo niya.Alam niya kung bakit siya ganito. Sinusubukan niyang kumbinsihin ang sarili niya nang paulit-ulit na hindi pansinin ang pag uugali ni Elliot. Pero kaya niyang magpanggap na kalmado at palakihin ang mga bata mag-isa nang walang reklamo. Gayunpaman, bakit sobrang sakit ng puso niya?Alam niya nang sobra na palaging sinasabi ni Hayden at Layla na hindi nila gusto ng tatay, pero gusto talaga nila ito sa kanilang mga puso. Alam ni Avery na kailangan din niya si Elliot. Gayunpaman, mukhang palaging may hindi nak
Gusto ring bumalik ni Avery sa trabaho, pero hindi pa gumagaling ang katawan niya. Kung gugustuhin niyang bumalik sa opisina, hindi siya papayagan ni Mike. Mayroong panibagong thunderstorm ngayon. Mas malamig ang taglamig na ito kaysa sa mga nakaraang taon. Pinaalalahanan siya ni Mike na huwag umalis ng bahay bago siya pumunta sa opisina kanina. "Pwede mong imbitahan ang mga kaibigan mo sa bahay kung bored ka, Avery," sabi niya. Simpleng ungol lang ang sinagot ni Avery. Nang umalis si Mike, bigla niyang naisip na hindi talaga madami ang kaibigan niya. Ang pagdakip kay Tammy ay nag-iwan ng permanenteng peklat sa kanya, at hindi mahanap si Wesley kahit saan. Wala siyang kaibigan para imbitahan. Bumalik si Mike makalipas ng isang oras dala ang isang bag ng sinulid."Magtahi kung bored ka, Avery! Kaya mong gumawa ng sweaters para sa mga bata, o kahit sa akin." Nahinuha ni Mike na hindi nakakapagod na gawain ang pagtatahi, at nakakagugol din ng oras. "Kaya mo ring magtahi ng
Ito ang unang opisyal na pagkikita nina Avery at Robert. Nasa incubator siya, praktikal na nasa coma siya buong oras. Hindi niya binisita si Robert simula nang naging mabuti ang kalagayan niya. Hindi niya mapigilang ngumiti ngayon sabay tingin sa namamasa niyang mga mata. "Robert! Napaka-sweet na baby!" Tumayo si Mike sa tabi ni Avery at marahan na sinundot ang mukha ni Robert gamit ang kanyang daliri. "Halika rito kay Uncle Mike!"Dahan dahan kinuha ni MIke ang baby mula sa mga bisig ni Avery. Sa pagkakataong iyon, tumungo si Chad sa baby carrier at sinabihan si Mike na ilagay si Robery doon. "Huwag mo siyang guluhin kung hindi mo alam kung paano magbuhat ng baby," balala ni Chad. "Kailangan mo suportahan ang leeg niya banda rito.""Kung makapagsalita ka parang may karanasan ka. Hindi mo nakita kung gaano ako ka-propesyonal noong baby pa sina Hayden at Layla!" pagmamayabang ni Mike, tapos ay nilagay si Robert sa carrier. Nabalik sila sa Starry River Villa ng kalahating o
Pangalawa ang trabaho para kay Elliot. Habang iniisip niya kung paano nag sakripisyo si Shea para kay Robert, parang paulit-ulit na dinudurog ang puso niya. Umilaw ang screen ng kanyang phone at tinap niya ang message. Tumambad sakanya ang picture ni Robert. Nakatingin ito sa camera pero para bang sakanya ito nakatingin. Bigla siyang natigilan at ilang segundo rin siyang nakatitig lang sa picture. Bandang huli, huminga siya ng malalim at inilapag ang kanyang phone. Alam niya na walang kasalanan si Robert sa pagkamatay ni Shea, pero siguro hindi niya lang talaga matanggap na nawala sakanya yung taong pinaka iingatan niya sa buong buhay niya at sobra-sobra pa ring kumikirot ang kanyang puso. Sa tuwing naalala niya na kahit kailan hindi niya na makikita si Shea o hindi na ito tatawag sakanya para sabihing namimiss siya nito, pakiramdam niya ay para bang mababaliw na siya. Sa Starry River, ininvite ni Mike sina Jun at Ben para mag dinner bilang celebration ng paglabas ni Robe