Kahit na nagkaroon si Elliot ng relasyon kay Zoe, ang mga chismis tungkol sa lovelife nito ay mas hindi skandaloso kaysa sa ibang mga matagumpay na lalaki.…Alasais ng gabi, sila Avery at ang mga bata ay dumating na sa restaurant na pinili ni Elliot.Si Elliot ay nagreserve ng VIP room.Nung sinabi ni Avery ang room number sa reception desk, kaagad naman silang dinala ng waiter dito.Pagkapasok nila, biglang napasigaw si Layla sa gulat!“Mommy! Ang ganda dito!”Ang kwarto ay puno ng dekorasyon na hango sa Children’s Day.May mga makukulay na mga lobo, ilaw at bulaklak. Meron din itong maraming regalo na nababalutan ang sahig kaya namanghanga sila lahat.“Ano ang mga nasa loob ng mga regalo, Mommy?” Tanong ni Layla habang dinadampot ang isa sa mga regalo.“Mga dekorasyon lang yan. Wala silang laman.” sabi ni Avery.Ngumiti ang waiter at sinabi, “Actually, Miss Tate, may mga regalo sa loob ng mga yan at si Mr. Foster ang naghanda ng mga ito. Itong lahat ay mga regalo para sa
Hindi makapunta si Elliot dahil kay Zoe.Hindi ito ang nakapanakit kay Avery ng sobra.Ang pinakamasakit ay naalala niya ang katotohanan na may anak silang dalawa ni Zoe.Dagdag pa dito, inaakusahan siya nito na siya ang pumatay sa anak nito… At, pinaniwalaan siya ni Elliot.Dahil kung hindi, hindi niya ipagbubuntis ang anak nila ngayon.Nung mga sandlaing ito, napuno ng luha ang mga mata niya.Pinatay niya ang tawag dahil nawalan siya ng lakas, at kailangan humawak sa lamesa bilang suporta.Nung napansin nila na nag-iba ang mommy nila, kaagad silang napatalon sa kinakaupuan nila.“Mmmy! Anong problema?” Malakas na sigaw ni Layla habang naiiyak.“Hindi ba siya dadating, Mommy?” HUla ni Hayden. “Huwag ka na umiyak, Mommy. Uwi na tayo!”Pinilit ni Avery na lunukin ang mga luha niya at guilty na sinabi, “Gutom kayong dalawa, tama? Lumipat tayo sa ibang restaurant para sa dinner.”Sabay na umiling ang dalawa.“Hindi ako gutom, Mommy! Galit lang ako…” sabi ni Layla habang namumu
Nung napatay na ni Avery ang tawag, doon lang narealize ni Elliot ang nangyayari.Bigla siyang tumigil sa pagmamaneho, at sumigaw, “Alis!”Nagulat si Shea, habang iyak ng iyak si Zoe sa likod.Alam ni Zoe na siya ang kausap ni Elliot, pero ayaw niyang umalis sa sasakyan hanggang sa makarating sila sa city.“Huwag mong hintayin na gumamit ako ng pwersa, Zoe!” Habang masama na nakatingin kay Zoe.Namutla si Zoe sa takot. Kaagad niyang binuksan ang pinto at bumababa ng sasakyan.Pagkalabas niya, biglang humarurot ang sasakyan at parang kidlat ito sa bilis.Mga dalawampung minuto ang lumipas, nakarating an rin si Elliot sa restaurant.Pagkapasok niya sa kwarto, tinuro ng manager ang mga regalo at sinabi, “Binuksan nila ang lahat ng regalo, pero wala silang kinuha na kahit isa.”Parang may bumara sa lalamunan ni Elliot at namula ang mga mata niya habang nakatingin sa mga nabuksan na regalo.“Kumain sila ng mga prutas at mga snacks,” pagpapatuloy ng manager. “Medyo nalate ka lang a
Sa sala, nakayakap lang si Layla kay Mike at nagreklamo, “Hindi nagpakita si Elliot Foster. Ang tagal naming naghintay…. Nalaman lang namin na hindi na siya dadating nung tumawag si Mommy… Naghanap tuloy si Mommy ng ibang lugar na kakainan namin.”Mahigpit na niyakap ni Mike si Layla habang tinatapik ang likod nito at sinabi, “Huwag ka ng malungkot. Kasalanan niya ang lahat ng ito! Huwag na tayo kumain kasama siya ulit!”Umiyak ulit si Layla habang sinasabi, “Oo! Kailanman ay ayaw ko ng kumain kasama siya ulit! Huwag na tayong kakain na kasama siya ulit!”“Tama yan! HUwag ka na umiyak, sweetie! Kapag nakita ng MOmmy mo kung gaano ka kalungkot, sasakit ang puso niya.” Kinomfort ni Mile si Layla habang tahimik na sinusumpa si Elliot!Ang ibang mga bata ay nagsasaya ngayong Children’s Day, pero ang kanilang mga sweet babies ay malungkot na nakaupo sa bahay.Ang g*gong yun!Siguro ay iniisip ni Elliot na hindi niya lang ito sinipot ng isang beses, pero wala siyang ideya kung gaano na
Pagkatapos makinig kay Mike, tumalikod si Elliot at umalis. Nang hinarurot ni Elliot ang sasakyan, sa wakas ay nalabas din ni Mike ang mabigat na hininga. Nakarating si Shea sa bahay nina Avery sa sumunod na umaga kasama si Mrs. Scarlet. Nasa kalagitnaan ng almusal ang mga bata nang nakita nilang pumasok si Shea. Kumurap ang mga mata nila, pero wala silang sinabi, o umalis palabas ng dining room. Ngumiti si Mike kay Shea at nagtanong, "Bakit ka naparito ng ganito kaaga?"Akala niya ay si Elliot ang dumating!"Pumunta po ako para humingi ng tawad kay Avery, Layla at Hayden," malinaw na sabi ni Shea, determinado ang boses. "Mali po 'yon ng kapatid ko at ako na mahuli kagabi.""Hindi mo na kailangang humingi ng tawad, Shea. Ang dapat humingi ng tawad ay ang kapatid mo." sabi ni Mike habang naglalakad hawak ang isang baso ng gatas sa kamay niya. "Pupunta po si Big Brother para humingi ng tawad mamaya," sabi ni Shea habang nagiging mapusyaw ang pisngi niya. "HIndi na po ako ma
Lumabas si Shea at Layla sa sala papunta sa front door ng villa. Bumaling si Elliot sa kanila, tapos ay nilapitan sa malalaking hakbang. "Kailangan nang pumunta ni Layla sa eskuwelahan ngayon, Shea. Ihahatid na kita sa bahay," sabi niya nang makarating siya sa harap ni Shea. Tumango si Shea, tapos ay mahinang sinabi, "Humingi na ako ng tawad kay Layla, Big Brother. Ikaw din dapat."Bumaba ang tingin ni Layla, pero ang mga labi niya ay nakausli ng kaibig-ibig na nguso. Umupo si Elliot, tapos ay tinitigan ang mukha ni Layla na hawig ni Avery at malumanay na sabi, "Pasensya ka na, Layla. Hindi lang ako nahuli ako kagabi, pinalungkot din kita. Gusto kong ipaliwanag ang lahat sa mommy mo."Sa puntong ito, tanong niya, "Alam mo ba kung saan pumunta ang mommy mo?"Nang tinanong ni Elliot ang bodyguard tungkol sa kinaroroonan ni Avery kanina, nanatili lang nakatikom ang bibig niya at tumanggi na sabihin ito. Habang malapit na tinitingnan ni Layla ang mukha ni Elliot, nawala paunti
Sinubukan ni Mike itago ang tuwa niya habang sabi, "Kasunduan na 'to!""Sige," sagot ni Elliot. "Ang mga kliyente namin sa oras na ito ay ang Border Security Force. Ayon sa tirahan, mag-isang nananatili si Avery," sabi ni Mike habang naglabas ng isang kakaibang tawa. "Sinabi ko na sa'yo na hindi ka makakapunta 'ron. Hindi ka nila papapasukin sa base nila."Nangngalaiti ang mga ngipin ni Elliot, tapos ay binaba niya ang tawag. Ang Ziraconia City ang border ng lugar. Aabutin siya ng apat na oras na biyahe para lang makapunta 'ron. Hindi niya alam kung anong oras ang flight ni Avery sa umagang 'yon, pero sigurado na hindi pa siya nakakarating sa Zirconia. Kahit na lumapag na ang eroplano na sinasakyan niya, kakalapag lang nito. Nasa isang kakaibang lugar si Avery na hindi naman delikado, kaya hindi nag-aalala si Elliot. Hindi na siya makapaghintay na makabalik si Avery sa business trip niya para ipaliwanag ang mga bagay sa kanya. Kung basta basta lang siyang magpapakita sa
Tanghali sa Zirconia habang dahan-dahang pumapasok ang bulletproof car sa base ng Border Control Force. Umupo si Avery sa sasakyan at kuryusong tumingin sa tanawin sa labas ng bintana. Walang kahit anong colossal skyscaper dito. Malayo sila mula sa pagmamadali at abala ng syudad. Ang mga bagay na nandito lang ay ang pinakamalinis na kagandahan ng kalikasan at mga sundalo na pinagtatanggol ang bansa. "Miss Tate, malayo tayo mula sa syudad dito. Medyo hindi maayos ang kondisyon ng kapaligiran, kaya baka mahirapan ang oras mo sa susunod na mga araw." sabi ng direktor ng logistics department, si Sean Tennant."Huwag kang mag-alala. Karangalan ng kompanya natin na pinili mo ang mga produkto namin."Tumawa si Sean at sabi, "Kinumpara namin ang ilang mga drones na nilalabas ng mga lokal na kompanya at ng mga produkto ng kompanya mo ang lumabas na pinakamainam sa dulo. Ang deputy director namin, si Mr. Lowe, pinilit niya na gamitin namin ang mga drones mo!"Nakaramdam ng kaunting hi