Kung tooo na may mga taong pinanganak na performer, isa na si Eric dun. Sa tuwing nasa entablado ito, kuhang kuha nito ang puso ng lahat.

Noong gabing yun, sabay ng pumunta sina Avery at Wesley sa venue na nireserve ni mike.

“Wesley, wag kang mag’alala. Puro kaibigan lang namin ni Mike ang mga invited kaya wag kang mahihiya ah.” Nakangiting sabi ni Avery habang naglalakad sila papasok ng hotel. “Gusto lang talaga naming icelebrate ang pagkakahuli kay James kasi ang tagal ng sumasakit ng ulo ko dahil dun.”

“Oo, nabanggit mo nga yan noon.” Nakangiting sagot ni Wesley. “Halatang halata na iba ang saya mo ngayon.”

Nagpatuloy silang maglakad hanggang sa makarating sila sa event hall at hindi pa man din sila nakakapasok sa loob nang biglang matigilan si Avery.

‘Ha? Sino ‘tong mga to? Tama ba ‘tong pinuntahan namin? Pero–si Mike yun. Oo, sigurado ako na buhok niya yun!’ Isip ni Avery.

Nang makita ni Mike si Avery, masaya itong lumapit. “Avery! Buti naman at nandito ka na! Welcome, We