"Sino ang nanakit sa iyo?""Ayos lang ako." Ayaw ni Irene na madamay ang iba sa kanyang negatibong emosyon.Kinuha niya ang down jacket sa bag."Mr. Lucas, ginamit ko ang natitirang pera para ibili ka ng down jacket. Paglabas mo sa hinaharap, isuot mo ito!" Iniabot niya sa kanya ang jacket. "Ibinili ko ito gamit ang iyong pera. Hindi mo kailangang magpasalamat sa akin.""Tinatanong kita kung sino ang nanakit sayo!" Nagsalubong ang kilay ni Lucas. Inihagis niya ang down jacket sa sofa, hindi man lang nag- abalang tingnan ito."Mr. Lucas, ito ay isang pribadong bagay. Hindi makakaapekto sa trabaho ko." Ibinaba ni Irene ang kanyang bag. Balak niyang ilagay ito sa aparador ng sapatos."Patay na ang lola mo. Ngayon mag- isa ka na lang. Maliban sa trabaho at pag- aaral, ano pa bang mga pribadong bagay ang meron ka?" Tiningnan ni Lucas ang bag niya at sinabing, "Medyo madumi ang bag mo ngayon."Ang komentong iyon ay nagpawalang-bisa kay Irene.Yumuko siya at tinakpan ang mukha niya. U
Pakiramdam ni Irene ay para siyang naulanan ng mga regalo. Masaya siyang tumango!"Mr. Lucas, salamat! Salamat sa pagpapaalam sa akin ng mga aralin sa iyo!""Mahilig ka bang magkaroon ng mga aralin?" Napatingin si Lucas sa kanya.Namula siya sa tuwa. Kumikinang muli ang kanyang mga mata."Oo!" sabi ni Irene. pagkatapos pag- isipang mabuti ang bagay, sinabi niya, "Sa totoo lang, Mr. Lucas, hindi ako mahilig mag- aral, pero gusto kong magkolehiyo. Sa kolehiyo lang ako makakahanap ng mas magandang trabaho. Ang tanging paraan Kaya kong suportahan ang sarili ko kung makakakuha ako ng magandang trabaho.""Kumain ka." Tinapos ni Lucas ang mabigat na paksang ito.Agad na tinungo ni Irene ang kusina para kumuha ng mga gamit." Mr. Lucas, maganda ang pakikitungo mo sa akin," sabi ni Irene pagkaraan ng ilang sandali ay napasok niya ang ilang kutsara ng pagkain. "Bukod kay Lola, wala pang nakatrato sa akin ng ganito."Nataranta si Lucas. "Paano kita tinatrato ng maayos?"" Pinahihintuluta
"Mr. Lucas, bakit hindi mo suot ang iyong pantalon?" Namula si Irene at tumalikod. " kukuhanan kita ng pantalon mo. Bumangon ka na agad. Huwag mo nang hintayin ang tutor."Makalipas ang sampung minuto, hinila na ni Irene si Lucas palabas ng kwarto niya. Napatingin ang tutor sa kanila na nagsabunutan at nagsalubong ang mga kilay.Gayunpaman, sa pagtingin sa peklat sa mukha ni Irene, ang kanyang mga kilay ay lumuwag." Sir, gusto kitang makausap mag- isa," sabi ni Lucas sa tutor.Tumango ang tutor at sumunod kay Lucas sa gilid. Makalipas ang halos labinlimang minuto, natapos na silang dalawa sa pag- uusap. Bahagyang kumunot ang noo ng tutor at lumapit kay Irene."Magsimula na tayo!"Natigilan sandali si Irene at tumingin kay Lucas. "Mr. Lucas, halika at sumali sa mga aralin!"" Pumunta ka. Ipakita sa akin ang iyong mga tala pagkatapos ng aralin. Tumigil ka na sa pagsasalita. Ang tutor ay binabayaran ng oras," sabi ni Lucas habang inaayos ang sarili sa sofa. Nagsimula siyang mag- s
Napansin ni Lucas ang pagkadismaya ni Irene. Ang kanyang mapahamak na pakikiramay ang nagtulak sa kanya na magbigay sa kanya ng paliwanag. " Kapag pumasok ka sa kolehiyo, maaari kang makakuha ng trabaho malapit sa mansyon. Ang mga klase sa kolehiyo ay mas mahirap kaysa sa high school. Kung ipagpapatuloy mo ang pag- aaral ng mag- isa, hindi ka ba natatakot na hindi ka makatapos?"Seryosong tumango si Irene. "Mr. Lucas, tama ka, pero bakit hindi mo ako isama sa mga aralin? Hindi mo ba sinusubukang makapasok din sa kolehiyo? Kung makapasok tayo sa parehong kolehiyo, maaari kong ipagpatuloy ang pag- aalaga sa iyo. .""Sigurado kang mangarap." Sinira ni Lucas ang kanyang panaginip. "Gusto mo ba talagang magpatuloy bilang isang utusan para sa pamilya Woods?""Ang trabaho ay isang trabaho. Kung kaya kong mag- aral, mag -alaga para sa iyo, at kumita ng pera nang sabay- sabay, napakaganda nito!" Natakot si Irene na baka hindi siya maintindihan, kaya idinagdag niya, "Mr. Lucas, hindi ko ginag
"Oh..." kusang nasabi ni Irene. Pagkatapos sumagot ay namula siya.Kung ang kanyang mga gamit ay kukunin sa hinaharap, at kung siya ay tatawag sa kanya, tutulungan ba siya nito?Kinuha niya ang bag niya at mabilis na umalis. Napatingin si Lucas sa basura sa basurahan. Nagdadalawang isip siya kung tatawagan ba siya o hindi. Sa ilang segundong pag-aalangan, nawala siya sa paningin niya.…Nang makauwi si Irene, pagkatapos niyang maligo, humiga siya sa kanyang kama at kinuha ang photo frame sa tabi ng kanyang kama.Ang photo frame ay larawan nila ng kanyang lola. Kinuha ito noong siya ay 16 taong gulang. Iginiit niya na ang kanyang larawan ay kunan sa isang photo parlor.Sa larawan, nakangiti ng mahinhin ang matandang babae dahil bihira itong humarap sa camera."Lola, kinuha nila ang bracelet mo pero huwag kang mag-alala. Kapag naibalik ko na ang pera sa kanila, sasabihin ko na ibalik nila ang bracelet," sabi ni Irene sa matandang babae sa larawan. "Lola, maayos naman ang kalagayan
Tumingin si Eric kay Layla.Hindi gaanong nagbago ang mukha ni Layla mula noong siya ay teenager. Ngayon lang, nagkaroon ito ng bakas ng maturity.Gayunpaman, alam ni Eric na hindi ganoon ka-mature si Layla. Ito ay dahil si Layla ay palaging nananatili sa kanyang mga magulang, kaya siya ay palaging nasa ilalim ng kanilang proteksyon. Siya ay isang tunay na tagapagmana na namumuhay sa layaw.Ang isang tulad niya ay magkakaroon ng mas inosenteng katangian. Kasabay nito, ang kanyang kakayahang harapin ang mga hamon ay magiging mas masahol pa kaysa sa isang ordinaryong tao."Hinihikayat ka ba ng mga magulang mo na humanap ka na?" tanong ni Eric. "Duda ako na gusto ng tatay mo na makahanap ka kung sino, di ba?""Inaasahan ni Dad na mananatili akong single forever," natatawang sabi ni Layla. "Alam mo kung anong klase siya ng tao. Sa tingin niya ang pinakadakilang lalaki sa mundo ay nasa pamilya namin lahat. Ang mga lalaki sa labas ay mababa, kaya't umaasa siya na hindi na ako papasok sa
"Ikaw at ako ay hindi nasa parehong circle, ngunit maayos naman ang pakikisama ko sayo!"Hindi nakaimik si Eric.Nagpatuloy si Layla, "Maghahanap ka ba ng kasintahan kapag nagretiro ka na? Siguradong nag-aalala ang mga magulang mo hanggang sa mamatay.""Ayos naman sila. Nalampasan na nila ang nakakabahala na yugto.""Kung gayon, ano ang iniisip mo? Tutol ka ba sa kasal?""Wala akong iniisip, baka pag-isipan ko ito ng seryoso pagkatapos kong magretiro.""Oh. So hindi ka tutol sa kasal. Ang mga taong tutol sa kasal ay sobrang pinanghahawakan ang kanilang mga paniniwala."Tumunog ang phone ni Eric. Galing iyon sa manager niya."Layla, kailangan ko nang umalis." Ibinaba ni Eric ang tawag at sinabi kay Layla, "yayayain ko din lumabas ang nanay mo kapag libre ako. Maaari tayong kumain ng magkakasama.""Okay kung gayon! Umalis ka na! Isuot mo yang mask mo at manatiling ligtas!" Inilapag ni Layla ang mga utensils. Gusto niyang ihatid siya."Kumain ka na lang! Hindi mo na ako kailanga
Huminga ng malalim si Layla bago siya nag online para maghanap ng picture ni Eric na sinend niya sakanyag best friend. Nang makita ni Amy ang picture ni Eric, nagreply ito ng maraming question mark. Amy: [Bakit sinendan mo ako ng picture ni Eric Santos? Ang sabi ko sayo, sendan mo ako ng picture ng crush mo!]Nanginginig ang kamay ni Layla habang nag rereply, [Siya nga yun!][Ano??! Sh*t Sh*t Sh*t!][Anong klaseng reply yan?][Ako rin! Ako rin!][Amy, ano ba? Magseryoso ka nga!][Ang sabi ko, gusto ko ring maging boyfriend si Eric! Sobrang gwapo niya at kahit siguro nasa fisties na siya, mamahalin ko pa rin siya!][...Wag mo nga akong agawan!][May relasyon ba kayong dalawa? Gusto ka rin daw ba niya? Ano na bang statys niyo? May ginagawa ka ba? Pwede ba kitang tawagan?!]…Sa mansyon ng mga Woods, kasalukuyang kinakausap ng butler si Irene. “Irene, natanggap mo na ba yung pera na hinulog ni Mrs. Woods sa account mo? Kwinento ko kasi sakanya na namatay ang lola m