"Saan? Itong simbahan lang ang alam ko." Nagulat si Avery sa dami ng tao sa harapan niya."Tiningnan ko ang mapa bago kami umalis. Ang kabilang simbahan ay mga sampung kilometro ang layo mula dito. Mabilis lang sa pamamagitan ng kotse," sabi ni Elliot, na tinatalakay ang bagay na iyon sa kanya. "Bakit hindi tayo pumunta sa kabilang simbahan para tingnan!""Hmm! Sobrang daming tao dito. Hula ko ay mas dadami pa ang aakyat ng burol." Muling ibinaba ni Avery ang kanyang seatbelt at nagtanong, "Ano ang pangalan ng simbahang binanggit mo? Gusto kong hanapin ito sa telepono.""Hightide Church ang tawag dito.""Parang narinig ko na ang simbahang ito dati." In-unlock ni Avery ang kanyang telepono at inilagay ang pangalan ng simbahan sa kanyang browser.Sinabi ni Elliot, "Sa tingin ko ito ay isang nunnery."Nagpa-check up na siya sa simbahan noon. Ang Hightide Church ay may kasaysayan ng higit sa isang daang taon. Sa simula, ang simbahan ay kasing sikat ng nasa burol, ngunit unti-unti ito
Hinila siya pabalik ni Elliot. "Niloloko lang kita ngayon lang. Hindi ko sinabing gusto kong umakyat ng burol."Umupo ang bodyguard niya na mukhang nahihiya. "Akala ko gusto mo talagang sumama sa kanila.""Ako nga, pero hindi tinatanggap ng simbahan ang mga bisitang lalaki, kaya kahit umakyat ako sa burol, hindi ko masusundan si Avery. Mas gusto kong maghintay dito," mahinahong sabi ni Elliot. "Kahit makapasok ako sa simbahan, kapag nakita ako ni Avery doon, siguradong magagalit siya. Sa wakas makakalabas na ako ng bahay; ayokong magalit siya."Sabi ng bodyguard, "Mr. Foster, bakit ka natatakot sa kanya? Babae lang siya—""Ayaw mo na bang magtrabaho?" Matalim na tingin ang binigay ni Elliot sa bodyguard niya. "Matagal ka nang nagtatrabaho para sa akin.""Mr. Foster, gusto ko... Gusto kong magtrabaho! Nagkamali ako! Kailangan mong makinig kay Miss Tate! Ginagawa niya ang lahat para sa ikabubuti mo!" Agad namang nagsisi ang bodyguard."Siya ba si Miss Tate?" Gumamit si Elliot ng ma
Sandaling nag-alinlangan ang staff. Sa sandaling iyon, sinabi rin ng iba pang mga bisita, "Ate, dalhin mo kami para makita ang mga bata! Baka malugod nila ang presensya namin! Gusto din namin silang tulungan. Tiyak na hindi nila tayo masusuklam.""Sige! Isasama kita para makita sila."Dinala sila ng madre sa isang gusali sa likod ng simbahan.Nang malapit na sila, naririnig nila ang mga boses ng maliliit na batang babae na naglalaro."Ang isang bahagi ng mga batang babae ay bumaba ng burol upang pumunta sa paaralan. Sa ngayon, ang mga natitira sa simbahan ay hindi sapat na malusog o hindi pa sila umabot sa edad ng pag-aaral." Pinangunahan ng madre ang grupo at ipinakilala sila sa mga babae."Ang mga bata ay kailangang bumaba ng burol sa kanilang sarili upang makarating sa paaralan araw-araw?" tanong ni Avery."Oo. Maghahalinhinan kami sa pagpapababa sa kanila, ngunit kailangan nilang umakyat at bumaba sa burol. Mas hirap sila kaysa sa mga batang nakatira pababa ng burol. Tagla
Gusto niyang pumasok at makinig, ngunit hinila siya ng kanyang lola pabalik, na pinagbabawalan siyang pumasok."Lola, ano ang sinasabi ng babaeng iyon kay Rose?" Irene ang tawag sa babae.Mas matanda siya sa tatlo, ngunit hindi rin siya pumasok sa kindergarten."Hindi ko sila marinig. Tanungin mo na lang si Rose mamaya." Ang matandang babae ay nasa edad na sisenta. Ang kanyang buhok ay puti, ngunit siya ay masigla at masigla pa rin."Gustong ihatid ng babaeng iyon si Rose sa burol. Gusto niyang ampunin si Rose," sabi ng isang bisita na nakatayo sa tabi nila. Sinundan ng bisita si Avery.Napuno ng lungkot si Irene nang marinig iyon. Ayaw niyang umalis si Rose sa lugar na ito.Kung umalis si Rose, wala na siyang ganoon kagandang kalaro. Maliban sa pagka-miss kay Rose, medyo naiinggit din si Irene sa kanya.Mukhang napakaamo ng babaeng kausap si Rose sa kwarto. Kung sakaling aalis si Rose kasama siya, siguradong maganda ang pakikitungo niya kay Rose, di ba?Sa isiping iyon, nabasa
"Baka wala si Irene?" Naawa si Avery kay Rose nang makitang hirap na hirap itong sumigaw. "Baka sa ibang lugar siya nagpunta."Nag- pout si Rose sa pagkalito. "Dito lang kami naglalaro. Wala kaming pinupuntahan.""Baka natutulog siya?" sabi ni Avery."Hindi ko alam..." Nag- aalalang hinila ni Rose ang damit niya at tinungo ang dorm. "Kailangan kong sabihin sa kanya bago ako umalis, kung hindi, iiyak siya kapag hindi niya ako mahanap.""Oo, sasama ako sayo." Matiyagang sinundan ni Avery si Rose at nakarating sa dorm ng dalaga.Isa itong maluwang na silid na may maraming kama.Napatingin si Avery sa loob at napansin niyang malinis at maayos ang mga kama. Walang natutulog sa loob ng kwarto, at si Irene ay wala kahit saan."Nasaan si Irene?" Bulong ni Rose at tumakbo palabas.Isang madre ang nakatayo sa labas ng pinto at pinigilan si Rose." Rose, umalis ka na dahil nakapagdesisyon ka na, na aalis ka kasama si Miss Tate dito! Alam na ni Irene na aalis ka. Nagalit siya at kinuha si
" Hindi ko alam ang detalye ng testamento. Nakikiramay lamang ang abogado. Hindi niya ipinakita sa akin ang kalooban.""Naku... Na- inform ka man lang niya kung magkano ang nakukuha mo, di ba?" Mapait na sabi ni Violet. "Sigurado ako na marami yan. Sebastian, isa lang naman ang gusto kong malaman... May iniwan ba sa akin si Dad?"Ayaw sagutin ni Sebastian ang tanong na iyon. "Hindi ko alam, Sis. Malalaman mo kapag nabasa ang testamento.""Haha! Sebastian, iniwan ka na ba ni Dad?" tanong ni Violet. "Alam mo ba kung sino ang nagsabi sa akin niyan?"Nanatiling tahimik si Sebastian. Hindi niya alam kung sino ang nagsabi nito sa kanyang kapatid, ngunit ramdam niya ang galit ni Violet." Kahit ano. Makikita natin kung ano ang mangyayari bukas pag nagkita tayo ng abogado!" Binaba ni Violet ang tawag.Nagpasya siyang magtrabaho kasama si Natalie kaysa umasa kay Sebastian. Kahit papaano, naging tapat si Natalie sa kanya, habang si Sebastian ay malinaw na may itinatago sa kanya.Samantala
" Punta tayo sa ospital para magpa- check up. Kami na ang magdedesisyon kung saan siya nakatira pagkatapos nito!" Napatingin si Avery kay Rose. " Mabait siyang bata, at sa tingin ko gusto niya rin ako. Sabi niya may iba na daw gustong kunin siya, pero lahat sila tinanggihan niya. Hindi siya natakot nang makita niya ako."" Oo, maganda kung matutulungan mo siya. Hindi ganoon kaligtas para sa kanya ang manatili sa simbahang iyon." Sinulyapan ni Elliot ang puting buhok ni Rose at bumulong, "Mukha siyang maliit na anghel.""Elliot, alam kong hindi ka tatanggi, pero hindi ko akalain na magiging ganito ka kasigla. Nagulat ka sa akin.""Ganyan na ba ako kalamig sa isang tao?" Nagmuni- muni siya sa bagay na iyon. " Sa tingin ko iniuugnay mo ako sa Elliot na kilala mo bago ko nakilala ang mga bata. Simula nang pumasok ang mga bata sa buhay ko, naging mabait na ako."Ang dalawang bodyguard na nakaupo sa driver at passenger seat ay halos mapahagalpak sa tawa.Pinag- aralan ni Avery ang mukha
Napatingin si Robert kay Rose. "Ivy ang pangalan ng kapatid ko, pero nawala siya.""Oh," sabi ni Rose. " May nakababata rin akong kapatid na babae. Siya ang aking matalik na kaibigan. Ang pangalan niya ay Irene."Sinulyapan ni Robert ang hairclip sa buhok ni Rose at sinabing, "Iyan ang hairclip ng ate ko. Baka magalit siya kapag ginamit mo ang mga gamit niya!" Huminto muna siya, bago nagpatuloy, " Bibilhan kita ng magandang hair clip sa susunod, ayos ba iyon?"Napasimangot si Rose. "Sure. Pero wala akong pera kaya wala akong maibili sayo.""May pera ako. Ang dami. Maaari kong ibigay sa iyo ang ilan dito," aniya, bago hinawakan ang kamay ni Rose at hinila siya papunta sa kwarto nito.Mabilis na nagbuklod ang dalawang bata nang walang tulong ng mga matatanda, at hinihingal si Avery habang pinagmamasdan silang mawala sa silid ni Robert."Haha, mukhang alam na alam ni Robert ang paraan ng mga babae! Hindi na tayo mag- aalala na magkakaroon siya ng asawa sa hinaharap!" pang- aasar ni