"Maaari mong isipin sa ganung paraan. Pagkatapos ng lahat, hindi lahat kayo ay subordinates ng iyong tatay. Kayo ay anak niya. Hangga’t ang iba mo pang kapatid ay walang ginawang malaking pagkakamali, hindi niya sila iiwan ng wala. Kung ang kuya mo at ate ay talagang nagtrabaho para sa pamilyang Jenning, kung gayon, baka may makuha din sila!" Sabi ni Mr. Lycett.Ironic ito ni Sebastian.Parang komedya ang buong buhay ng kanyang ama."Sebastian, ang swerte mo." Iniba ni Mr. Lycett ang usapan. Ang kanyang mga mata ay mukhang matanda at matalino. "Halos lahat ng kayamanan ng pamilya ay iniwan ng tatay mo sa iyo. Sabi ko ang swerte mo dahil nakauwi ka at ibinigay mo sa kanya ang telepono ni Natalie sa tamang oras. Nakontak mo si Holly at iyon ang nagpasaya sa kanya. Kaya noong huling beses na nag-inedit niya ang kanyang will, halos lahat ay iniwan niya para sa iyo. Noong una, hindi niya masyadong binalak na iwan ka."Hindi nakaimik si Sebastian.Nang marinig ang mga paghahayag, naramd
Kahit patay na si Dean, hindi pa rin naglakas-loob si Violet na makipag-ugnayan kay Natalie.Sinabi sa kanya ni Natalie sa telepono na gusto niyang makipag-usap sa kanya tungkol sa paghahati ng mana. Hindi napigilan ni Violet na puntahan siya.Sa Aryadelle sa mansyon ni Elliot, nakaupo sa hapag-kainan sina Avery at Elliot at nag-aalmusal.Tumingin si Avery sa kanyang telepono, nakita ang isang abiso ng balita tungkol sa Pasko na pop up.Nanatili siya sa mansyon ni Elliot nitong mga nakaraang araw. Hindi na niya alam kung anong araw na.Akala niya noong una ay malayo pa ang Pasko, ngunit ang balita na lumabas ay nagpaalam sa kanya na kalahating buwan na lang ang Pasko."Elliot, malapit na ang Pasko." Ibinaba ni Avery ang kanyang telepono at sinabi kay Elliot, "Nararamdaman mo ba na mas mabilis lumipas ang mga araw kung saan hindi tayo kailangang magtrabaho?"Gustong sumang-ayon ni Elliot sa kanya, ngunit ayaw niyang magsinungaling. "Nagtatrabaho ako araw-araw, kaya hindi ko ito g
Sa Bridgedale, halos kalahating oras na naghintay si Natalie sa restaurant bago lumitaw si Violet.Hindi sinasadya ni Violet na ma-late."Terible ang trapiko! Nakalimutan kong sabihin sa'yo na ang restaurant na pinili mo ay so-so. Maaaring mukhang sikat 'yon, pero dahil lang 'yon sa maganda ang lokasyon nito. Kahit magbukas ka ng street food stall dito, magiging mahusay ang negosyo," sabi ni Violet habang nakaupo sa kanyang upuan."Nakatira lang ako sa malapit, kaya pinili ko itong restaurant," nakangiting sabi ni Natalie. "Violet, patay na si Dean. Nakontak ka na ba ni Sebastian?"Nanlamig ang ekspresyon ni Violet. "Sino ang nagsabi sa iyo na patay na siya? Akala ko hindi pa nila nahahanap ang bangkay niya. Hindi pa ako kinontak ni Sebastian. Tutal, hindi pa nahahanap ang bangkay ni Dad...""Hahaha! Alam ni Sebastian na patay na si Dean, at matagal na niya itong alam," napapaungol sa tawa si Natalie. "Mukhang wala siyang sinabi sayo."Biglang nagbago ang ekspresyon ni Violet. Um
Bahagyang nag-alinlangan si Violet. "Kung makakagawa ka ng paraan para makuha ang mana mula kay Sebastian, tiyak na kakampi mo ako.""Lilinawin ko ang sarili ko, hindi kita tinutulungan dahil wala akong gagawin. Maaari kitang tulungan upang ipaglaban ang mas malaking mamanahin, pero ang mana na makukuha natin, hahatiin natin sa gitna.""Anak ka rin ni Dean, sigurado akong maipaglalaban mo rin ang mana, di ba?" Tanong ni Violet sa kanya."Oo, pero siguradong hindi ganon kalaki ang makukuha ko. Pagkatapos ng lahat, hindi naman ako malapit kay Dean.""Naiintindihan ko. Kung ganoon nga, kaya kong mag-apela nang mag-isa. Hindi ko kailangan ng tulong mo...""Hahaha! Sa tingin mo si Sebastian ay rookie? Pwede kang mag hire ng abogado mo, pero hindi rin ba siya kukuha ng sa kanya? Malaking yaman ang namana ni Sebastian. Kaya niyang mag hire ng pinakamagaling na abogado sa buong mundo. Sigurado ka ba na sa pamamagitan ng pag-asa sa utak mo kaya mong manalo sa demanda? Kung ganyan ka kagali
"Saan? Itong simbahan lang ang alam ko." Nagulat si Avery sa dami ng tao sa harapan niya."Tiningnan ko ang mapa bago kami umalis. Ang kabilang simbahan ay mga sampung kilometro ang layo mula dito. Mabilis lang sa pamamagitan ng kotse," sabi ni Elliot, na tinatalakay ang bagay na iyon sa kanya. "Bakit hindi tayo pumunta sa kabilang simbahan para tingnan!""Hmm! Sobrang daming tao dito. Hula ko ay mas dadami pa ang aakyat ng burol." Muling ibinaba ni Avery ang kanyang seatbelt at nagtanong, "Ano ang pangalan ng simbahang binanggit mo? Gusto kong hanapin ito sa telepono.""Hightide Church ang tawag dito.""Parang narinig ko na ang simbahang ito dati." In-unlock ni Avery ang kanyang telepono at inilagay ang pangalan ng simbahan sa kanyang browser.Sinabi ni Elliot, "Sa tingin ko ito ay isang nunnery."Nagpa-check up na siya sa simbahan noon. Ang Hightide Church ay may kasaysayan ng higit sa isang daang taon. Sa simula, ang simbahan ay kasing sikat ng nasa burol, ngunit unti-unti ito
Hinila siya pabalik ni Elliot. "Niloloko lang kita ngayon lang. Hindi ko sinabing gusto kong umakyat ng burol."Umupo ang bodyguard niya na mukhang nahihiya. "Akala ko gusto mo talagang sumama sa kanila.""Ako nga, pero hindi tinatanggap ng simbahan ang mga bisitang lalaki, kaya kahit umakyat ako sa burol, hindi ko masusundan si Avery. Mas gusto kong maghintay dito," mahinahong sabi ni Elliot. "Kahit makapasok ako sa simbahan, kapag nakita ako ni Avery doon, siguradong magagalit siya. Sa wakas makakalabas na ako ng bahay; ayokong magalit siya."Sabi ng bodyguard, "Mr. Foster, bakit ka natatakot sa kanya? Babae lang siya—""Ayaw mo na bang magtrabaho?" Matalim na tingin ang binigay ni Elliot sa bodyguard niya. "Matagal ka nang nagtatrabaho para sa akin.""Mr. Foster, gusto ko... Gusto kong magtrabaho! Nagkamali ako! Kailangan mong makinig kay Miss Tate! Ginagawa niya ang lahat para sa ikabubuti mo!" Agad namang nagsisi ang bodyguard."Siya ba si Miss Tate?" Gumamit si Elliot ng ma
Sandaling nag-alinlangan ang staff. Sa sandaling iyon, sinabi rin ng iba pang mga bisita, "Ate, dalhin mo kami para makita ang mga bata! Baka malugod nila ang presensya namin! Gusto din namin silang tulungan. Tiyak na hindi nila tayo masusuklam.""Sige! Isasama kita para makita sila."Dinala sila ng madre sa isang gusali sa likod ng simbahan.Nang malapit na sila, naririnig nila ang mga boses ng maliliit na batang babae na naglalaro."Ang isang bahagi ng mga batang babae ay bumaba ng burol upang pumunta sa paaralan. Sa ngayon, ang mga natitira sa simbahan ay hindi sapat na malusog o hindi pa sila umabot sa edad ng pag-aaral." Pinangunahan ng madre ang grupo at ipinakilala sila sa mga babae."Ang mga bata ay kailangang bumaba ng burol sa kanilang sarili upang makarating sa paaralan araw-araw?" tanong ni Avery."Oo. Maghahalinhinan kami sa pagpapababa sa kanila, ngunit kailangan nilang umakyat at bumaba sa burol. Mas hirap sila kaysa sa mga batang nakatira pababa ng burol. Tagla
Gusto niyang pumasok at makinig, ngunit hinila siya ng kanyang lola pabalik, na pinagbabawalan siyang pumasok."Lola, ano ang sinasabi ng babaeng iyon kay Rose?" Irene ang tawag sa babae.Mas matanda siya sa tatlo, ngunit hindi rin siya pumasok sa kindergarten."Hindi ko sila marinig. Tanungin mo na lang si Rose mamaya." Ang matandang babae ay nasa edad na sisenta. Ang kanyang buhok ay puti, ngunit siya ay masigla at masigla pa rin."Gustong ihatid ng babaeng iyon si Rose sa burol. Gusto niyang ampunin si Rose," sabi ng isang bisita na nakatayo sa tabi nila. Sinundan ng bisita si Avery.Napuno ng lungkot si Irene nang marinig iyon. Ayaw niyang umalis si Rose sa lugar na ito.Kung umalis si Rose, wala na siyang ganoon kagandang kalaro. Maliban sa pagka-miss kay Rose, medyo naiinggit din si Irene sa kanya.Mukhang napakaamo ng babaeng kausap si Rose sa kwarto. Kung sakaling aalis si Rose kasama siya, siguradong maganda ang pakikitungo niya kay Rose, di ba?Sa isiping iyon, nabasa