Nanlamig ang dugo ni Avery at nagsimulang manginig, hindi makagawa ng ingay. Sa huli, nagpasya siya na kailangan niyang bumalik sa sandaling ito. "Babalik ako ngayon.""Sige. Hihintayin kita," sabi ni Wesley.Nang matapos ang tawag, inalalayan siya ni Mike papunta sa sofa."Gusto mong bumalik sa Aryadelle ngayon, di ba? Ipapa- book ko ang mga tiket para sa iyo. Umupo ka lang at pakalmahin ang iyong sarili. Para kang multo," sabi ni Mike."Magpapa- book ako ng ticket!" Sabi ni Hayden. "Kung walang flight ngayong gabi, mag- book kami ng private jet.""Sige." Alam ni Mike na gusto ni Avery na bumalik kay Elliot anuman ang gastos.Makalipas ang labin- dalawang oras, nakarating na silang lahat sa Aryadelle at sinundo sila ng bodyguard mula sa airport, bago sila ihatid kaagad sa ospital.Pagkatapos ng hatinggabi sa Aryadelle at parehong nasa ospital sina Wesley at Shea." Si Avery, napatatag siya pansamantala," sabi ni Wesley kay Avery.Hindi makapaniwala si Avery kay Wesley. Kailan
"Okay... padadalhan kita ng mga damit at mga pangangailangan sa buhay pag- uwi ko!" sabi ni Mike. "Padalhan mo ako ng listahan ng kailangan mo.""Sure. Kunin mo na lang ang bodyguard para ipadala sila.""Okay. Aalis na tayo!" Alam ni Mike na wala siyang maitutulong dito at nagpasyang lumayo sa landas ni Avery.Nang makaalis na sila, nagpa- full- body sanitization si Avery at nagsuot ng isolation gown para maghanda sa pagpasok sa ICU.Kasama niyang pumasok sa loob ang doktor na nag-opera kay Elliot."Huwag kang mag- alala, Miss Tate. Hulaan namin na magkakamalay na si Mr. Foster sa loob ng ilang araw," pag- aaliw niya sa kanya."Ilang araw ba talaga?" tanong niya. Hindi niya alam ang kasalukuyang kalagayan ni Elliot at ang doktor na nagsagawa ng operasyon ang nakakaalam nito."Sasabihin ko sa loob ng tatlong araw!" sabi ng doktor. "Baka mag- alala kung hindi pa siya magigising hanggang doon."Natigilan si Avery."Miss Tate, sabi ko magigising na siya sa loob ng ilang araw kasi
Dahil sa pag-aalalang si Robert ay umiyak, agad na nagmadaling pumunta si Mrs. Cooper sa kwarto ni Robert para tingnan ito.Maya-maya pa, lumabas siya kasama si Robert sa kanyang mga bisig.Napa-nguso naman si Robert nang makitang nakahawak si Layla kay Hayden."Layla, ang lakas ng sigaw mo kaya naisip kong nagising mo na lahat ng buhay." Nagsalin si Mike ng isang basong tubig."Boohoo... Bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka na? Walang nagsabi sa akin bago ako matulog!" Niyakap ng mahigpit ni Layla ang kapatid at nagsumbong kay Mike."Nagmamadali kaming umuwi." Ibinaba ni Mike ang baso at tiningnan ang oras. "Halos alas dos na ng umaga. Wala ba kayong pasok bukas?""Maglileave ako bukas! Ang tagal na pala simula nung umuwi si Hayden. Hindi ako papasok!" Walang pag-aalinlangan si Layla."Hinahabol mo ba ang pag-aaral mo?" pang-aasar ni Mike."Kaya ko kahit kailan ko gusto!" Napasimangot si Layla sa kanyang pisngi."Matulog ka na, Layla. Ihahatid kita bukas sa paaralan." Bin
Hinawakan ni Avery si Robert sa isang braso at hinawakan naman ang kamay ni Layla sa isa pa habang papasok sa mansyon na may maamong ngiti."Sa paghusga kung gaano karelax ang itsura mo, hula ko ay naging maayos ang lahat kay Elliot?" Nakangiting sabi ni Mike."Maayos ang lagay niya," sabi niya. "Aalis ka na? Mag-iingat ka sa pagmamaneho.""Hindi ka man lang nag-abala na hilingin sa akin na manatili," ngumuso siya."Gabi na ngayon kaya tigilan mo na ang pagiging drama queen," natutuwang sabi ni Avery, bago ibinigay si Robert kay Mrs. Cooper at tinungo ang kwarto ni Hayden para ayusin ito."Avery, pinananatili namin ang silid ni Hayden nang eksakto sa paraang ito bago siya umalis, at nililinis namin ito linggo-linggo, para magamit niya ito hangga't nagpapalit kami ng mga kumot," sabi ni Mrs. Cooper kasama si Robert sa kanyang mga bisig. "Dapat sinabi mo sa akin na uuwi ka na.""Nagdesisyon kami ng biglaan kaya medyo minadali.""Okay, ayos lang iyon. Bakit hindi mo dalhin si hayde
Natutuwa akong nararamdaman mo iyon, Hayden. Nararamdaman ko kung paano ka lumaki, at kahit na masaya ako para sa iyo, medyo nalulungkot din ako dahil alam kong hindi na kita kayang protektahan mula ngayon. Sa isang punto, iiwan mo ako at lilipad.""Nay, kahit nasaan man ako, babalikan kita palagi kapag kailangan mo ako.""Hindi ko kailangan na mag-alala ka sa akin. Maging masaya ka lang, gawin mo ang pinakagusto mo at kumilala ng tao na may kapareho ng iyong pangarap... katulad ng ayaw mong makialam sa desisyon ko sa buhay, ganun din ang gagawin ko ."Bumalik si Avery sa kanyang silid ng maluwag ang loob matapos makipag-usap kay Hayden at nadatnan si Layla na nakahiga sa kanyang kama kasama ang kanyang manika, nakatingin sa kanya na may nakaka-antok na ngiti."Mommy, nakausap mo na ba si Hayden?""Oo." Naglakad si Avery patungo sa kama at tumingin kay Layla na may maamong ngiti. "Ang iyong kapatid na lalaki ay hindi nagawang makipagpayapaan sa iyong ama sa buong taon, at gusto ko
Pinadalhan siya ni Avery ng litrato. [Hindi na kami makontrol ng tatay mo .]Binuksan ni Sebastian ang larawan at agad na napagtanto kung ano iyon. [Kamusta si Elliot?][Buhay siya.][So ang buong bagay na ito ay kasinungalingan?][Oo.][Alam ko ito, at sa palagay ko, alam din ito ng tatay ko. Gusto lang niyang kumita sa pamamagitan ng kanyang teknolohiya, at ayaw niyang lumabas ang katotohanan.][Alam ko. Hindi ko siya hahayaang kumita dito.][Gawin mo ang gusto mo. Wala akong pakialam.]Nag-text lang si Avery sa kanya para panatilihin siyang naka-post at wala siyang pakialam kung ano ang balak niyang gawin sa hinaharap.Wala na silang utang sa isa pa.Lumabas ng banyo si Avery at tulog na si Layla. Pumunta siya sa kama at hinawakan si Layla sa noo. Ang kanyang anak na babae ay tila lumaking dalaga ng hindi niya ito napapansin.Nais ni Avery na pindutin na lang niya ang pause button para magkaroon siya ng mas maraming oras sa kanyang mga anak.Malapit ng magliwanag ang ara
"Wala akong sakit, Robert," awkward na ungol ni Avery. "Pero sana wag kang magalit sa akin, dahil naghanap ako ng paraan para mapagaling ang papa mo.""Fine... medyo magagalit lang ako.""Oo! Isa ka lang mabuting bata!" Hinawakan siya ni Avery at hinalikan sa pisngi.Ang kindergarten ni Robert ay nasa business area sa labas ng kanilang bahay, na limang minutong biyahe lang ang layo.Matapos siyang ipadala sa paaralan, sinabi ni Avery sa driver na dalhin siya sa ospital.Binanggit ng doktor ni Elliot na ipapaalam niya kaagad sa kanya sa sandaling magkamalay si Elliot, at naghihintay siya nang may pananabik na tumunog ang kanyang telepono....Sa labas, sa ikalawang palapag ng isang nakalapag na ari-arian, mayroong ilang bote ng Melatonin sa isang nightstand.Si Natalie ay hindi natulog sa buong gabi bago, at ang melatonin ay hindi na epektibo.Sumandal siya sa bintana na may sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri. Nalaglag ang abo sa lupa at pati na rin sa kanyang pantulog
Sa Bridgedale, sinabi ni Sebastian sa kanyang ama ang sinabi sa kanya ni Avery.Hindi niya gusto ang kanyang ama, at tulad ni Natalie, lubos din siyang umaasa sa araw na mamatay ang kanyang ama.Bukod sa lahat, siya ay nasa parehong bangka ng kanyang ama at hindi siya maaaring tumayo ng walang ginagawa o hayaan ang anumang mangyari sa pamilya Jennings.Nagdilim ang ekspresyon ng mukha ni Dean nang marinig ang sinabi ni Sebastian. Wala siyang pakialam kung nakaligtas si Elliot, ngunit inaalagaan niya ang kanyang proyekto na tumatakbo nang maayos. Kung determinado si Avery na pigilan siya, wala siyang magagawa.Kahit na si Avery ay hindi nanalo ng Marshall's Award noong nakaraan, marami pa rin siyang impluwensya sa larangan ng medikal."Tumigil na tayo, Dad!" Pinag-aralan ni Sebastian ang mabangis na pagmumukha ng kanyang ama at sinabing, "Kahit sumuko tayo sa bagong proyektong ito, maaari pa rin tayong kumita sa mga dati nating ari-arian at puhunan. Hindi maganda ang pagtatapos ng