Dahil sa pag-aalalang si Robert ay umiyak, agad na nagmadaling pumunta si Mrs. Cooper sa kwarto ni Robert para tingnan ito.Maya-maya pa, lumabas siya kasama si Robert sa kanyang mga bisig.Napa-nguso naman si Robert nang makitang nakahawak si Layla kay Hayden."Layla, ang lakas ng sigaw mo kaya naisip kong nagising mo na lahat ng buhay." Nagsalin si Mike ng isang basong tubig."Boohoo... Bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka na? Walang nagsabi sa akin bago ako matulog!" Niyakap ng mahigpit ni Layla ang kapatid at nagsumbong kay Mike."Nagmamadali kaming umuwi." Ibinaba ni Mike ang baso at tiningnan ang oras. "Halos alas dos na ng umaga. Wala ba kayong pasok bukas?""Maglileave ako bukas! Ang tagal na pala simula nung umuwi si Hayden. Hindi ako papasok!" Walang pag-aalinlangan si Layla."Hinahabol mo ba ang pag-aaral mo?" pang-aasar ni Mike."Kaya ko kahit kailan ko gusto!" Napasimangot si Layla sa kanyang pisngi."Matulog ka na, Layla. Ihahatid kita bukas sa paaralan." Bin
Hinawakan ni Avery si Robert sa isang braso at hinawakan naman ang kamay ni Layla sa isa pa habang papasok sa mansyon na may maamong ngiti."Sa paghusga kung gaano karelax ang itsura mo, hula ko ay naging maayos ang lahat kay Elliot?" Nakangiting sabi ni Mike."Maayos ang lagay niya," sabi niya. "Aalis ka na? Mag-iingat ka sa pagmamaneho.""Hindi ka man lang nag-abala na hilingin sa akin na manatili," ngumuso siya."Gabi na ngayon kaya tigilan mo na ang pagiging drama queen," natutuwang sabi ni Avery, bago ibinigay si Robert kay Mrs. Cooper at tinungo ang kwarto ni Hayden para ayusin ito."Avery, pinananatili namin ang silid ni Hayden nang eksakto sa paraang ito bago siya umalis, at nililinis namin ito linggo-linggo, para magamit niya ito hangga't nagpapalit kami ng mga kumot," sabi ni Mrs. Cooper kasama si Robert sa kanyang mga bisig. "Dapat sinabi mo sa akin na uuwi ka na.""Nagdesisyon kami ng biglaan kaya medyo minadali.""Okay, ayos lang iyon. Bakit hindi mo dalhin si hayde
Natutuwa akong nararamdaman mo iyon, Hayden. Nararamdaman ko kung paano ka lumaki, at kahit na masaya ako para sa iyo, medyo nalulungkot din ako dahil alam kong hindi na kita kayang protektahan mula ngayon. Sa isang punto, iiwan mo ako at lilipad.""Nay, kahit nasaan man ako, babalikan kita palagi kapag kailangan mo ako.""Hindi ko kailangan na mag-alala ka sa akin. Maging masaya ka lang, gawin mo ang pinakagusto mo at kumilala ng tao na may kapareho ng iyong pangarap... katulad ng ayaw mong makialam sa desisyon ko sa buhay, ganun din ang gagawin ko ."Bumalik si Avery sa kanyang silid ng maluwag ang loob matapos makipag-usap kay Hayden at nadatnan si Layla na nakahiga sa kanyang kama kasama ang kanyang manika, nakatingin sa kanya na may nakaka-antok na ngiti."Mommy, nakausap mo na ba si Hayden?""Oo." Naglakad si Avery patungo sa kama at tumingin kay Layla na may maamong ngiti. "Ang iyong kapatid na lalaki ay hindi nagawang makipagpayapaan sa iyong ama sa buong taon, at gusto ko
Pinadalhan siya ni Avery ng litrato. [Hindi na kami makontrol ng tatay mo .]Binuksan ni Sebastian ang larawan at agad na napagtanto kung ano iyon. [Kamusta si Elliot?][Buhay siya.][So ang buong bagay na ito ay kasinungalingan?][Oo.][Alam ko ito, at sa palagay ko, alam din ito ng tatay ko. Gusto lang niyang kumita sa pamamagitan ng kanyang teknolohiya, at ayaw niyang lumabas ang katotohanan.][Alam ko. Hindi ko siya hahayaang kumita dito.][Gawin mo ang gusto mo. Wala akong pakialam.]Nag-text lang si Avery sa kanya para panatilihin siyang naka-post at wala siyang pakialam kung ano ang balak niyang gawin sa hinaharap.Wala na silang utang sa isa pa.Lumabas ng banyo si Avery at tulog na si Layla. Pumunta siya sa kama at hinawakan si Layla sa noo. Ang kanyang anak na babae ay tila lumaking dalaga ng hindi niya ito napapansin.Nais ni Avery na pindutin na lang niya ang pause button para magkaroon siya ng mas maraming oras sa kanyang mga anak.Malapit ng magliwanag ang ara
"Wala akong sakit, Robert," awkward na ungol ni Avery. "Pero sana wag kang magalit sa akin, dahil naghanap ako ng paraan para mapagaling ang papa mo.""Fine... medyo magagalit lang ako.""Oo! Isa ka lang mabuting bata!" Hinawakan siya ni Avery at hinalikan sa pisngi.Ang kindergarten ni Robert ay nasa business area sa labas ng kanilang bahay, na limang minutong biyahe lang ang layo.Matapos siyang ipadala sa paaralan, sinabi ni Avery sa driver na dalhin siya sa ospital.Binanggit ng doktor ni Elliot na ipapaalam niya kaagad sa kanya sa sandaling magkamalay si Elliot, at naghihintay siya nang may pananabik na tumunog ang kanyang telepono....Sa labas, sa ikalawang palapag ng isang nakalapag na ari-arian, mayroong ilang bote ng Melatonin sa isang nightstand.Si Natalie ay hindi natulog sa buong gabi bago, at ang melatonin ay hindi na epektibo.Sumandal siya sa bintana na may sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri. Nalaglag ang abo sa lupa at pati na rin sa kanyang pantulog
Sa Bridgedale, sinabi ni Sebastian sa kanyang ama ang sinabi sa kanya ni Avery.Hindi niya gusto ang kanyang ama, at tulad ni Natalie, lubos din siyang umaasa sa araw na mamatay ang kanyang ama.Bukod sa lahat, siya ay nasa parehong bangka ng kanyang ama at hindi siya maaaring tumayo ng walang ginagawa o hayaan ang anumang mangyari sa pamilya Jennings.Nagdilim ang ekspresyon ng mukha ni Dean nang marinig ang sinabi ni Sebastian. Wala siyang pakialam kung nakaligtas si Elliot, ngunit inaalagaan niya ang kanyang proyekto na tumatakbo nang maayos. Kung determinado si Avery na pigilan siya, wala siyang magagawa.Kahit na si Avery ay hindi nanalo ng Marshall's Award noong nakaraan, marami pa rin siyang impluwensya sa larangan ng medikal."Tumigil na tayo, Dad!" Pinag-aralan ni Sebastian ang mabangis na pagmumukha ng kanyang ama at sinabing, "Kahit sumuko tayo sa bagong proyektong ito, maaari pa rin tayong kumita sa mga dati nating ari-arian at puhunan. Hindi maganda ang pagtatapos ng
Ibinaba ni Sebastian ang kanyang ulo. "Dad, ang isang bagay na masisigurado natin ay nasa Aryadelle si Natalie?""Bakit hindi mo siya kinukuha kung alam mong nasa Aryadelle siya? Wag mo sabihin kasi napakalaking lugar... Kung si Natalie ang nasa pwesto mo, sigurado akong nahuli ka na ni Natalie noon pa!" Pang-aasar na sabi ni Dean. "Sebastian, kung gusto mo talagang pagkatiwalaan kita ng yaman ko, kailangan mong maghatid ng resulta! Huwag mo lang ipagpalagay na ibibigay ko sa iyo ang lahat dahil lang anak kita sa dugo. Tigilan mo ang pananaginip!"Kumakabog ang dibdib ni Sebastian. "Dad, bakit hindi ako pumunta sa Aryadelle at tingnan kung mahahanap ko siya.""Diba sabi mo ikaw ang maglilinis ng kalat na ito? Sinong gagawa niyan kung tumakbo ka sa Aryadelle?!" Napagpasyahan na ni Dean na huminto sa bagong proyekto, ngunit nag-aatubili pa rin siyang gawin iyon. "Sandali lang. Hindi pa gising si Elliot, di ba? Paano kung mamatay siya? Kung mamatay siya, sasabihin na lang natin sa publ
Lahat ng nasa harap niya ay tila mas malinaw sa sandaling siya ay nagising.Nagtataka kung nasaan siya, napakunot ang noo niya at nahihirapang huminga. Sinubukan niyang igalaw ang kanyang mga daliri at nakahinga siya ng maluwag na nararamdaman pa rin niya ang mga ito; saka niya sinubukang igalaw ang braso niya pero sobrang bigat sa pakiramdam na halos hindi niya ito mabuhat, lalo pa siyang bumangon sa kama.Hindi naglakas-loob na ipikit ni Elliot ang kanyang mga mata dahil bumabalik sa kanya ang mga alaala na nagpapaalala sa kanya ng nangyari.Inoperahan siya para kunin ang aparato sa loob ng kanyang ulo. Dapat ay patay na siya, ngunit hindi pa siya nakaramdam ng buhay hanggang sa sandaling ito na hindi na niya maramdaman ang pagpintig sa kanyang ulo.Narinig niya ang tunog ng pagtakbo ng mga makina at naamoy niya ang matalim na amoy ng sanitizer sa hangin. Sa lahat ng ito ay patunay na siya ay buhay.Napakasarap sa pakiramdam na mabuhay, at kahit hindi siya makagalaw, may pag-asa