"Mayroon akong mataas na threshold para sa sakit. Maaaring may ilang discomfort, ngunit wala akong nararamdaman na kahit ano."

"Haha! Siguro. Hindi ka talaga takot sa sakit." Kanina pa siya narinig ni Avery na nagbibiro at gumaan ang pakiramdam niya sa ginawa niya.

"Hindi rin ako natatakot na mamatay," aniya, na sinasamantala ang nakakarelaks na kapaligiran. "Avery, maaari kang maging isang henyo, ngunit hindi mo magagawang muling likhain ang isang aparato na eksakto tulad ng nasa loob ng aking ulo sa napakaikling panahon."

Nawala ang ngiti sa mukha ni Avery dahil naguguluhan siya kung bakit nasabi ni Elliot ang isang mabigat na paksa.

"Elliot, nakita mo ba akong nagdadala ng mga tao sa loob ng bahay at nakita mo silang umalis?" Sinubukan niyang intindihin kung ano ang ibig niyang sabihin sa sinabi nito.

"Narinig ko sila," pag-amin niya. Gayunpaman, hindi niya sinabi ang kanyang ginawa kanina dahil doon, ngunit dahil nakita niya ang mga mensahe na ipinadala ni Sebastian kay Avery