Ang malakas na dagundong ay nanggaling kay Gerald na ang mga mata ay duguan habang nakatitig sa mga dugong kasalukuyang lumalabas sa bibig ni Chester.

Si Joshua at Lord Fenderson ay mabilis sumugod, habang ang nanginginig na si Chester ay nauutal na sinabi, "M-master... Ma… masakit...!"

Tinakpan ng kanyang kamay ang mga sugatang bahagi sa ulo ni Chester, sinubukan ni Gerald na ilabas ang kanyang kapangyarihan para iligtas siya habang sumisigaw, “Magiging magaling ka! Huwag kang mamatay!”

“Hu… huli na ang lahat… A-alam mo, master…Sa… sa tingin ko makikita ko na sa wakas si Lola...! Paglipas ng maraming taon, mukha pa rin siyang eight yeara old na bata... At... ang kanyang ngiti... ang kanyang tawa... ang ganda ng mga ito tulad ng dati...!" sagot ni Chester hanggang sa unti-unting humina ang boses niya habang dumadaloy ang dugo sa bibig niya.

“Na… nakikita ko na siya... Siya ay nakasakay sa isang bangka… Sinasabi niya sa akin na... magkikita kami sa paglubog ng araw nang magkasam