Tahimik na itinulak ni Tiffany ang pinto ng conference room at sinubukan niya ang kanyang makakaya na hindi makakuha ng atensyon sa kanyang sarili. Gayunpaman, mabilis na napunta ang atensyon ni Jackson nang pumasok siya. Tumagal ito ng halos dalawang segundo bago nilayo ni Jackson ang kanyang tingin.Isa lang ang nasa isip ni Tiffany: Iyon lang ba? Iyon lang ba talaga?Hindi niya inaasahan ang tahimik na reaksyon mula sa lalaki. Hinayaan na lang ba talaga siya ni Jackson?Mabilis siyang pinaalalahanan ni Amy, "Miss Lane, late ka ng twenty minutes kahit na ikaw ang Assistant Director."Mararamdaman ang kakaibang mien na bumabalot kay Jackson. Medyo nagulat siya nang makita niya si Tiffany na papasok sa kwarto, ngunit naalala niya na si Summer ang nagpadala sa kanya dito. Pero ngayon, tila nilagay rin ng kanyang mahal na ina si Tiffany bilang Assistant Director.Dapat bang matuwa si Jackson na si Tiffany ay isang "assistant" lamang...?Nagpeke siya ng ubo bago niya sinabi. “Umupo
Inilapag ni Tiffany ang kanyang notebook sa kanyang mesa bago siya nagsalita, "At saan ako uupo?"Sumagot si Jackson nang hindi umaangat ang kanyang mga mata, “Kumuha ka ng upuan mo, duh. Paano ka naging 'assistant director' na may ganyang utak?"Nagalit si Tiffany sa kanyang sagot kaya napangiti ito at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang balakang. “Ayoko naman talaga maging assistant director. Pumunta ako dito dahil akala ko supervisor lang ako! Alam mo naman na nakuha ko ang trabaho ko sa pamamagitan ng aking koneksyon, kaya bakit mo pa kailangang magtanong, Einstein?"Medyo nag-alala si Amy sa tono ng kanyang pananalita, kaya mabilis siyang sumingit at nagkunwaring umubo. "Eh, Miss Lane? Pwede kang kumuha ng upuan at lumipat sa mesa ko."Hinatak ni Tiffany ang isang upuan kung saan nakaupo si Amy at pagkatapos ay umupo siya at tinitigan si Jackson. "Hindi mo ba kayang hindi mangialam ng mga bagay na hindi sayo? Huwag mong patayin ang cactus ko gamit ang iyong maruruming m
Uminit ang pakiramdam ni Arianne ngunit nanatili siyang hindi apektado sa kanyang mukha. “Okay lang. Mas marami kang gulo na dinudulot sa buhay ko kaysa kay Smore,” sabi niya. "Bumalik ka kaagad, okay?"Sa kasamaang palad, iba ang interpretasyon ng mga salita ni Arianne para kay Mark. Parang sinasabi ng kanyang asawa na nagagalit siya sa kanyang pagpapabaya sa kanya sa loob ng kalahating buwan. Kaya nang makita niyang walang tao, lumapit siya sa tenga ni Arianne at bumuntong-hininga, “Hmm. Baka nga umuwi ako ng maaga ngayong gabi, kaya dadalhin natin si Smore sa kwarto niya para magkaroon ng privacy si Mommy at Daddy niya. Hintayin mo ako."Ang mukha ni Arianne ay naging kakulay ng kamatis. “Teka! H-Hindi iyon ang sinasabi ko!"Ngumisi si Mark. “Oh, iyon talaga ang gusto mong sabihin. Huwag ka nang mahiya."Pinanood ni Arianne na nagmamadaling umalis si Mark at nanginginig ang gilid ng labi niya.Ganito ba ang pakiramdam ng magkaroon ng isang masaya at normal na pamilya? Silang ta
Ang tanging dahilan kung bakit gusto ni Arianne na ayusin ang Wynn Mansion ay dahil ito ang tahanan ng kanyang ama noong bata pa siya. Kaya ayaw niyang manood lang habang unti-unting nabubulok ang magandang bahay hanggang sa unt-unti na itong mawasak. Gayunpaman, nag-aalangan din siya dahil nag-aalala siya sa gastusin nito at baka magmukha siyang immature dahil dito. Ang pera ng pamilyang Tremont ay hindi tumutubo sa puno.Ayaw nga rin niyang ibenta ito. Mula sa kung paano ito inilarawan ni Henry, ang presyo ng antique mansyon na ito ay maaaring umabot ng halos ilang daang milyon. Hindi kailanman kakailanganin ni Arianne ang ganoong pera sa buong buhay niya, ngunit ang gastos na ito kaparehong malaking halaga sa pag-repair at pagpapanatili ng bahay na ito. Ang sinumang negosyante ay makikita na ito ay isang investment na walang kita.Ang problema na ito ay nanatili sa isip ni Arianne habang pauwi siya. Sa huli, nagpasya siyang pag-usapan ito kay Mark sa sandaling umuwi ito mula sa tr
Napahinto si Tiffany. “Teka, paano mo—?”Humarap si Amy sa salamin at inayos ang kanyang buhok. "Nag-react si Mr. West nang mahulog ka sa upuan gamit ang kanyang superhuman-like reflex. Ang mga taong tulad niya ay reserved lamang para sa mga mahalagang tao sa kanilang mga puso. Walang sinuman ang magiging handa na iligtas ang isang babae na parang kusa niya itong ginagawa! Sa oras na iyon, ang likod niya ang nakaharap sayo! Isa pa, ikaw lang ang nag-iisang tao sa buong kumpanyang ito na naglalakas-loob na makipag-usap sa kanya sa ganitong paraan."Naramdaman ni Tiffany ang kalungkutan sa kanyang puso. "Kung ano man ang relasyon namin, ang lahat ng iyon ay nasa past na. Sa totoo lang, hindi ko talaga ginustong makuha ang posisyon na ito sa pamamagitan ng koneksyong ito. Jusko, sobrang nakakahiya. Anyway, medyo matagal na yata akong nagtatago dito. Hindi ako pwedeng manatili dito ng mas matagal pa dahil medyo nakakasuka."Tinapik-tapik ni Amy ang kanyang balikat na parang ate na nag-e
Nagkatinginan silang dalawa at umiling. Makikitang nag-aalala sila, kaya walang nangahas na pumasok sa opisina.Pagkatapos ng meeting, lumabas na parang mga talunan ang finance department at namutla ang dalawa sa takot nang pumasok ang dalawa sa opisina. Nagkunwari silang walang narinig bago sila pumasok at ginawa ang kanilang trabaho, hindi nila pinansin si Jackson dahil sa takot.Sa kasamaang palad, ang isang minahan ay nangangailangan ng anumang bagay upang paputukin ito. Dahil dito ay inilabas ni Jackson ang natitirang galit niya kay Amy.“Nalaman ko ngayon lang na nagtatrabaho ka para sa amin sa loob ng matagal na panahon, hindi ba, Miss Velasquez? Hmm? Alam mo ba na, bago ang aming compartmentalization at ang lugar na ito ay dating headquarter ng aming kumpanya. Alam mo ba na ang nanay ko ang nag-manage nito bago niya ito ipinasa sa akin? Sa madaling salita, ito ay tulad ng aming pangalawang HQ! Kaya sabihin mo sa akin, bakit sobrang ang pagkabagsak ng akinh ‘pangalawang HQ’ n
Bumalik si Jackson sa kanyang upuan sa likod ng mesa at bumulong, "Mm."Napabuntong-hininga si Amy at mahinahong naglakad pabalik sa kanyang upuan. Sa oras na iyon, biglang nagtanong si Jackson, “Saan kayo pupunta para kuamin? I think may catering sa building na ito, hindi ba? Bakit hindi ka nag-dinner?"Mukhang kausap niya si Amy, pero halata na para kay Tiffany ang tanong.Saglit na pinag-isipan ni Amy ang kanyang mga salita bago siya sumagot, "Nagtatrabaho ng matagal si Ms. Lane nitong mga nakaraang araw, kaya hindi siya nakakuha ng oras para kumain. At saka, may malapit na kalye na puno ng mga nagtitinda ng seafood na kasisimula pa lang ng kanilang negosyo at nakarinig ako ng mga magagandang bagay mula sa aming katrabaho natin na nakapunta doon. Dahil doon ay gusto kong subukan ang pagkain nila. Interesado ka rin ba Mr. West?"Naisip ni Tiffany na ang utak ni Amy ay tumigil siguro sa paggana pagkatapos niyang isipin na ito ay magandang ideya. Buong araw nilang hinintay na umali
Ang kanyang saving grace? Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nakita niya si Mark na nagpapakita ng matinding pagkakasala sa lahat ng pagkakamali niya sa nakaraan at dahil dito ay napahawak siya sa lalaki.Tinitigan ni Arianne si Aristotle, na puno ng energy at sinabi niya, "Pwede ba nating… ibigay si Aristotle kay Mary? Hindi pa siya inaantok kaya malamang hindi siya magkukulit."Medyo matagal bago naintindihan ni Mark ang ibig sabihin ni Arianne. Madalas na kailangan niyang pilitin ang sanggol na third wheel na ilayo para ma-solo niya si Arianne. Kaya kakaiba talaga na si Arianne ang gagawa ng first initiative. Syempre masaya siya sa pangyayaring ito. "Sige. Kunin mo siya. Hihintayin kita sa kwarto."Namula si Arianne habang buhat niya si Aristotle. Sinusubukan ni Mary na magmukhang normal hangga't maaari para hindi siya mahalata. Ginawa niya ang kanyang makakaya para itago ang kanyang emosyon. “Mary, pwede mo bang alagaan si Smore sa ngayon? Ihahatid ko siya sa kama mamaya."Ma