Nanahimik ng sandali si Mark nang mabanggit si Alejandro, ang kanyang isip ay naging kakaiba kahit para sa sarili niya. Sa hindi malamang dahilan, biglang sumagi sa isip niya na mas malala pa ang pagkabata ni Alejandro kaysa sa kanya. Siya ay isang Tremont tulad ni Mark, ngunit hindi sila tinatrato nang pantay.Ito ang reparation ni Tremont, matagal nang dumating ito at dapat ay ginawa ito ng kanyang ama. Nagpasya si Mark na buburahin niya ang utang na iniwan ng kanyang ama para wala na siyang utang sa kanyang stonehearted half-brother.May isa pang pag-iisip na nagsasabi kay Mark na kung hindi hinanda ng kanyang ina ang plane crash na iyon, malamang ay magiging maayos ang buhay ni Ethan, kahit na hindi pa rin siya ituturing bilang isang legitimate na anak ng pamilyang Tremont. Sa madaling salita, kahit na hindi malinis ni Mark ang pagkakamali ng kanyang ama, gusto niyang magbayad para sa kasalanan ng kanyang ina.Ito ang dahilan kung bakit hinawakan ni Mark ang isang piraso ng lumu
Naging viral internet sensation ang exclusive video interview ni Mark, ngunit hindi alam ni Arianne ang tungkol dito. Simula umaga, abala na siya sa pag-aasikaso sa mga gawain ng kumpanya kaya wala siyang oras para abalahin ang sarili sa mga nangyayari online.Gayunpaman, sumugod si Sylvain sa kanyang office door at biglang sumigaw, “Arianne—Arianne!”Tumingala si Arianne sa kanya nang walang emosyon sa kanyang mukha, naguguluhan kung bakit tuwang-tuwa ang lalaking ito. “Bakit parang excited ka?”Nanginginig ang mga kamay ni Sylvain habang hawak niya ang kanyang cellphone. Bigla niyang napagtanto na hindi niya alam kung paano sasabihin sa babaeng ito ang nakakabigla at napakagandang balita.Nakatitig sa kanya si Arianne habang lalo siyang nalilito. “Ano… Anong nangyayari?”Hirap na hirap si Sylvain na ayusin ang kanyang composure. Huminga siya ng malalim bago nagsimulang magsalita, "Sa tingin ko ay kailangan mong ihanda ang iyong sarili bago ko sabihin sayo ang pasabog na balita."
Dumating si Mark sa loob ng Tremont Tower makalipas ang ilang sandali. Mula sa entrance hanggang sa forty-sixth floor, ang kanyang presensya ay sinusundan ng mga nanlalaking mga mata habang nakatutok sa kanya ang atensyon ng lahat habang siya ay naglalakad sa kanyang opisina. Kung hindi dahil kay Henry, ang tapat na butler na sumusunod sa likuran ni Mark, walang maniniwala na siya ang tunay na Mark Tremont.Nagulat si Mark nang hindi niya mahanap si Arianne, kaya tinanong niya ang natulala na si Davy, "Nasaan siya?"Na-overwhelm si Davy kaya nauutal siyang sumagot. “S-Si M-M-Madam, uh, umuwi na siya, sa tingin ko? Tuwang-tuwa na sumugod sa kanya si Sylvain, kaya malamang narinig niya ang tungkol sa iyong pagbabalik... Um, Mr. Tremont, okay ka lang ba?""Mukha bang hindi ako okay?" mataray na sinabi ni Mark.Habang nagsasalita siya, pumasok siya sa kwarto at umupo sa likod ng mesa. Amoy na amoy niya ang bango ng katawan ni Arianne. Namangha siya dahil gumagamit na siya ng pabango; m
Si Mary ang unang bumasag sa katahimikan. "Mr. Tremont, bumalik ka na talaga!"Iyon na lang ang natitirang kumpirmasyon na kailangan ni Arianne na malaman na totoo ang lalaking nakatayo sa harapan niya.Napakahaba ng panahon.Sumugod siya at sinubsob ang kanyang mukha sa dibdib ng lalaking iniisip niya mula araw hanggang sa kanyang mga panaginip sa gabi. Nakita niya ang mahina at payat ang katawan nito at naikumpara ito sa matibay na pangangatawan nito sa nakaraan. Medyo natisod siya dahil sa impact, pero sa huling hakbang, tumayo siya at niyakap siya.Sa kasamaang palad, hindi niya kinaya ang impact ni Arianne sa kanyang dibdib at sa lalong madaling panahon, ang kanyang gumaling na lungs ay biglang umubo ng marahas.Hindi pumayag si Arianne na bumitaw. "Saan ka nanggaling? Bakit ngayon ka lang bumalik? Akala ko... akala ko patay ka na! Akala ko hindi ka na babalik. Naisip mo ba kung gaano kahirap para sa akin na... na ipagpatuloy gumalaw sa mga nakaraang buwan?"Maingat na ginul
Nahihiyang tumitig si Arianne sa kanyang mga mata. “Ikaw ay... pumayat. Ano ang pinagkakaabalahan mo nitong mga nakaraang buwan?"Iba si Mark sa kanya. Hindi naman siya nahihiya kaya matapang siyang tinitigan, pinagmasdan siya mula ulo hanggang paa. Hindi sapat ang isang tingin lang. “Naanod ako sa malapit na baybayin pagkatapos ng pagkawasak ng barko. Masyado akong nainom ng tubig dagat at sobrang lamig. Ako ay namamatay, ngunit isang mangingisda ang nagligtas sa akin. Ito ay isang maliit, mahirap na maliit na lugar. Gumamit ng primitive na gamot ang pamilyang kumuha sa akin para iligtas ang buhay ko. Ngayon na binanggit ko ito, medyo nakakatawa. Ang mga tao doon ay may kakaibang paniniwala. May pinakiusapan pa silang magsagawa ng ritwal. Sa palagay ko ito ay parang… pangkukulam? Na-drag ito sa loob ng ilang buwan. Akala ko mamamatay na ako sa pagkaantala. Thank goodness nakontak ko si Henry. Dinala niya ako sa ospital noon. Ako ay nasa masamang kalagayan. Hindi ko alam kung mabubuha
Napatunayan na mas wild siya kaysa sa mga imahinasyon niya. Sa kasamaang palad, may nakalimutang isara ang bintana, dahilan upang tanungin si Aristotle, na naglalaro sa looban, kay Maria nang may pag-usisa.Namula si Mary, hindi sigurado kung paano ito ipapaliwanag sa kanya. “We-well... It's not that... How could your daddy posibling be hit your mommy? Nagkakagat lang siguro sila ng tenga.”Puno ng takot ang maliit na mukha ni Aristotle. “Maaari bang kumain ng mga tainga ang pewple…?”Si Mary ay nasa dulo ng kanyang talino. Nakatakip lang siya sa tenga ni Aristotle. “Tara sa kusina. Magluluto ako ng makakain mo."Tuluyan nang nakatulog si Mark nang magdilim ang langit. Siya ay pumayat nang husto at ang balangkas ng kanyang mukha ay tila mas matalas at mas kitang-kita. Ang mahaba at payat niyang mga daliri ay buto na. Kumikirot ang puso ni Arianne habang nakatitig sa kanya. Pareho silang nagdusa nang husto sa panahong ito.Sa oras na maisuot niya ang kanyang damit at makarating sa
Galit na nagngangalit si Arianne. “Yung hypocrite. Sana namatay na siya! Buti na lang hindi nakasama si Sonya. Ibinigay niya ang kanyang mga bahagi sa akin."“Mm,” sagot ni Mark, saka bumaba sa kama at pumunta sa banyo. Awkward niyang iniwas ang tingin ngunit hindi niya maiwasang magnakaw pa ng ilang sulyap.Pagkatapos ng almusal, dumiretso si Mark sa opisina. Si Arianne ay nakatayo sa pintuan kasama si Aristotle, pinapanood ang kanyang sasakyan na umalis. Para silang dinala pabalik sa nakaraan, isa pang tipikal na umaga.Siyempre, narinig ni Seaton ang pagbabalik ni Mark. Hindi niya inaasahan ito, hindi sa isang libong taon. Ang kanyang plano ay ganap na nabigo at ang kanyang kumpiyansa ay nawala sa isang bugso ng usok. Ang pagbabalik ni Mark ay hudyat ng pagbabalik ng Tremont Enterprises sa kasagsagan nito. Wala siyang kapares para doon. Mabilis niyang ibinenta ang kanyang mansyon at tumakas mula sa bansa, itinatago ang kanyang sarili hangga't maaari. Dahil kilala nila si Mark sa
“Guilty?” Hindi makapaniwalang tumawa si Mark. "Mga normal na tao lang ang magre-react ng ganito. Normal ka ba?"Galit na galit si Alejandro. “Ikaw… Kalimutan mo na. Hindi ako makikipagtalo sayo. Pero... salamat pa rin."Medyo na-tense si Mark, pagkatapos ay bumalik sa normal. “Nagho-host ako ng hapunan sa White Water Bay Café ngayong gabi. Ang pagkakaroon mo sa paligid ay hindi magiging labis. Halika kung gusto mo, maaari mong dalhin ang iyong pamilya. Let me be blunt, if you dare stare at Tiffany, dukitin ko yang mga mata mo."Sandaling nagdilim ang tingin ni Alejandro. “Hindi ba mas maganda si Melanie kay Tiffany? Wala akong maalala na may pagmamahal sa asawa ng ibang tao…” Sino ang nakakaalam kung nagsisinungaling siya sa ibang tao, o sa sarili niya. Malamang ay tuluyan na siyang sumuko pagkatapos ng huling pagkikita nila ni Tiffany.Nang gabing iyon, pagkatapos ng trabaho, bumalik si Mark sa Tremont Estate para sunduin si Arianne para sa hapunan sa White Water Bay Café. Hindi