Nakita agad ni Arianne si Tiffany na nakaupo sa may bintana pagdating niya sa restaurant. Inayos niya ang kanyang emosyon saka dahan-dahang lumakad palapit sa kanya at umupo. Bago pa siya makapagsalita, nagsimulang dumaldal si Tiffany, "Tapos na talaga ako, tapos na. Akala ko nakakita ako ng magandang trabaho, pero hindi ko inakala na ang boss ko ay si Jackson West! Kumatok pa ako sa kotse niya at nagsabi din ng ilang mga masasamang salita sa kanya. Hindi pa ako nakakakita ng kahit sinong tao na hindi nagtatanim ng sama ng loob! Sigurado ako na hindi ako magtatagal sa kumpanya niya. Pwede na rin akong mag-impake at umalis kaysa maghintay para sa kanya na tanggalin ako... " Si Arianne ay medyo kinabahan. Iniisip niya ang mga kadahilanan ni Ethan kung sa paghanap sa kanya. Kung ibibigay niya ang card na ito kay Tiffany, walang alinlangan siyang maniwala na maayos na ang buhay ni Ethan, ang uri ng buhay na maaari siyang gumastos ng milyon-milyon nang hindi nahihirapan. Walang mas masa
Bukas, sa wakas ay makakakuha niya na ang katotohanan kay ‘Mr. Sloane ’na nagpadala ng sulat sa kanya. Siguro pagkatapos nito ay makakaupo kasama si Mark at magkasama silang kakain ng magkasama sa haoag kainan... Pagkatapos ng hapunan, naglakad-lakad si Arianne sa garden bago siya bumalik at humiga sa kanyang kwarto. Madali siyang napapagod dahil buntis nga naman siya, maagang pumasok si Arianne ngayong araw. Ang kalidad ng kanyang pagtulog ay mas mahusay kaysa dati, kaya't hindi niya namalayan na bumalik si Mark at naligo. Nalaman niya lang ito sa kalagitnaan ng gabi na si Mark ay nakaupo sa harap ng French window. "Umuwi ka na pala…?" gulat na gulat na tanong niya. Hindi sumagot si Mark na parang wala siyang pakialam. Nais lamang niyang gawin ang kanyang personal na mga gawain nang mabilis hangga't maaari para bumalik siya sa kanyang mainit na kumot. Habang papunta si Arianne sa pintuan, biglang tumunog ang malamig na boses. ni Mark "Bakit ka binigyan ng pera ni Ethan?" Humin
Ang tatlong oras na pagsakay sa tren ay hindi mahaba o maikling paglalakbay. Sa sandaling tumigil ang tren, tumayo kaagad si Arianne kasama ang kanyang backpack, naramdaman niyang sabik siyang bumaba. Sumunod sa likuran niya si Tiffany. “Hoy, dahan-dahan lang! Mayroon kang maliit sa tiyan mo!” Halos tanghali na nang marating nila ang isang maliit at sira-sira ayon sa address na ito. Dito mula ang sulat. Ang buong bayan ay walang buhay. Bukod sa ilang matatandang tao na naglalakad sa mga kalye, wala talaga silang nakitang anumang masiglang bata sa paligid. Masama ang ekonomiya ng bayan na ito kaya ang mga kabataan ay halos nagtatrabaho sa mga kalapit na lungsod, naiwan lamang ang mga matatanda. Matapos ang ilang pagtatanong sa iba't ibang mva tao, sa wakas ay nakarating na sila sa 'Mr. Bahay ni Sloane '. Isang dalawang palapag na bahay na hindi pwedeng tirhan ang bumati sa kanilang mga mata. Ang pintuan sa harap na may labis na matinding damo ay naiwan na nakabukas. Para bang ma
Tumanggi siyang maniwala na patay na si Mr. Sloane. Paano magpapadala ng sulat ang isang patay? “Itigil mo muna ang kakaisip nito ngayon, Ari. Dahan-dahan nating gawin ang bagay na ito. Tutulungan din kitang pag-aralan ang pangyayaring ito. Ipinasa ko sayo ang sulat na ito ilang sandali lamang matapos kong matanggap ito. Base sa distansya mula dito patungo sa capital, hindi matagal bago matanggap ang sulat. Ang nagpadala ay buhay, o kahit papaano, noong nagpadala siya ng liham buhay pa siya. Pwedeng gumamit siya ng maling address para maipadala ang liham dahil ayaw niyang malaman mo kung saan siya nakatira ngayon. Hmm, hindi ako sigurado kung ano ang nangyayari dito, pero sigurado ako na hindi pa patay si Mr. Sloane. 'Wag kang panghinaan ng loob. Dahil ipinadala niya ang unang sulat, magpapadala siya ng isa pa sigurado. Maghintay lang tayo! Baka ayaw niya na subaybayan natin siya, pero hindi niya tayo maiiwan na nakabitin nang ganoon na lang, tama ba?" Sinubukan ni Tiffany ang kanyan
"Okay, sir. " Napansin ni Brian ang masamang itsura ni Mark at maingat na nagmaneho pabalik sa Tremont Estate. Nang dumaan sila sa isang botika, biglang nagsalita si Mark. "Itigil mo ang sasakyan." Mabilis na natapakan ni Brian ang preno. Bumaba si Mark sa sasakyan at pumasok sa botika. "Bigyan mo ako ng ilang mga gamot para sa problema sa tiyan," sinabi niya sa tauhan. "Ito ba ay isang gastric o iba pa? Ano ang mga sintomas? Para ba ito sa matanda o bata? " tanong ng staff. Bahagyang nakasimangot si Mark. Saglit siyang nag-isip saka sumagot, “Hindi regular na ganang kumain… Laging nagsusuka at pamumutla ng balat. Para sa matanda." Nang natapos na siyang bumili ng gamot, bumalik siya sa kotse na may naiinis na mukha. Hindi naglakas-loob si Brian na magtanong ng anuman. Tinapakan lang niya ang gas at bumalik sila sa Tremont Estate. Dumiretso si Mark sa kwarto dala ang gamot. Nang hindi tumitingin sa taong nakahiga sa kama, itinapon niya ang gamot sa bed table. "Uminom
Tumigil si Mark sa paglakad niya pero patuloy pa rin siya. "Hindi ba niya masabi kung ano ang nasa isip niya nang siya lang? Kailangan ba niya ng iba na sabihin ito para sa kanya?" Naiinis na tinikom ni Mary ang kanyang bibig. Nang makita na lalabas na ulit si Mark, mabilis na ilalabas na sana ni Brian ang kotse sa garahe nang pigilan siya ng malalim na boses ni Mark. "Magmamaneho ako." Nag-hum siya bilang tugon. Bumagsak ang pawis sa kanyang mga palad. Ang mga salitang 'wag mo akong pakikialaman' ay nakasulat sa mukha ni Mark ngayon. Sinumang mangahas na makipag-away sa kanya ngayon ay nililigawan ang kamatayan mismo! “Brian, dalhin mo si Arianne sa ospital bukas ng umaga. Siguraduhin mong sasailalim siya sa isang masusing physical exam at dalhin sa akin resulta." Matapos ibigay ang order na ito, ang kotse ni Mark ay mabilis na nawala sa gabi. Narinig ni Arianne ang tunog ng sasakyan na umalis sa Tremont Estate, kaya siya ay tumayo mula sa kama at tumayo sa harap ng bint
Tumango si Mark saka sumimangot. Kanina lang siya gumaling, paano siya biglang nagkaroon ng sobrang tinding anemia? Tumawag siya pabalik sa Tremont Estate. Sinagot ni Butler Henry ang tawag. "Sabihin sa mga tagaluto na bumili ng mas maraming mga pampalusog na gulay." Naintindihan ni Henry ang utos at binaba ang tawag. Bumalik ang tingin ni Mark sa kanyang mga dokumento sa trabaho."Aalis na din po ako," sabi ni Brian sa mahinang boses. Tumango si Mark. Isang katok ang biglang narinig sa pintuan ng kanyang opisina. Binuksan ito ni Brian. Nang makita ni Mark na si Aery iyon, nakasimangot siya ngunit hindi umimik. Sa halip, umalis na siya kaagad. Naglakad si Aery papasok sa opisina. Ang kanyang takong ay gumawa ng matayog na ingay habang naglalakad. Sumimangot si Mark. "Anong ginagawa mo dito?" Nakakaawa ang itsura ni Aery. “Mark, dear. Alam ko na abala ka, kaya ayaw ko namang abalahin ka. Pero, namiss kita... dumadaan ako sa opisina mo at naisip na pupunta ako at makita k
Sa kabila ng lahat ng nangyayari, hindi nakatiis si Helen na makita ang pagkahulog ng pamilyang Kinsey. Wala na siyang ibang pag-asa ngayon, maliban na lang kay Ari... … Lumabas si Arianne ng shopping mall, bitbit ang iba`t ibang mga bag, naghihintay para sa kanyang kotse nitong hapon. Hindi niya mapigilan ang panginginig mula sa patuloy na pagdaloy ng malamig na hangin. Una siyang bumili ng underwear dahil bigla niyang napagtanto na ang kanyang lumang underwear ay naging masikip para sa kanya, at hindi niya na ito maisusuot. Hindi niya masusuot ang dati niyang underwear sa susunod, kaya't sinamantala niya ang kanyang day-off at bumili ng ilan. Biglang huminto sa harapan niya ang isang pulang sasakyan. Umikot ang bintana upang ibunyag ang nakangiting mukha ni Helen. Agad na umiinit ang kanyang dugo sa kanyang puso. Lumabas ang isang masamang itsura sa kanyang mukha at tumalikod para umalis nang walang pag-aalangan. “Ari! Meron akong sasabihin sayo. Pwede ko bang makuha ang