Ang tatlong oras na pagsakay sa tren ay hindi mahaba o maikling paglalakbay. Sa sandaling tumigil ang tren, tumayo kaagad si Arianne kasama ang kanyang backpack, naramdaman niyang sabik siyang bumaba.

Sumunod sa likuran niya si Tiffany. “Hoy, dahan-dahan lang! Mayroon kang maliit sa tiyan mo!”

Halos tanghali na nang marating nila ang isang maliit at sira-sira ayon sa address na ito. Dito mula ang sulat. Ang buong bayan ay walang buhay. Bukod sa ilang matatandang tao na naglalakad sa mga kalye, wala talaga silang nakitang anumang masiglang bata sa paligid.

Masama ang ekonomiya ng bayan na ito kaya ang mga kabataan ay halos nagtatrabaho sa mga kalapit na lungsod, naiwan lamang ang mga matatanda.

Matapos ang ilang pagtatanong sa iba't ibang mva tao, sa wakas ay nakarating na sila sa 'Mr. Bahay ni Sloane '. Isang dalawang palapag na bahay na hindi pwedeng tirhan ang bumati sa kanilang mga mata. Ang pintuan sa harap na may labis na matinding damo ay naiwan na nakabukas. Para bang ma